Καθένας από εμάς είναι πρωτότυπο του εαυτού του. Η διαδρομή που θα επιλέξει και οι άνθρωποι που θα συναντήσει καθορίζουν την εξέλιξη του. Σε αυτή τη στήλη φιλοξενούμε πρόσωπα που δημιουργούν έργο, «βάζουν» χρώμα στην καθημερινότητα μας και μπορεί να μάς εμπνεύσουν. Η θέληση έκφρασης ιδεών, συναισθημάτων, ονείρων μαζί με τη δύναμη του λόγου συνιστούν βάση για ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις!
Από τον Ιωσήφ Κουτσουλίνη
Νάνσυ Κουτσουλίνη: Νοσηλεύτρια
Για ποιον λόγο επέλεξες ένα επάγγελμα, άρρηκτα συνυφασμένο με την προσφορά;
Από μικρή μού άρεσε να ασχολούμαι με τις κούκλες, να τις φροντίζω, να τις περιποιούμαι. Όταν έβλεπα κάποιον που χρειαζόταν τη βοήθεια μου ήθελα να συνεισφέρω, οπότε νομίζω ότι ήταν ένα γονίδιο που υπάρχει μέσα μου. Περνώντας τα χρόνια, διαπίστωσα – όταν ήταν να δώσω πανελλήνιες – ότι ήθελα να ασχοληθώ με τον χώρο της υγείας. Έτσι η νοσηλευτική ήρθε στη ζωή μου. Βασικά δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή, ήταν όμως κάτι παραπλήσιο με κομμάτι του κλάδου υγείας. Την αγάπησα, δουλεύω και εξελίσσομαι μέσα σε αυτήν!
Έχεις εργαστεί σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Από τις μονάδες νεφρού βρέθηκες σήμερα να είσαι σχολική νοσηλεύτρια. Τι άλλαξε; Τι οδήγησε την απόφαση σου;
Έχοντας εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα μόνο σε μονάδα νεφρού, γύρω στα 8 χρόνια, η αλήθεια είναι ότι ασχολήθηκα με ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι, την υπηρεσία της αιμοκάθαρσης. Η νοσηλευτική είναι μία δουλειά αρκετά δύσκολη, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, αλλά την αγάπησα πολύ και εξειδικεύτηκα. Όμως μετά από ένα σημείο, καθώς μεγαλώνω, οι δυνάμεις και οι αντοχές μου αλλάζουν. Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Δυστυχώς η εξέλιξη στον κλάδο μας αργεί να προχωρήσει, ίσως και καθόλου. Επειδή είμαι ένας άνθρωπος που μού αρέσει να εξελίσσομαι, να μαθαίνω όλο και περισσότερα πράγματα, αντιλήφθηκα ότι δυστυχώς η ασχολία με το κομμάτι του νεφρού έχει ένα σημείο κατάληξης. Έτσι ήθελα να δω κάτι παραπέρα. Προέκυψε μία προκήρυξη σε δημόσιο σχολείο, αγαπώ και αγαπούσα πάντα τα παιδάκια και λέω γιατί όχι, ας το δοκιμάσω. Σε πρώτη φάση θα ήταν μία ωραία αλλαγή. Έχοντας τόσα χρόνια εμπειρία στον χώρο, άρχισα να κουράζομαι για όλους τους λόγους που προανέφερα, και ήθελα να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε κάτι άλλο, να δω αν θα τα καταφέρω. Είπα να κάνω μία παύση και από κει και πέρα βλέποντας και κάνοντας.
Η καθημερινή ενασχόληση με ανάγκες άλλων ανθρώπων αποτελεί διέξοδο από τη δική σου καθημερινότητα;
Να αναφέρω ότι αυτό το επάγγελμα με γεμίζει πλήρως. Θέλω να προσφέρω τη βοήθεια μου. Εκείνη τη στιγμή δε σκέφτομαι τον εαυτό μου, είναι σε δεύτερη μοίρα. Η προσοχή μου είναι στο άτομο που με χρειάζεται, είτε είναι παιδάκι είτε είναι ενήλικας ασθενής. Οπότε είναι καθαρά συνειδητή επιλογή και σίγουρα προσωπική διέξοδος από την καθημερινότητα μου. Βέβαια είναι σημαντικό να μην «παίρνω» μέσα μου όσα αντιμετωπίζω, πρέπει να τα διαχειρίζομαι. Αυτό το έχω καταφέρει μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας στη δουλειά. Στην αρχή τα έπαιρνα μέσα μου, στεναχωριόμουν γιατί εκείνος ο άνθρωπος είναι έτσι και χρειάζεται αυτό. Ακόμη κι όταν «συναντάμε» τον θάνατο. Δυστυχώς έχω βρεθεί αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις. Όμως με τα χρόνια αρχίζεις και τα ισορροπείς, γιατί αλλιώς δε μπορείς να ανταπεξέλθεις, να συνεχίσεις σε αυτό το επάγγελμα. Οπότε είναι κάτι που δουλεύεις μέσα σου, με τον εαυτό σου.
Πιστεύεις ότι το επάγγελμα του νοσηλευτή λαμβάνει την κατάλληλη αναγνώριση και τον κατάλληλο σεβασμό;
Η αλήθεια είναι ότι δε θέλω να είμαι εντελώς κάθετη. Υπάρχει από κάποιους ανθρώπους ο κατάλληλος σεβασμός, η κατάλληλη αναγνώριση. Ωστόσο, επί το πλείστον δεν υπάρχει αυτό. Έχουμε επιλέξει ένα επάγγελμα που προσφέρει βοήθεια, που έχει να κάνει με την υγεία, το πρώτο και βασικότερο αγαθό της ζωής. Ευτυχώς ή δυστυχώς μάς αναγνώρισαν, αν μπορώ να το πω έτσι, τώρα με τη συνθήκη του κορωνοϊού. Σίγουρα ήρθαμε αντιμέτωποι με μία πολύ δύσκολη κατάσταση, καθώς κι εγώ δούλεψα ως νοσηλεύτρια με αυτές τις συνθήκες και μετά άλλαξα τον τομέα μου και πήγα στο σχολείο. Οπότε τα έζησα κι εγώ από μέσα. Όμως δεν είμαι ικανοποιημένη από την συνολική αναγνώριση που έχουμε και την εξέλιξη αυτού του τομέα. Οι όποιοι ιθύνοντες, να το πω έτσι, δε δίνουν την κατάλληλη προσοχή για να συνεχίσουμε και από κοινού να επενδύσουμε σε αυτό το επάγγελμα.
Ως άνθρωπος και επαγγελματίας κάνεις σχέδια για το μέλλον;
Εννοείται ότι κάνω σχέδια. Δεν έχω επαναπαυτεί. Έτσι είμαι ως άνθρωπος. Μού αρέσει να ψάχνομαι, να εξελίσσομαι, γενικώς να ασχολούμαι με διαφορετικά πράγματα. Η νοσηλευτική είναι ένα επάγγελμα που δίνει πολλές δυνατότητες για να ασχοληθείς πέρα από τον κλινικό χώρο. Ένας νοσηλευτής δεν είναι για να δουλεύει μόνο σε ένα νοσοκομείο, όπως ενδεχομένως πολλοί νομίζουν. Υπάρχουν και παραπέρα κλάδοι. Μπορεί αυτή τη στιγμή να είμαι σχολική νοσηλεύτρια, αλλά είμαι ανοιχτή σε επόμενες εμπειρίες. Σε προσωπικό επίπεδο επιθυμώ να καλυτερεύω ως άνθρωπος. Να προσαρμόζομαι στα νέα δεδομένα, να αντιλαμβάνομαι όσα περνάει η κοινωνία μας, να συνειδητοποιώ πως αλλάζουν όλοι ως άνθρωποι και ούτω καθεξής. Θεωρώ ότι με την κατάλληλη δουλειά με τον εαυτό μας μπορεί να επέλθει η ισορροπία, είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο. Κάνω σχέδια αλλά επιδιώκω να τα προσαρμόζω σε όσα βιώνουμε. Ενδεχομένως μάς έχουν περιορίσει και νιώθω ότι δε μπορώ να κάνω σχέδια ελεύθερα. Ωστόσο μπορώ και κάνω μικρά, προσεκτικά βήματα αλλά δε θέλω με τίποτα να παραμείνω στάσιμη.
Hosting: Gatsby Athens Hotel
Photography: Thanasis Gatos
#Prototypesbydidee