Κείμενο / Φωτογραφίες • Νατάσα Κούμη
Το περασμένο Παρασκευοσάββατο πραγματοποιήθηκε, για τέταρτη συνεχή χρονιά, το Φεστιβάλ Νέας Ψυχεδελικής Μουσικής – σταθερά στο χώρο του Ρομάντσο. Στόχος του ΨΧ ήταν και είναι να αναδείξει τις εγχώριες μπάντες που έχουν μια κοινή ροπή στην “ψυχεδέλεια” – με μια κάπως πιο ευρεία έννοια του όρου. Μιας που ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ζούμε ούτε στα ’60s, ούτε στα ’70s. Και οι χίπις και οι μπήτνικς δεν είναι πια παρά πολύχρωμα φαντάσματα. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο όλο και περισσότεροι νέοι μουσικοί, εγχώριοι και μη, φλερτάρουν ξανά με τον ψυχεδελικό ήχο, αναζωπυρώνοντας τη φλόγα. Καινούριες μπάντες ξεπηδούν σαν μανιτάρια – κάποια ψυχοτρόπα, κάποια λιγότερο ψυχοτρόπα. Και πολλά από αυτά μας συστήνονται ή μας ξανασυστήνονται κάθε χρόνο στο ΨΧ, του σήματος καταταθέν πια της έναρξης του φθινοπώρου.
Την πρώτη μέρα του φετινού ΨΧ τη σκηνή κατέλαβαν κατά σειρά: Το Κορίτσι (που) Κοιμάται (και που ξύπνησε όλους τους υπόλοιπους αφού πρώτα τους τύφλωσε με την αστραφτερή αλά Velvet Goldmine παγέτα του). Η αποκάλυψη που ακούγεται στο όνομα The Bonnie Nettles που έφεραν κάτι από The Cramps, The Stooges, Velvet Underground, Happy Mondays και Brian Jonestown Massacre μαζί. Με highlight τον χορό της Νεφέλης Θεοδότου που εμφανίστηκε στη σκηνή στα μισά του σετ και συνόδευσε τη μπάντα τόσο ταιριαστά, σχεδόν σαν πέμπτο όργανο. Οι The Rattler Proxy που πήραν τη σκυτάλη και την πέταξαν στο κοινό με δύναμη – ευτυχώς χωρίς να χτυπήσει κανείς. Ίσως μόνο λίγο ο Gerard Papasimakopoulos, που σύρθηκε στο stage για αρκετή ώρα και στο τέλος έδωσε και μερικά headbutts στο ηχείο. Οι Θεσσαλονικείς Alien Mustangs, γνωστοί για τον πιο garage ήχο τους και την παραμορφωμένη pop αισθητική τους, κλείνοντας μια βραδιά που τα περιείχε όλα.
Τη δεύτερη μέρα, ένα πιο μικρό αλλά εξίσου θερμό κοινό, απόλαυσε κατά σειρά: τους Monochromatic Visions (project του Arthur Pegis, πρώην μέλους των Rosebleed) με συνθέσεις πιο κοντά στο shoegaze και το lo-fi. Τον Jack Heart που τόσο μουσικά όσο και κινησιολογικά σε παρέπεμπε σε Nick Cave & The Bad Seeds, ίσως και Jarvis Cocker. Και μη βιαστεί κάποιος να πει ότι οι προαναφερθέντες δεν σχετίζονται με την “ψυχεδέλεια”… Τους Holy Monitor που τόσο γρήγορα κατέκτησαν την αθηναϊκή σκηνή (πριν λίγες ημέρες μάλιστα άνοιξαν και τη συναυλία των Black Angels στο Piraeus Academy) και τέλος, τον Prins Obi (μέλος των Baby Guru) με τους Dream Warriors, μια μπάντα με αξιοσημείωτη σύμπνοια. Μια μπάντα εξαιρετικών μουσικών που σέβονται ο ένας τον “χώρο” του άλλου. Το φεστιβάλ λοιπόν ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με ένα Ρομάντσο να λικνίζεται σύσσωμο υπό τους ήχους του νέου δίσκου του Prins Obi “The Age of Tourlou” και μια Αναξαγόρα σαν να την κοιτάς μέσα από καλειδοσκόπιο.
