Quantcast
Κουντουράς

Παναγιώτης Κουντουράς: Μιλώντας για τέχνη, έμπνευση και δημιουργία

Συνέντευξη Κατερίνα Καρσιώτη
Φωτογραφία Όλγα Κοτλίδα

O Παναγιώτης Κουντουράς μιλά για το “SELFIE” και την ΕΡΤ, για την τελευταία συγγραφική δουλειά του “ΕΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ” και την κινηματογραφική ταινία “ΙVΑΝ” σε σενάριο των Ταξιάρχη Δεληγιάννη και Βασίλη Τσιουβάρα, που ολοκλήρωσε τα γυρίσματα πριν λίγο καιρό, με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Στέργιογλου.

Αν θέλεις να περάσεις κάποια λεπτά με τον δημιουργικό Παναγιώτη Κουντουρά, ιδού η ευκαιρία. Η προσωπικότητα της Θεσσαλονίκης που ταιριάζει απόλυτα με την αύρα της και είναι εξίσου συνδεδεμένη μαζί της. Παθιάζεται με τη σκηνοθεσία όσο και με την υποκριτική. Ταλαντούχος, με χιούμορ, φαντασία και αγάπη γι’ αυτό που κάνει. Από σκηνοθεσία μέχρι τηλεόραση και από ραδιόφωνα μέχρι συγγραφή. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν πως η περιπέτεια, το μυστήριο, η περιπλάνηση, οι λέξεις, οι ήχοι, οι εικόνες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς θα χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα του. Ένας μπον βιβέρ που σε εκπλήσσει με ότι καταπιάνεται, με ιστορίες, σενάρια, παρουσιάσεις και εκπομπές.

Με τους Αφανείς Ήρωες στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ να σε τρέχει σε μία άλλη Θεσσαλονίκη, σε ένα σινεμά ρομαντικό θα έλεγα που κατέγραφε τα σημαντικά βήματα της πόλης στον κινηματογράφο, με το SELFIE, μια σκηνοθετική πρόκληση απίστευτων ταχυτήτων στους δέκτες, να μας ταξιδεύει σε σημεία, κουλτούρες και πρόσωπα, με το ΕΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ να δίνει ελπίδα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις κινηματογραφικές ταινίες του να επιβεβαιώνουν πως τελικά ο κινηματογράφος μας φέρνει σε επαφή με την καλύτερη πλευρά μας, μας δείχνει ποιοι πραγματικά είμαστε.

Γιατί ας μην ξεχνάμε πως ο Κινηματογράφος ανοίγει ένα παράθυρο στην ψυχή του θεατή, γιατί σου αποκαλύπτει συναισθήματα που δεν ήξερες ότι διαθέτεις, γιατί πολύ απλά η τέχνη, πόσο μάλλον μία ταινία ίσως και να μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Από πού πηγάζει αυτή η τόσο δημιουργική τάση για τόσα πολλά αντικείμενα, διαφορετικά μεν αλλά ταυτόχρονα συνδεδεμένα μεταξύ τους;
Να αναφέρω πως η σχολή Κινηματογράφου ήταν για μένα μία αναμενόμενη κατάληξη από τα ερεθίσματα τα οποία ήδη είχα. Η ανάγκη για την τέχνη γεννήθηκε από πολύ νωρίς. Αρχικά για τον Κινηματογράφο και το Θέατρο που δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που μπήκα σε σινεμά και είπα “αυτό θα κάνω”. Έπειτα για το ραδιόφωνο, διαφορετική μορφή έκφρασης που ξεκίνησα σε ηλικία 15 ετών στον Μουσικό Γαλαξία με τον Ζαφείρη Χαλκιά. Στιγμή μοναδική. Όταν έπιασα στα χέρια μου τις πρώτες βιντεοκάμερες και ξεκίνησα να εξερευνώ πώς γίνεται το σινεμά, οι ταινίες, και όλος αυτός ο κόσμος, έγινε ο κόσμος μου. Μαγεύτηκα. Κάπου στα 16 ξεκίνησε το ταξίδι και έφτιαξα την πρώτη μου μικρού μήκους ταινία πειραματιζόμενος στα μέσα. Το δικό μου ραντεβού με το σινεμά της πόλης δινόταν κάθε Παρασκευή απόγευμα αρχικά με τον πατέρα μου και έπειτα μόνος μου. Συνήθεια για πολλά, πολλά χρόνια. Όλα τα υπόλοιπα μέχρι και σήμερα που μιλάμε νομίζω ήρθαν με την φυσική ροή των πραγμάτων, με πολύ δουλειά και μπόλικη δημιουργικότητα και φαντασία.

Σκηνοθεσία, υποκριτική ή και τα δύο;
Η αλήθεια είναι ότι μέσω της υποκριτικής ανακάλυψα την σκηνοθεσία. Δύο κόσμοι στενά συνδεδεμένοι και αλληλοεξαρτώμενοι. Θα επιλέξω και τα δύο, από το καθένα παίρνεις και μία διαφορετική μορφή γραφής και αφήγησης. Το καθένα σε εισάγει σε έναν κόσμο διαφορετικό και όμοιο ταυτόχρονα. Η χρονιά που μπήκα στην Σχολή Κινηματογράφου ήταν ουσιαστικά και η περίοδος που αγάπησα το Θέατρο. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να δω πως είναι η διαδικασία χωρίς να έχω ετοιμάσει τίποτα. Και κάπως έτσι αυτοσχεδίασα. Και κάπως έτσι κάτι είδαν σε μένα και μου ανακοίνωσαν ότι θα συμμετάσχω στην παράσταση. Συμμετείχα στο Ταξίδι στην Άβυσσο του Φερνάντο Πεσσόα, στο Ραδιο Σίτυ, ένα από τα πιο ιστορικά θέατρα της Θεσσαλονίκης. Επόμενες στάσεις, βρέθηκα να κάνω σε 4 μεγάλες θεατρικές παραγωγές που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα. 

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που θα επεσήμανες για την σκηνοθεσία και την υποκριτική;
Την υποκριτική την ανακάλυψα στην πράξη. Είναι μία πράξη ιεροτελεστίας. Η πρόβα η οποία είναι μία εσωτερική αναζήτηση, το άγχος που έχεις πριν την παράσταση γιατί αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της ευθύνης πριν βγεις στο σανίδι και τέλος η ηδονή από το χειροκρότημα, η μεγαλύτερη στιγμή, μία κάποια ολοκλήρωση.
Η σκηνοθεσία, τώρα έχει να κάνει με την εικονοπλασία. Να διαβάσεις το σενάριο και με φαντασία όλο αυτό να το επικοινωνήσεις σε εικόνες. Έχεις την δυνατότητα να πεις μία ιστορία με τόσους πολλούς διαφορετικούς τρόπους που στην τελική είναι και αυτό που σε εξιτάρει.. Πολύ σημαντική είναι η σχέση με τους ηθοποιούς. Να μπορείς να βρεις ανθρώπους που να αφεθούν αυτοί σε σένα και εσύ σ αυτούς. Τους οδηγείς κατά κάποιο τρόπο να “υπηρετήσουν” λέξεις, εικόνες, συναίσθημα. Η διαδικασία του κινηματογραφικού γυρίσματος είναι μία άλλη φοβερή μορφή ιεροτελεστίας. Ο ρόλος του σκηνοθέτη είναι και αυτός που καλείται να εμπνεύσει ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων. Δεν θέλει παρωπίδες, δεν θέλει δογματισμό, θέλει απλά επικοινωνία και συνεργασία. Είναι μία δράση αντίδραση.

Η δύναμη της ομάδας είναι αυτή που φέρνει και την επιτυχία.

Πως προέκυψε η συνεργασία με την ΕΡΤ για να στεγάσει το SELFIE; Από πού πηγάζει η ιδέα για την συγκεκριμένη εκπομπή;
Καταρχήν όλα ξεκινούν από το τηλεοπτικό μου παιδί, όπως αποκαλώ την εκπομπή στην ΤV 100, Σινεμά χωρίς κασκόλ πριν κάποια χρόνια. Ένα show θα έλεγα για τον κινηματογράφο με θεατρική ματιά. Περισσότερο ψυχαγωγία χαρακτήριζε την εκπομπή και λιγότερο ενημέρωση για το συγκεκριμένο πεδίο. Όταν τα επεισόδια ολοκληρώθηκαν – δεν σου κρύβω – πως ήθελα να το επικοινωνήσω και στην Αθήνα, όπως και έκανα. Το όμορφο της υπόθεσης είναι ότι είδαν πράγματα στην εκπομπή όπως και σε μένα, και κάπως έτσι μου πρότειναν να ξεκινήσω να στήνω τηλεοπτικά projects.
Σε ένα ταξίδι μου στην Ρώμη γεννήθηκε η ιδέα για αυτό που σήμερα λέμε SELFIE. Έμεινα έκπληκτος όταν όλοι γύρω μου αντί να αφήνονται στην μαγεία της εικόνας και της πόλης, που είναι ένα κινητό μουσείο, έβγαζαν selfies και κρατούσαν σελφοκόνταρα. Όλους τους ένοιαζε πως θα φωτογραφηθούν, που θα στηθούν χωρίς να ενδιαφέρονται για το ταξίδι, την εικόνα, την περιδιάβαση και όλα αυτά τα ωραία. Ένα φαινόμενο που δεν γνώριζε ηλικία, φύλλο. Ήταν η πρώτη συνολική εικόνα από αυτό που ονομάζουμε σήμερα selfie .. παγκόσμιο φαινόμενο. Και κάπως έτσι επιστρέφοντας στην Ελλάδα και έχοντας αυτή την ιδέα, αρχίσαμε με την ομάδα να το δουλεύουμε.. Στην αρχή όταν βρέθηκα έξω με ενόχλησε το θέαμα, στην συνέχεια όμως είχα την επιθυμία και εγώ αλλά και υπόλοιποι συνεργάτες να πάρουμε και να το τρέξουμε διαφορετικά. Η selfie να γίνει ερέθισμα για να ταξιδέψουμε, να ενώσει κόσμο, να ενώσει πόλεις. Και τελικά από μια αρνητική εκδοχή δημιουργήθηκε κάτι θετικό και ναι η selfie, το selfie φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Στόχος μας να λειτουργήσει η selfie λοιπόν ως αφήγηση, ως ιστορία, να ανακαλύψουμε τόπους, κουλτούρες, ανθρώπους, αυτό που τελικά είναι και η εκπομπή. Μία φωτογραφία άλλωστε μην ξεχνάμε είναι μια καταγραφή γεγονότος. Με αυτήν την προοπτική ξεκίνησε το SELFIE.

Τα βασικά συστατικά της εκπομπής;
Ο τόπος, οι άνθρωποι, η νεανική διάθεση, η συνθήκη της αυτοφωτογράφησης και το κόνσεπτ. Ένα πάντρεμα συστατικών όπου κατέληξε να είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα στην ΕΡΤ. Πάντα το λέω το SELFIE είναι οι άνθρωποι του!

Αγαπημένο Επεισόδιο;
Όλα έχουν την δική τους μοναδικότητα και αυτή την μοναδικότητα την κάνει ο κόσμος.. Το επεισόδιο του Ναυπλίου όμως ήταν κάτι το υπέροχο. Αυτή η πόλη έχει κάτι από Τοσκάνη, Ιταλίας, έχει μια απίστευτη αύρα. Μας μάγεψε όλους το φυσικό σκηνικό, η ίδια η πόλη, οι άνθρωποι της που από την πρώτη στιγμή έδεσαν με το όλο κόνσεπτ. Όλο το καστ ήταν φοβερό. Οι παίκτες είναι το σημαντικό άλλωστε γιατί μέσω αυτών γνωρίζουμε τον τόπο και ταξιδεύουμε. Ήταν μια αλληλεπίδραση με τον κόσμο που δεν θα ξεχάσω.

Η street κουλτούρα ακόμα και στα τηλεοπτικά project έχει απήχηση. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό;
Γιατί η πατίνα του studio και η ασφάλεια που σου δίνει έχει κάποια μέτρα και σταθμά. Δεν μπορείς να πας παραπέρα, παραέξω .. Είναι συγκεκριμένο το κόνσεπτ. Το γεγονός ότι απεγκλωβίζεσαι είναι αυτό που σου δίνει αυτομάτως μια ελευθερία που την έχει ανάγκη και την αποζητά και ο τηλεθεατής. Το ότι βγαίνεις στο φως απευθείας δημιουργεί μία αμεσότητα. Έτσι και αλλιώς όπως σε όλα τα μέσα έχει δημιουργηθεί μια στροφή σε έναν πιο ελεύθερο τρόπο απόδοσης από τα μέσα εγγραφής μέχρι πολλά άλλα. Η τεχνολογία έχει φέρει ουσιαστικά και την αποδόμηση του μέσου που συνεπάγεται με ελευθερία και ευκολία. Το μέσο έχει απλοποιηθεί και αυτό σίγουρα μας κάνει πιο δημιουργικούς.

Μετέτρεψε μας ένα αγαπημένο κομμάτι σου σε μία σκηνή…
Θα σας πάω σε ένα αγαπημένο Mιούζικαλ του Μπρόντγουει, το Phantom of the Opera και στο κομμάτι Point Of No Return. Η σκηνή που μου δημιουργεί είναι δύο ανθρώπους σε ένα χώρο που γνωρίζονται και νιώθουν μία έλξη ο ένας για τον άλλον. Έχουν φτάσει σε μία απίστευτη εγκεφαλική κατάσταση και έτσι δημιουργείται η επιθυμία του πρώτου αγγίγματος. Η αγωνία να σπάσουν τον τοίχο και να κάνουν το επόμενο βήμα.

ΕΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ. Μία αφήγηση, μία ιστορία, δύο συγγραφείς..
Ήταν ένα ταξίδι. Ένα βιβλίο που αγκαλιάστηκε από τις εκδόσεις Ωκεανός, έκανε δύο μεγάλες παρουσιάσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και ήταν μία συνεργασία μ έναν αγαπημένο φίλο και συγγραφέα, τον Τάσο Αγγελίδη – Γκέντζο. Ο Αλέξανδρος και η Ζωή .. Εκείνη του συστήνεται μέσα από διάφορα μέσα και παίζει μαζί του ένα παιχνίδι ηδονικό. Φυσικά δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η ηρωίδα κρύβει ένα μυστικό, θέτει ένα γρίφο και ο Αλέξανδρος καλείται να τον λύσει. Από το διαδίκτυο λοιπόν εξαπλώνεται σε μία αποστολή σε πολλά μέρη του κόσμου. Με τρεις λέξεις το ΕΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ είναι προτροπή, προσταγή, πρόκληση. Ήδη ετοιμάζουμε τον επόμενο με φόντο τις ανθρώπινες σχέσεις και τις απαγορεύσεις… Ανυπομονώ.

Διαβάζοντας το, ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα που δημιουργεί;
Ξετυλίγεται ένα εσωτερικό ταξίδι και για τους ήρωες και για τους αναγνώστες. Ελπίδα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Και τέλος ρεαλισμός. Γιατί οι τοίχοι και οι μάσκες πέφτουν και η πραγματικότητα ορθώνεται.

Αγαπημένες συνεργασίες…
Θεατρικά με τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο, μία σχέση δασκάλου – μαθητή που με ενέπνευσε και με πίστεψε.
Συγγραφικά με τον Τάσο Αγγελίδη – Γκέντζο και ραδιοφωνικά με τον Ηλία Πανά. Ήμουν απίστευτα τυχερός γιατί γνώρισα έναν απίστευτο άνθρωπο και μαζί του ήρθα σε επαφή με το μέσο μιας άλλης άλλης εποχή, εποχή αίγλης, ρομαντισμού και αυθεντικότητας. Δυστυχώς πλέον δεν είναι έτσι.

Επόμενα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σχέδια…
Πριν από λίγες εβδομάδες ολοκλήρωσα τα γυρίσματα της νέας μου ταινίας με τίτλο Ιβάν και πρωταγωνιστή τον Χρήστο Στέργιογλου. Σπουδαία εμπειρία και μοναδική συνεργασία με εξαιρετικούς συντελεστές. Ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σας αυτή την ιστορία. Παράλληλα το τηλεοπτικό ταξίδι δε σταματά. Ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για τη 2η σεζόν του Selfie στην ΕΡΤ με ανανεωμένο παιχνίδι, εκπλήξεις και ολοκαίνουργιους προορισμούς. Τέλος, μπαίνουν οι βάσεις για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μου. Σύντομα θα μπορούμε να πούμε περισσότερα…

Ευχαριστούμε πολύ το Ύψιλον για τη συνεργασία και φιλοξενία.

More Stories
66c33f566926f62c821dc2b5f47f94f3
Ένα ατμοσφαιρικό διαμέρισμα στο Λονδίνο όπου δεσπόζει το βαθύ πράσινο
DIDÉE.GR