Όταν προσπαθώ να γράψω ή να εξηγήσω τη μουσική του Hior Chronik μένω μετέωρος, ίσως η μουσική αυτή να είναι ένα συμπυκνωμένο συναίσθημα που σου απαγορεύει να την εκφράσεις και μπορείς μόνο να την αισθανθείς, με τον δικό σου τρόπο με την δίκη σου ψυχοσύνθεση. Κάποιες στιγμές νιώθω, ότι αν πέθαινα, αυτή θα ήταν η μουσική που θα άκουγα μεταξύ του τίποτα και του μετά.
O Hior Chronik γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ξεκίνησε να δουλεύει ως παραγωγός στον Jazz Fm και ως συντάκτης σε διάφορα μουσικά περιοδικά. Με τη δημιουργία της μουσικής ξεκίνησε να πειραματίζεται πριν 7 χρόνια εστιάζοντας περισσότερο στον κινηματογραφικό ήχο.
Η μουσική του στηρίζεται στο πιάνο και τα μακρόσυρτα μελαγχολικά ηχοτοπία που διαμορφώνουν έναν ήχο πέρα από εκφραστικές δεσμεύσεις. Η πρώτη του κυκλοφορία “I’m a Tree” κυκλοφόρησε από την καναδική εταιρεία Les Enregistrements Variables. Πριν τρία χρόνια κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο “Unspoken Words” για λογαριασμό της mu:nest label, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται συνεργασίες με τους Akira Kosemura, Natalie Beridze/Tba, Aaron Martin, R. Doering κ.ά. Είναι μέλος των Pill-Oh και το 2012 κυκλοφόρησε για λογαριασμό της Kitchen.Label το άλμπουμ “Vanishing Mirror“.
Η νέα προσωπική του δουλειά κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο επίσης από την Kitchen.Label με τον τίτλο “Taking the Veil” με πολλές συνεργασίες μαζί με τους: Field Rotation, Sophie Huchings, Familiar Trees, Yoshida Yashusi κ.ά. καθώς και η συνεργασία του με τον Arovane από την Strange Isolate Places τον Ιούλιο με το άλμπουμ “In Between” και τον Μιχάλη Δέλτα λίγο αργότερα από την Sun Sea Sky Records.
Το φθινόπωρο πρόκειται να κυκλοφορήσει το 4ο προσωπικό άλμπουμ του στην Kitchen.Label όπου αυτή τη φορά θα είναι μονάχα ο ήχος του πιάνου συνοδευόμενος από ένα βιβλίο με τις φωτογραφίες του.
ΔΕΥΤΕΡΑ
Η πρώτη εικόνα της ημέρας όταν ανοίγω τα μάτια μου. Φέρνω στο μυαλό μου πάντα τα πρόσωπα που αγαπώ. Κανένα σχέδιο για την ημέρα που ξεκινάει.
Μια απροσδιόριστη ευχαρίστηση.
ΤΡΙΤΗ
Μετά από πολύωρη δουλειά στο στούντιο, ακολουθεί περπάτημα στο κέντρο της πόλης. Πάντα χαζεύω τα μπαλκόνια και τα παράθυρα των σπιτιών και φαντάζομαι πως θα ήταν αν ζούσα εγώ μέσα σε αυτά. Περπατάω και ανακαλύπτω. Ή προσεγγίζω κάθε φορά με διαφορετική ματιά.
ΤΕΤΑΡΤΗ
Μη προγραμματισμένη επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης. Ομολογώ πως βαριέμαι τα μουσεία και απορώ συνέχεια με τον εαυτό μου, γιατί έχω τόση άρνηση να παρατηρώ και να μελετώ την αρχαία ιστορία. Για μια ακόμη φορά αποφεύγω να το αναλύσω.
ΠΕΜΠΤΗ
Μέρα απομόνωσης. Σήμερα ξέρω πως δεν θα με δει το φως της μέρας μέχρι να ολοκληρώσω μια σύνθεση στο πιάνο που θέλω. Διάλεξα την πιο κατάλληλη μέρα, ίσως, καθότι ο καιρός φέρνει μαζί του σκόνη από την Αφρική και υγρασία. Το γκρίζο μου θυμίζει Βερολίνο άρα θα διαλέξω την ψευδαίσθηση για σήμερα.
Βόλτα στη θάλασσα. Ξέρω πόσο θα μου λείψει… όπως και ο ήλιος. Μοναδικές εικόνες που κρατώ όταν βρίσκομαι στο Βερολίνο.
Πρωινό φως και ένας ιδιαίτερος χρωματισμός στον τοίχο μου σαν ένα ουράνιο τόξο.
Glenn Gould να παίζει Bach – Toccata in E minor
