Ανιμέϊσον, το ελληνικό. Η τέχνη της εμψύχωσης έχει και ελληνική σφραγίδα. Για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, τα κινούμενα σχέδια, στην Ελλάδα, φαίνεται να εργάζονται σιωπηρά και να παράγουν μικρά διαμάντια, τα οποία όποτε βγουν στην επιφάνεια εκπλήσσουν με την ευρεσιτεχνία και το ρεαλισμό τους. Αυτήν τη σημαντική παρακαταθήκη της χώρας μας, ήρθε εδώ και δύο εβδομάδες, να αναδείξει η νέα εκπομπή της ΕΡΤ, με τίτλο Άνιμερτ. Τα κινούμενα σχέδια στην πραγματική τους διάσταση και ένταση, πάντα συνυφασμένα με τον άνθρωπο, την πόλη, τις μνήμες, την τεχνολογία και τα άπειρα ερεθίσματα της εποχής μας.
Είναι αλήθεια, πως στην Ελλάδα, η έννοια των κινουμένων σχεδίων, ταυτίζεται, αυθορμήτως, με το Μίκυ Μάους, τον Ποπάϋ και άλλους ήρωες της παιδικής μας ηλικίας. Η Άνιμερτ, με μια σειρά δεκατριών επεισοδίων, φιλοδοξεί να παραθέσει την ουσιαστική και δυναμική εικόνα μιας βιομηχανίας, που έχει μεγάλες προοπτικές, πολλές χρήσεις και μεγάλη αποτελεσματικότητα στη διάχυση μηνυμάτων. Με ταυτόχρονο ρεαλισμό αλλά και συγκινησιακή φόρτιση, η εκπομπή δομεί δεκατρία διαφορετικά, θεματικά επεισόδια που έχουν σαν κοινό εργαλείο προσέγγισης τα κινούμενα σχέδια. Από το «Γλάρο» της HELMEPA του 1983, έως επεισόδια, αφιερωμένα στο φύλο (Gender in Anima), στα άτομα με αναπηρία (Ability), στις πολιτιστικές σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας (Archipelago), η ομάδα της Άνιμερτ εξερευνά τα κινούμενα σχέδια ως εργαλείο διαφήμισης, εκπαίδευσης, ακόμα και προπαγάνδας. Στα επεισόδια της εκπομπής βλέπουμε να παρελαύνουν άτομα που, φαινομενικά, δεν έχουν καμία σχέση με το animation και όμως μιλούν γι’ αυτό. Κι αυτό γιατί η εμψύχωση είναι παντού γύρω. Από τη Δήμητρα Γαλάνη μέχρι το Γιάννη Μπουτάρη, η Άνιμερτ βλέπει τα κινούμενα σχέδια ως κομμάτι της κοινωνικής μας ζωής.
Η τέχνη της εμψύχωσης δεν αποτελεί απλά το αποτέλεσμα μιας δημιουργικής εργασίας. Αποτελεί, ταυτόχρονα, τη δίοδο προσέγγισης της καθημερινότητας, που μπορεί να εμπνεύσει και να παράξει τέχνη αξιοποιήσιμη. Η εκπομπή προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της ελληνικής κοινωνίας με τα κινούμενα σχέδια. Βλέπουμε, χαρακτηριστικά, επεισόδιο αφιερωμένο στο «πάντρεμα» των τεχνών, όπως όπερα και animation (The edge), όπως και επεισόδιο που μιλά με Έλληνες του εξωτερικού, οι οποίοι διαπρέπουν στο χώρο της εμψύχωσης (Greeks can). Ακόμα και το λεπτό θέμα της θρησκείας προσεγγίζεται μέσω των κινουμένων σχεδίων (Animated religions). Βλέποντας τα δύο πρώτα επεισόδια της Άνιμερτ, διέκρινα πως η ομάδα παραγωγής είδε το θέμα «έξυπνα» με μια φρεσκάδα που αρμόζει σε μια τέχνη τόσο δυναμική και συνεχώς εξελισσόμενη. Η μουσική, τα κινούμενα γραφιστικά πάνω στις φιγούρες των προσκεκλημένων και τα εξαιρετικά πλάνα των εξωτερικών γυρισμάτων, από Θεσσαλονίκη, Σύρο, έως και Καστελόριζο, δείχνουν μια ποιότητα γεμάτη δωρικότητα. Η Άνιμερτ είναι τόσο όσο, χωρίς να κουράζει το θεατή.
Η εμψύχωση (animation) είναι τελικά τρόπος προσέγγισης της ζωής γύρω μας. Είναι ένας μηχανισμός, που κάνει τα ερεθίσματα που μας περιβάλλουν, κινούμενη εικόνα. Κι όταν αυτή η εικόνα μετουσιωθεί σε ταινία κινουμένων σχεδίων, η απήχησή της μπορεί να είναι εντυπωσιακά μεγάλη. Η ματιά του δημιουργού γίνεται εργαλείο μάθησης και εμπειρίας, κάτι πολύ παραπάνω από ψυχαγωγία. Η Άνιμερτ είναι όντως ένα φιλόδοξο πρότζεκτ που μιλά, για πρώτη φορά, για τα κινούμενα σχέδια και τον πολιτισμό τους. Αν, κάποιο απόγευμα Κυριακής, της δώσεις μια ευκαιρία, είναι σίγουρο πως θα κολλήσεις!
