Καθένας από εμάς είναι πρωτότυπο του εαυτού του. Η διαδρομή που θα επιλέξει και οι άνθρωποι που θα συναντήσει καθορίζουν την εξέλιξη του. Σε αυτή τη στήλη φιλοξενούμε πρόσωπα που δημιουργούν έργο, «βάζουν» χρώμα στην καθημερινότητα μας και μπορεί να μάς εμπνεύσουν. Η θέληση έκφρασης ιδεών, συναισθημάτων, ονείρων μαζί με τη δύναμη του λόγου συνιστούν βάση για ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις!
Από τον Ιωσήφ Κουτσουλίνη
Κέλλυ Λουφάκη: Αθλήτρια ξιφασκίας Παραολυμπιακών Αγώνων & πρέσβειρα #BeActiveHellas.
Λόγω ατυχήματος υποχρεώθηκες να επανεκκινήσεις τη ζωή σου. Πιστεύεις ότι είχες ήδη τη δύναμη να το κάνεις ή “υποχρεώθηκες” να τη βρεις;
Πράγματι λόγω του ατυχήματος έκανα το λεγόμενο restart στη ζωή μου. Είναι σα να ξεκίνησα καθαρά από το μηδέν. Πολύ γρήγορα όμως αποδέχτηκα την κατάσταση και συνέχισα τη ζωή μου. Συμβαίνει κάτι, το αποδέχεσαι και εξελίσσεσαι. Αυτό έκανα κι εγώ. Δε θεωρώ ότι υποχρεώθηκα. Νομίζω ότι καθένας μας κρύβει τη δύναμη μέσα του! Θεωρώ ότι λόγω του χαρακτήρα και της προσωπικότητας μου, αλλά και των αξιών από το σπίτι μου, δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσω, να καθηλωθώ σε ένα αμαξίδιο.. παρά μόνο να βγάλω φτερά και να πετάξω. Να προσπαθώ κάθε φορά να εκπληρώνω τους στόχους και τα όνειρα που έχω σα νέος άνθρωπος. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Γιατί η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή, δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Να είμαστε αισιόδοξοι και να προχωράμε!
Πλέον ανήκεις στην ευρύτερη ομάδα των ΑμεΑ. Πρόκειται για μια “ταμπέλα” ή ένα επιπλέον στοιχείο της μοναδικότητας σου;
Σίγουρα για εμένα δεν είναι ταμπέλα. Σίγουρα είμαι μία γυναίκα με αναπηρία, που δε μπορώ να περπατήσω. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός, οπότε για εμένα είναι ένα επιπλέον στοιχείο που με κάνει μοναδική! Όταν αποδέχεσαι την κατάσταση και τον εαυτό σου όπως είναι, δε χρειάζεσαι ταμπέλες.
Λέξεις όπως αποδοχή & διεκδίκηση τί σημαίνουν για εσένα;
Είναι στοιχεία του χαρακτήρα μου. Από μικρή αποδέχομαι καταστάσεις και πράγματα γενικώς, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό. Σίγουρα έχω ελαττώματα, όπως και πολλές περιέργειες αλλά είμαι άνθρωπος που διεκδικώ. Κι αυτός ίσως ήταν ο λόγος που επέλεξα το άθλημα που κάνω, την ξιφασκία. Είναι ένα άθλημα άμυνας αλλά κι επίθεσης. Έχουμε μάθει να διεκδικούμε και να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη του. Νομίζω είναι πολύ σημαντικό να βγαίνουμε μπροστά και να ζητάμε αυτά που πραγματικά θέλουμε.
Δυστυχώς όμως στις μέρες μας μπαίνω στη διαδικασία να διεκδικώ το αυτονόητο. Τί εννοώ με αυτό; Τον σεβασμό. Είναι αυτό που λείπει από την κοινωνία μας.. η έλλειψη παιδείας. Θα πρέπει να ζητήσω να με σεβαστούν ή να ζητήσω να μην «κλείνουν» την ράμπα διάβασης, το πάρκινγκ για ΑμεΑ.
Η ενασχόληση σου με τον αθλητισμό αποτέλεσε διέξοδο από την νέα καθημερινότητα, εφαλτήριο για νέες εμπειρίες;
Το έχω δουλέψει μέσα μου και το πόρισμα που βγάζω είναι ότι ήταν εφαλτήριο για νέες εμπειρίες. Άνοιξαν οι ορίζοντες μου κυριολεκτικά. Δεν είχα καμία σχέση με τον αθλητισμό όταν προέκυψε το ατύχημα. Ξεκίνησα από το μηδέν και εξελίχτηκα πολύ γρήγορα, γιατί ο αθλητισμός με βοήθησε να εξελιχθώ. Συνδέεται με το πόσο γρήγορα εντάχθηκα και πάλι στην κοινωνία, δεν επαναπαύθηκα. Μέσα από τον αθλητισμό έχω γυρίσει σχεδόν όλον τον κόσμο, έχω κάνει παρέες και φίλους. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ξεπέρασα ένα challenge στη ζωή, την εκπαίδευση του σώματος. Δεν ήμουν αθλήτρια, δεν ήμουν γυμνασμένη, έπρεπε με πολύ καθημερινή άσκηση να εφοδιάσω το σώμα μου, να το κάνω δυνατό ώστε να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα με αμαξίδιο. Με την εκπαίδευση του σώματος κατάφερα να εκπαιδεύσω το πνεύμα. Είναι αυτό που λέμε νους υγιής εν σώματι υγιή. Αν θες τα κάνεις όλα! Το πιο σημαντικό στον αθλητισμό είναι ότι αναγνωρίζεις ποια είναι τα όρια σου και κάθε φορά τα ξεπερνάς. Υπάρχουν στιγμές που έχω πει κουράστηκα, δε θέλω να κάνω προπόνηση, να πάω σε ακόμη ένα ταξίδι για αγώνες και εκεί είναι που γίνεται το κλικ, πεισμώνεις και λες θα συνεχίσω. Σίγουρα δε θα μπορώ για μια ζωή να κάνω πρωταθλητισμό, κάποια στιγμή θα κρεμάσω τα παπούτσια. Αλλά νομίζω θα γίνει την κατάλληλη στιγμή. Πρέπει να ξέρεις πότε να αποχωρείς από κάτι, να πεις επιλέγω να σταματήσω για να συνεχίσω κάτι άλλο. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα να κάνεις, που εγώ ήδη μπορώ και συνδυάζω.
Στον πρωταθλητισμό της ζωής έχει περισσότερη σημασία να καταφέρεις κάτι ή αν θα είσαι η πρώτη που το κατάφερε;
Ο προπονητής μου είχε πει «έχεις γράψει ιστορία γιατί είσαι η πρώτη γυναίκα που συμμετείχε σε παραολυμπιακούς στην ξιφασκία, η πρώτη γυναίκα που έχεις φέρει μετάλλιο για την Ελλάδα σε παγκόσμιο πρωτάθλημα.» Σίγουρα είναι σημαντικό να είσαι η πρώτη γυναίκα ή πρώτος σε κάτι, αλλά γιατί; Γιατί μέσα από αυτό μπορείς να παροτρύνεις κι άλλους. Αυτή είναι η σημαντικότητα. Εκεί, με ενδιαφέρει ότι είμαι η πρώτη! Να μπορώ να εμπνεύσω κι άλλες γυναίκες να το κάνουν, με ή χωρίς αναπηρίες. Με ενδιαφέρει ότι εκπροσωπώ το σύνολο των γυναικών! Φυσικά δεν αφορά μόνο τον τομέα του αθλητισμού, αλλά κι άλλους.. όπως στον επαγγελματικό. Όλες μας είμαστε ένα ωραίο παράδειγμα για τις άλλες.
Hosting: Niche Hotel Athens
Photography: Thanasis Gatos
#Prototypesbydidee
