Καθένας από εμάς είναι πρωτότυπο του εαυτού του. Η διαδρομή που θα επιλέξει και οι άνθρωποι που θα συναντήσει καθορίζουν την εξέλιξη του. Σε αυτή τη στήλη φιλοξενούμε πρόσωπα που δημιουργούν έργο, «βάζουν» χρώμα στην καθημερινότητα μας και μπορεί να μάς εμπνεύσουν. Η θέληση έκφρασης ιδεών, συναισθημάτων, ονείρων μαζί με τη δύναμη του λόγου συνιστούν βάση για ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις!
Από τον Ιωσήφ Κουτσουλίνη
Σταύρος Καστρινάκης, Φωτογράφος – Ηθοποιός – Ψυχολόγος
Ως φωτογράφος, ποια είναι εκείνη η στιγμή που ένιωσες και δήλωσες αυτή την ιδιότητα σου για πρώτη φορά;
Όταν χρειάστηκε να το υπερασπιστώ. Κάποτε μία φίλη αμφισβητούσε πάρα πολύ την τέχνη της φωτογραφίας, ισχυριζόμενη ότι ο φωτογράφος δεν παράγει, δε δημιουργεί, απλώς αποτυπώνει αυτό που ήδη υπάρχει. Εκεί χρειάστηκε να υποστηρίξω τη φωτογραφία, καθώς είναι ένας ολοκληρωμένος τρόπος θέασης και αντίληψης από μία συγκεκριμένη οπτική γωνία.
Τα τελευταία 2 χρόνια ασχολούμαι επαγγελματικά και με τις τρεις ιδιότητες μου ως ηθοποιός, ψυχολόγος και φωτογράφος. Φωτογραφικά, το καλοκαίρι είναι η εποχή μου! Απολαμβάνω τους ανθρώπους στην παραλία, καθώς είναι ανέμελοι. Το καλοκαίρι υπάρχει ένα άφημα των ανθρώπων, σα να «πέφτει» το προσωπείο, να αφήνεται να φανεί το αυθεντικό κομμάτι καθενός. Εκεί κάπως νομίζω συνδέεται για εμένα η ψυχολογία και η ψυχοθεραπεία. Αν θα μιλούσα για έμπνευση, νομίζω πως στον πυρήνα της παραπάνω συνθήκης υπάρχει ο άνθρωπος και τα πολλά επίπεδα του που «απογυμνώνονται». Όχι, μόνο επειδή το σώμα είναι γυμνό και περισσότερο εκτεθειμένο από ότι σε ένα αστικό τοπίο, αλλά επειδή συναισθηματικά και ψυχολογικά αφήνεται. Η κατάλληλη λέξη είναι ξεγνοιασιά.
Κάθε άνθρωπος έχει μοναδική ταυτότητα. Μπορεί η οπτική ενός φωτογράφου να είναι εξίσου μοναδική;
Ναι, αν καθίσουμε να φωτογραφίσουμε μία καρέκλα οι δυο μας, έστω σε ένα workshop φωτογραφίας, ο καθένας μας θα αποτυπώσει την προσωπική του αντίληψη ομορφιάς και αισθητικής. Ο φωτογράφος σε προσκαλεί να δεις μία κατάσταση, μία συνθήκη, μία εικόνα μέσα από τη δική του οπτική γωνία. Δημιουργεί την εικόνα μέσω της δικής του αντίληψης. Η εικόνα προϋπήρχε αλλά αν δεν την αποτύπωνες με εκείνον τον ξεχωριστό τρόπο δε θα την «έβλεπε» κανείς. Αυτό άλλωστε διαφοροποιεί τους φωτογράφους και έτσι αντιλαμβάνομαι προσωπικά την τέχνη της φωτογραφίας. Όλοι έχουμε αντίληψη, αλλά ο καθένας αντιλαμβάνεται με έναν δικό του μοναδικό τρόπο και αντιστοίχως φωτογραφικά, ο καθένας αποτυπώνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο αυτό που βλέπει.
Έμπνευση, επιρροή, θαυμασμός… τρεις λέξεις με νόημα στην εξελικτική πορεία ενός φωτογράφου;
Κοιτάζω γύρω μου! Μου αρέσει να μελετώ φωτογράφους γιατί είναι σα να καλλιεργώ τη δική μου αντίληψη, παρατηρώντας πως κάποιος άλλος μπορεί να βλέπει τα πράγματα. Εξερευνάς την οπτική γωνία του άλλου, την οποία μπορείς να προσαρμόσεις, να μελετήσεις και γιατί όχι να υιοθετήσεις. Σε πολύ βάθος χρόνου αν ανατρέξω σε φωτογραφίες του τότε και δω πώς φωτογραφίζω σήμερα, μπορεί να αντιληφθώ και την προσωπική μου εξέλιξη. Τη στιγμή όμως που φωτογραφίζω δε γίνεται αντιληπτή.
Η εικόνα ανέκαθεν είχε δύναμη. Οι εικόνες σου αποτυπώνουν μία στιγμή ή επιδιώκουν να μοιραστούν μια ιστορία;
Νομίζω ότι η ερώτηση είναι κάπως παγίδα. Η στιγμή μπορεί να εμπεριέχει μία ιστορία και η ιστορία μπορεί να είναι μία στιγμή. Θα πάω λίγο πιο μακριά σε σχέση με αυτό… Θα ήθελα την ιστορία να τη δημιουργεί εκείνος που βλέπει τη φωτογραφία. Εμένα δε με ενδιαφέρει να δημιουργήσω μία ιστορία. Σε αυτό που φωτογραφίζω με ενδιαφέρει και με γοητεύει πολύ η εικαστική αξία. Δεν ξεκινώ με την πρόθεση να αποτυπώσω μια στιγμή ή μια ιστορία. Έχω την πρόθεση να αποτυπώσω κάτι που με συγκινεί και αν κάποιος μπορεί μέσα σε αυτό να ταξιδέψει, νιώθω διπλά ευτυχισμένος γιατί αυτό κάνει η τέχνη – δημιουργεί έναν συνειρμό. Με ενδιαφέρει η κίνηση των σωμάτων και να υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των στοιχείων. Να ανακαλύπτω τι έχει αποτυπωθεί! Για εμένα αυτό είναι το φωτογραφικό παιχνίδι εντέλει.
Photography: Joseph Alexiadis
#Prototypesbydidee
