Η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., της Λένας Κιτσοπούλου, σε διασκευή και σκηνοθεσία Νικόλα Ανδρουλάκη, επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στη σκηνή του Bios.
Μετά από το sold out του περασμένου Ιουλίου, η performance επαναλαμβάνεται αυτόν τον Οκτώβριο, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για 10 μόνο παραστάσεις.
Ένα έργο άγρια ωμό, που διαθέτει αρκετές δόσεις χιούμορ και καταπιάνεται με θέματα που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Η Ηλέκτρα, η καλοκαιρινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου, κάνει πρεμιέρα στις 20 και 21 Ιουλίου 2018 στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Στα πλαίσια του Φεστιβαλ Αθηνών & Επιδαύρου 2018 ο Κωνσταντίνος Ρήγος παρουσιάζει, το νέο έργο της Έλενας Πέγκα, «Πορνοστάρ – Η αόρατη βιομηχανία του σεξ», με έναν θίασο εκλεκτών ηθοποιών.
Ένα έργο καταγωγικό του λατινοαμερικάνικου μαγικού ρεαλισμού.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος και το χοροθέατρο Οκτάνα επιστρέφουν στην χορευτική σκηνή της Αθήνας και στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η πέμπτη σκηνοθετική δουλειά της Έφης Μπίρμπα, Δον Κιχώτης, Βιβλίο 2ο, κεφ. 23ο, βασισμένη στο έργο του Μιχαήλ Θερβάντες Δον Κιχώτης.
Μια πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη.
«Ο Ηλίθιος» είναι η εικόνα μιας κοινωνίας που φαίνεται να θέλει να ξορκίσει το κακό και να αναζητά το καλό.
Η πιο πικρή κωμωδία του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, μετάφραση Γιάγκου Ανδρεάδη και διασκευή για έξι πρόσωπα της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη σε νέα ελληνική έμμετρη απόδοση 1.600 στίχων.
Στον ηθοποιό Γιάννη Νιάρρο απονεμήθηκε το φετινό 18ο Βραβείο Χορν, στην τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Δημήτρης Χορν την Τρίτη 17 Απριλίου 2018.
Το εμβληματικό έργο που εγκαινίασε το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, ανεβαίνει για πρώτη φόρα στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν», με ένα θίασο εξαιρετικών ηθοποιών.
«Το Ευχαριστημένο», το μυθιστόρημα της Μαρίνας Καραγάτση που απέσπασε το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» το 2009, παρουσιάζεται στο Θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου.
Το νέο έργο της Μαρίας Γοργία και της ομάδας Αμάλγαμα πραγματεύεται το διαιώνιο ζήτημα της μη αποδοχής του Θανάτου, της φθοράς του σώματος αλλά και της ουσιαστικής σύνδεσης και «κυκλικής» σχέσης μεταξύ Ζωής και Θανάτου.
