Ο Βρετανός φωτογράφος Marc Wilson, δημιούργησε ένα φωτογραφικό λεύκωμα που εξερευνά τα ερείπια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στα βουνά της βόρειας Ιταλίας.
Οι φωτογραφίες παρουσιάζονται στο Remnants, ένα βιβλίο που έχει εκδώσει ο Wilson σε συνεργασία με τον Ιταλό αρχιτέκτονα και ερευνητή Marco Ferrari.
Το έργο αποτελεί συνέχεια του The Last Stand, ενός βιβλίου του Wilson (2015) το οποίο περιέχει φωογραφίες από παρόμοιες κατασκευές στις ακτές της Βρετανίας και της Βόρειας Ευρώπης.
Σε κάθε φωτογραφία, χαρακώματα, οχυρά και πεδία μάχης φαίνεται να έχουν γίνει ένα με τα φυσικά στοιχεία και την ευρύτερη τοπογραφία.
Στόχος και των δυο δημιουργών είναι να δείξουν ότι αυτές οι δομές δεν είναι απλώς απομεινάρια της ιστορίας αλλά δείκτης του πώς οι άνθρωποι μπορεί μια μέρα να ζήσουν πιο αρμονικά με τον φυσικό κόσμο.
“Τα θεμέλια του έργου είχαν τις ρίζες τους όχι μόνο στην ιστορική πτυχή αυτών των πολεμικών οχυρών, αλλά και σε μια οικολογική προοπτική. Αυτά τα οχυρά, που δημιουργήθηκαν πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, έχουν γίνει μέρος του ιστού του φυσικού τοπίου που κάποτε υπερασπίζονταν.” , είπε ο Wilson στο Dezeen.
Ο Wilson, φιλοξενούμενος στο Dezeen, επέλεξε έξι από τις πιο αξιομνημόνευτες τοποθεσίες που επισκέφτηκε για τις ανάγκες του βιβλίου:
Spitz Levico
Γνωστό και ως Forte Vezzena, το παρατσούκλι του Spitz Levico ήταν “μάτι των πεδιάδων”, με κύρια λειτουργία του ως παρατηρητήριο. Βρίσκεται τα 1.908 μέτρα, πάνω από το Forte Busa Verle και μαζί αποτελούσαν τη βορειότερη γραμμή άμυνας.
Forte Zaccarana
Στα 2.116 μέτρα, το χτισμένο με σκυρόδεμα Zaccarana, γνωστό και ως Forte Tonale, ήταν το υψηλότερο και πιο προηγμένο φρούριο στην κοιλάδα Tonale. Καταστράφηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από σφοδρούς βομβαρδισμούς από το Forte Corno d’Aola, το μοναδικό ιταλικό φρούριο στα σύνορα.
Forte Dossaccio
Παρά τη θέση του κοντά στην πρώτη γραμμή, το Dossaccio παροπλίστηκε το 1915 και τα τέσσερα κανόνια του μεταφέρθηκαν σε κοντινά δάση. Σχεδιασμένο κυρίως για μάχες μεγάλης εμβέλειας, βρίσκεται στα 1.838 μέτρα.
Forte Dosso del Sommo
Σκαρφαλωμένο στα 1.665 μέτρα, ολοκληρώθηκε το 1914 και η λειτουργία του ήταν να μπλοκάρει την πρόσβαση από την κοιλάδα Terragnolo και το πέρασμα Borcola. Με τρεις ορόφους ήταν ένα από τα μεγαλύτερα από τα αυστροουγγρικά οχυρά.
Forte Campo Lucerna
Το φρούριο ονομάστηκε Padreterno – Αιώνιος Πατέρας – από τους Ιταλούς. Μετά τον καταστροφικό ιταλικό βομβαρδισμό στα τέλη Μαΐου 1915, ο διοικητής του, Εμανουέλ Νεμπεσάρ, ύψωσε μια λευκή σημαία. Καθώς τα κοντινά οχυρά πυροβόλησαν τους Ιταλούς για να αποτρέψουν τη σύλληψη του Campo Lucerna, ένας εθελοντής κατευθύνθηκε προς το φρούριο και κατέβασε τη σημαία η οποία υποδείκνυε παράδοση ο οποίος στη συνέχεια συνελήφθη και ο Νεμπεσάρ γλύτωσε την εκδίκαση μέσω στρατοδικείου για δειλία.
Forte Moena
Γνωστό και ως Forte Someda, το Moena κατασκευασμένο από γρανίτη σχεδιάστηκε για να εμποδίζει την πρόσβαση στην κοιλάδα San Pellegrino. Χτίστηκε στα 1.276 μέτρα μεταξύ 1897 και 1899 και θεωρήθηκε απαρχαιωμένο ήδη από το 1915 και ο οπλισμός του μεταφέρθηκε σε θέσεις πεδίου στο πέρασμα San Pellegrino.
Source | Dezeen
