Καθένας από εμάς είναι πρωτότυπο του εαυτού του. Η διαδρομή που θα επιλέξει και οι άνθρωποι που θα συναντήσει καθορίζουν την εξέλιξη του. Σε αυτή τη στήλη φιλοξενούμε πρόσωπα που δημιουργούν έργο, «βάζουν» χρώμα στην καθημερινότητα μας και μπορεί να μάς εμπνεύσουν. Η θέληση έκφρασης ιδεών, συναισθημάτων, ονείρων μαζί με τη δύναμη του λόγου συνιστούν βάση για ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις!
Από τον Ιωσήφ Κουτσουλίνη
Νικόλαος Γερμανός, Σχεδιαστής παπουτσιών
Ποιοι χαρακτηρισμοί ενδεχομένως απαρτίζουν την επαγγελματική σου ταυτότητα;
Αυτό που κυριαρχεί είναι η ιδιότητα του γλύπτη. Πάνω απ’ όλα έχω τη ματιά του γλύπτη σε συνάρτηση των σπουδών μου στη σχολή Καλών Τεχνών. Δεν είμαι fashion designer, δεν ακολουθώ έναν σχετικό τρόπο σκέψης, απλώς κάπου αγγίζω και αυτή τη διάσταση. Αν υποθέσουμε ότι από 18 ετών ήθελα να γίνω γλύπτης, δεν ήξερα ποιο θα είναι το γλυπτό μου. Σίγουρα ανέπτυξα τις απαραίτητες δεξιότητες, όμως δεν είχα κάποιο θέμα. Το θέμα το έχτισα με τη συνέχεια των σπουδών μου στο Λονδίνο. Τώρα το θέμα μου, το γλυπτό μου, είναι το παπούτσι.
Η λέξη έμπνευση τι σημαίνει για εσένα;
Πλέον, καθώς θεωρώ ότι ωριμάζω, δεν πιστεύω στην έμπνευση της στιγμής. Μεταφορικά, υπάρχει ένα βαρέλι όπου κάποιος μαζεύει τον μούστο από τα σταφύλια από ένα αμπέλι, αφήνει να ωριμάσει και κάποια στιγμή βγάζει το πρώτο ποτήρι κρασί. Κάπως έτσι συγκεντρώνω επιρροές από διάφορα πεδία, όπως ένα ωραίο υλικό που θα παραλάβω από την Ιταλία. Παλαιότερα θα καταπιανόμουν αμέσως με αυτό το υλικό για να φτιάξω ένα παπούτσι. Πλέον αυτό δεν το κάνω. Δημιουργώ μία εικόνα με ένα ωραίο πόδι, φορεμένο σε ένα όμορφο σκηνικό με ηλιοβασίλεμα… «δίνω» κι άλλες διαστάσεις. Οπότε παίρνω χρόνο, αφήνω αυτές τις σκέψεις, τις εικόνες, να ωριμάσουν, και περιμένω την κατάλληλη στιγμή. Αν θέλεις, δεν πιστεύω στη στιγμιαία έμπνευση. Το κομμάτι που θα γίνει διαχρονικό είναι εκείνο στο οποίο έχεις δώσει χρόνο. Είμαι στη φάση που αναγνωρίζω ότι για κάποιες ιδέες που είχα πριν από 15 χρόνια, όταν άρχισα να σχεδιάζω, τώρα είναι η στιγμή να τις υλοποιήσω.
Ο τρόπος που έχεις επιλέξει να δημιουργείς παπούτσια και να προσφέρεις «επιλογές» στις γυναίκες, δε συνάδει με την ταχύτητα και την ομοιογένεια του fast fashion. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;
Σήμερα, τουλάχιστον σε αυτή τη στιγμή, επαγγελματικά, δε μου ταιριάζει… ισχύει. Μπορεί μετά από κάποια χρόνια να γίνω κάτι πιο εμπορικό. Νομίζω ότι ακόμη χτίζω μία ταυτότητα, γι’ αυτό δεν έχω μία ξεκάθαρη εικόνα. Μία γυναίκα που ασχολείται με τη μόδα μπορεί να αναγνωρίσει κάποια σταθερά στοιχεία στα παπούτσια που σχεδιάζω, όπως είναι τα τακούνια ή κάποιες ραφές σύνδεσης υλικών. Ενδέχεται όμως από καλοκαίρι σε καλοκαίρι τα παπούτσια να είναι αγνώριστα μεταξύ τους και να αναρωτηθεί ποιανού είναι αυτά. Έχω αφεθεί στην καθημερινότητα της δουλειάς μου, να με οδηγήσει. Επιδιώνω να ακούω τι γίνεται, τι μου λένε, τι επιθυμούν οι πελάτισσές μου. Όπως αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, χτίζεται και πλάθεται, έτσι κι εγώ δε μπορώ να είμαι μονοδιάστατος. Οπότε ακόμη μπαίνω στα παπούτσια της γυναίκας-πελάτισσας μου και προσπαθώ να αντιληφθώ τα θέλω της, ανεξάρτητα που θα οδηγηθώ δημιουργικά. Χρειάζεται χρόνο για να ωριμάσει το σχέδιο! Ένα στάδιο ιδιαίτερα χρήσιμο και παραγωγικό είναι η ανάγνωση της πελάτισσας. Κάθε φορά προσπαθώ να σπάσω τον πάγο, να μάθω περισσότερα για εκείνη, σε ποιες περιστάσεις θα φορέσει τα παπούτσια αυτά. Προσπαθώ να φτιάξω μία εικόνα της πελάτισσας έξω από το μαγαζί. Είτε πρόκεται για προσωπική παραγγελία είτε για αγορά κάποιου έτοιμου σχεδίου, ακολουθώ την ίδια ροή ερωτήσεων γνωριμίας.
Πόσο εφικτό είναι η προσωπική ταυτότητα και αισθητική σου, σε κάθε σχέδιο, να λαμβάνουν μία εμπορική αξία;
Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι είναι εφικτό. Η όλη δημιουργική διαδικασία δεν πληρώνεται. Αρκεί να σκεφτείς ότι για κάποιο καλό σχέδιο θα αφιερώσω περίπου 20 ώρες εργασίας. Αν συνυπολογίσουμε και το χτίσιμο της κατασκευής, αυτό δεν πληρώνεται. Πληρώνεται όταν θα δεις πόσο χαρούμενη είναι η πελάτισσα. Έχω αποδεχτεί ότι τα χρήματα που θα ήθελα να κερδίζω δεν είναι εφικτά σε αυτή την αγορά και με δεδομένο την αγοραστική δύναμη της ελληνίδας καταναλώτριας. Θα με αποζημιώσει το τηλεφώνημα μίας πελάτισσας για να μου πει ότι τα παπούτσια της είναι τέλεια. Πρόσφατα δύο τουρίστριες από τη Σουηδία αγόρασαν τέσσερα ζευγάρια η κάθε μια δείχνοντας τον ενθουσιασμό και την ικανοποίηση τους. Οπότε αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντικό και προσωπικό είναι για εμένα να γνωρίζω ότι εκεί έξω κυκλοφορούν κάποια παπούτσια μου που κάνουν ευχαριστημένους κάποιους ανθρώπους.
Η επαγγελματική σου εξέλιξη είναι αλληλένδετη με την προσωπική ευημερία σου; Δεδομένου ότι «επενδύεις» προσωπικά σε κάθε νέο σχέδιο, νέα collection.
Ναι, είναι καθοριστικής σημασίας. Το παρατηρώ πλέον πολύ έντονα και είναι σημαντικό τι σταθεροποιεί τη δημιουργική μου διάθεση, τι με κρατάει σε μία σταθερά ευθεία και ανοδική πορεία. Υπό κάποια έννοια, προσπαθώ να προστατεύω την ευημερία μου, να μην εμπλακώ σε καταστάσεις που δε θα με ευχαριστήσουν. Όσο κακή και να είναι η εβδομάδα μου, για παράδειγμα, την Κυριακή θα πάρω το αυτοκίνητο μου και θα απολαύσω μία διαδρομή. Μου αρέσει τρελά να «καταναλώνω» χιλιόμετρα, να ξεφεύγω και να αλλάζω παραστάσεις. Σκέψου ότι από δημιουργική αναζήτηση έχω ζήσει στην Αγγλια, την Ιταλία και την Πράγα. Αντίστοιχα όμως είναι κάτι που μου λείπει, εφόσον είμαι κατά μία έννοια ριζωμένος με την λειτουργία του καταστήματος. Μπορεί σήμερα να έχω επιλέξει μία διαφορετική καθημερινότητα, πιστεύω όμως πάντα θα καταφέρω να σχεδιάσω κάτι νέο, ό,τι κι αν συμβαίνει. Σκέψου ότι όταν αντιλήφθηκα την αύξηση τιμών στις πρώτες ύλες και ενώ είχα φρικάρει, κατέληξα να εκτυπώσω τα δικά μου σχέδια υφασμάτων. Πρέπει να είσαι ευέλικτος. Εκ του αποτελέσματος, τα 3 από τα 5 σχέδια που κυκλοφόρησα ήταν επιτυχημένα. Κάπως έτσι προχωράω! Σήμερα διανύω μία περίοδο που επιδιώκω να χτίσω μία σταθερή βάση και να εκμηδενίσω το όποιο μελλοντικό ρίσκο. Προχωράω μέρα τη μέρα.
Photography: Thanasis Gatos
#Prototypesbydidee
