Συνέντευξη: Φένια Ζάννη
Φωτογράφιση: Ιωσήφ Αλεξιάδης
Grooming: Romina
Total outfit: Sotiris Georgiou
Ένας ηθοποιός που γνώρισε την υποκριτική μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας και τον συνεπήρε. Ο Σόλων Τσούνης είναι από εκείνες τις «καλλιτεχνικές φλέβες» που συνδυάζουν τα καλλιτεχνικά τους βήματα, δημιουργώντας ένα κράμα ποιότητας και αισθητικής.
Φορώντας outfits από τη συλλογή του Σωτήρη Γεωργίου και ποζάροντας στο φακό του Ιωσήφ Αλεξιάδη ο Σόλων Τσούνης απολαμβάνει τον επαναπροσδιορισμένο χαρακτήρα του αθηναϊκού hospitality που επιτυγχάνει το NEW Hotel, στο σημείο που ξεκινά η γραφική Πλάκα. Με μια διακριτή αισθητική ταυτότητα, που το διαφοροποιεί και το καταξιώνει στο χώρο των design hotels διεθνώς, το NEW Hotel συνδυάζει την άνεση με την αξιοπιστία και την προσωπική φροντίδα των πελατών του. Οι λήψεις συλλαμβάνονται ανάμεσα σε custom-made επιφάνειες, στοιχεία της ελληνικής παράδοσης και μοναδικές σχεδιαστικές λεπτομέρειες, που αναμιγνύονται άψογα. Η tailor-made αισθητική προσέγγιση του NEW Hotel αποτελεί το background για τη φωτογράφιση του Σόλωνα με μια κοσμοπολίτικη αύρα τέχνης και φιλοξενίας. Το αποτέλεσμα αποπνέει μια εκλεκτική εμπειρία σύγχρονης πολυτέλειας με μοναδικό στίγμα και απαράμιλλη ποιότητα.
Πότε και πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την υποκριτική;
Με την υποκριτική ασχολήθηκα σε μία σχετικά μεγάλη ηλικία. Δεν ήταν κάτι που το είχα σκεφτεί πάρα πολύ, δεν αποτελούσε δηλαδή ένα παιδικό όνειρο. Η επιθυμία μου να ασχοληθώ με την υποκριτική ήρθε στην ηλικία των είκοσι τεσσάρων. Μου είχε περάσει από το μυαλό βέβαια, καθώς όλες μου οι ασχολίες είχαν να κάνουν με τις τέχνες. Όταν μάλιστα πρωτοήρθα στην Αθήνα, σπούδασα φωτογραφία και επίσης ζωγράφιζα. Μέσα από τη φωτογραφία γνώρισα και την υποκριτική. Πιο συγκεκριμένα, στα πλαίσια μίας θεατρικής παράστασης που είχα αναλάβει να καλύψω φωτογραφικά, ήρθα πιο κοντά στις πρόβες και σε όλη τη διαδικασία και κάπως έτσι «γνώρισα» την υποκριτική. Αργότερα πήγα φαντάρος και εκεί πήρα την απόφαση να σπουδάσω θέατρο, αφού είχα άπλετο χρόνο να σκεφτώ. Με το που απολύθηκα λοιπόν, το 2004, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν.
Ως ηθοποιός, προτιμάς το θέατρο ή την τηλεόραση;
Τα προτιμώ όλα, μου αρέσουν όλα. Είναι διαφορετικά μεταξύ τους, έχοντας βέβαια μια κοινή βάση. Μ’ αρέσουν όλες οι μορφές της υποκριτικής και το σινεμά και η τηλεόραση και το θέατρο, δεδομένου ότι έχω ασχοληθεί και με τις τρεις. Μάλιστα από την πρώτη μου κιόλας χρονιά ως επαγγελματίας, έτυχε να ασχοληθώ και με τα τρία παράλληλα.
Θεωρείς πως έχουν υπάρξει συνεργασίες που σε πήγαν ένα βήμα παραπέρα;
Όλες οι συνεργασίες με έχουν πάει ένα βήμα παραπέρα, ακόμα κι εκείνες που δεν ήταν πολύ καλές. Κάποιες φορές οι επιλογές μας δεν είναι ακριβώς αυτές που φανταζόμαστε ότι θα είναι. Πάντα στη θεωρία τα πράγματα είναι διαφορετικά απ’ ότι είναι στην πράξη. Είναι πάντα ένα ρίσκο που δεν ξέρεις πώς θα καταλήξει και κάποιες φορές το αποτέλεσμα δεν καταλήγει όπως θα το θέλαμε. Ακόμα, λοιπόν, και οι κακές συνεργασίες, με έχουν πάει ένα βήμα πιο μπροστά. Ευτυχώς δεν ήταν πολλές. Άλλωστε μπορεί να γίνουν και κάποιες λανθασμένες επιλογές, όταν είναι κάποιος άπειρος. Στην αρχή της πορείας δεν ξέρει κανείς πού ακριβώς ανήκει μέσα στο χώρο, με τον καιρό καταλαβαίνει τι του ταιριάζει και τι θέλει να κάνει.
Σε εσένα τι πιστεύεις πως ταιριάζει περισσότερο, όσον αφορά το θέατρο;
Μου αρέσουν όλα τα είδη, και η κωμωδία και το δράμα. Τα έχω κάνει όλα και η αλήθεια είναι ότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο περισσότερο με εκφράζει το πιο δραματικό κομμάτι στο θέατρο. Βέβαια δεν λέω ποτέ όχι σε ένα κωμικό θεατρικό έργο.
Παρακολουθείς θέατρο και τηλεόραση;
Ναι παρακολουθώ. Η αλήθεια είναι πως μου αρέσει περισσότερο να παίζω, παρά να παρακολουθώ. Συνήθως βλέπω φίλους ή γνωστούς που παίζουν ή σκηνοθετούν, επομένως έχω μια πιο συναισθηματική οπτική γωνία προς το έργο. Βέβαια δεν έχω πάρα πολύ χρόνο για να παρακολουθώ παραστάσεις θεάτρου, όσο θα ήθελα. Επειδή κάνω γυρίσματα και πρόβες παράλληλα, και αναγκαστικά τα γυρίσματα είναι πρωινά και οι πρόβες απογευματινές ή και βραδινές, δεν μπορώ να παρακολουθήσω όσα έργα θα ήθελα.
Τα budgets των παραγωγών έχουν μειωθεί κατά πολύ και προκειμένου οι δημιουργοί να προσαρμοστούν σ’ αυτά, μειώνουν και τους μισθούς των ηθοποιών. Πώς σε επηρεάζει αυτό;
Μπορεί οι δημιουργοί να προσαρμόζονται, όμως με την κακή έννοια. Τα σημερινά δεδομένα είναι το «θα δουλέψουμε, αλλά δεν έχω να σε πληρώσω». Φυσικά και είναι κάτι που δεν μ’ αρέσει αυτό και δεν το επιλέγω. Εκτός από τέχνη, η υποκριτική είναι και επάγγελμα και θα πρέπει να είναι και βιώσιμη. Το να πληρώνεται ένας ηθοποιός με ποσοστά δεν του εξασφαλίζει τίποτα, είναι μεγάλο ρίσκο. Μπορεί μια παράσταση να πάει καταπληκτικά, μπορεί όμως και να μην πάει καθόλου καλά. Επομένως μια συμφωνία με ποσοστά δεν είναι σίγουρο πως σου εξασφαλίζει τα έξοδά σου ή έστω έναν χαμηλό μισθό. Θα πρέπει η οποιαδήποτε προσαρμογή γίνεται σε budget, να είναι παράλληλα και βιώσιμη για κάθε συντελεστή του έργου.
Πιστεύεις πως για έναν ηθοποιό υπάρχει το «μυστικό της επιτυχίας»; Είναι ένας συνδυασμός ταλέντου και δουλειάς;
Το «μυστικό της επιτυχίας» είναι να είσαι αληθινός, να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις και να έχεις αλήθεια μέσα σου. Τόσο την ώρα που παίζεις, οπουδήποτε κι αν παίζεις, στην τηλεόραση, στο θέατρο, στο σινεμά, όσο και στις επιλογές σου. Επειδή η προσωπικότητα πάει πακέτο μ’ αυτή τη δουλειά, εμείς είμαστε ο ρόλος, αυτό που κουβαλάμε σαν άνθρωποι είναι κι αυτό που θα δείξουμε σαν ρόλος. Επίσης, ένα από τα «μυστικά» είναι να μην έχεις «μικρά» συναισθήματα, ανταγωνισμό ή ζήλια. Πρέπει να κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου, η ψυχή σου και το ένστικτό σου. Να είσαι συγκεντρωμένος και να δουλεύεις πολύ. Η πολλή δουλειά είναι σίγουρα κομμάτι της επιτυχίας και κάτι που θα σε πάει μπροστά.
Πιστεύεις πως η αισθητική έχει κυρίαρχο ρόλο στον καλλιτεχνικό χώρο;
Σίγουρα, όπως και σε όλες τις τέχνες. Θα πρέπει να υπάρχει μια καλή αισθητική προκειμένου να ανεβάσει και την ποιότητα του έργου. Άλλωστε η αισθητική είναι το πρώτο πράγμα που μας έλκει σαν θεατές. Σήμερα είναι λίγο μπερδεμένα τα πράγματα, υπάρχει μια μίξη. Υπάρχει σίγουρα και πολύ καλή αισθητική αλλά και πολύ κακή. Αλλά υπάρχει και η περίπτωση ένας δημιουργός προκειμένου να προσελκύσει μία μεγάλη μερίδα κοινού και καθόλου στοχοποιημένη, να «μπερδέψει» πάρα πολλά στοιχεία έτσι ώστε να πιάσει όσες περισσότερες κατηγορίες θεατών μπορεί. Πρόκειται λοιπόν για μια μίξη πραγμάτων που έχει σαν αποτέλεσμα μία όχι καλή αισθητική. Η αισθητική είναι καλή, όταν είναι στοχευμένη κάπου και υπάρχει μια καθαρότητα σ’ αυτή, δεν μπερδεύει πολλά μέσα της. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, επειδή όλοι επιζητούν την εμπορικότητα, βάζουν πάρα πολλά στοιχεία και μπλέκουν πράγματα.
Κάνοντας έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, είσαι ικανοποιημένος από τα επαγγελματικά σου βήματα;
Ναι είμαι πολύ ικανοποιημένος. Θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς ηθοποιούς αυτήν την περίοδο, αφού μπορώ να ζω από τη δουλειά μου, την ίδια στιγμή που πολλοί ηθοποιοί δεν βγάζουν τα προς το ζην. Έκανα παράλληλα τηλεόραση, στη σειρά «Το Σόι σου» που συνεχίζεται και φέτος, αλλά και θέατρο. Γενικά, σχεδόν όλα τα χρόνια που δουλεύω κάνω παράλληλα τηλεόραση και θέατρο, ενίοτε και ταινίες. Συγκεκριμένα πέρυσι έκανα μία ταινία που λέγεται Pedro Noula / Πέντρο Νούλα του Κάρολου Ζωναρά. Ένα πολύ ωραίο αστυνομικό θρίλερ που αξίζει να το δει κανείς. Πιστεύω πως μέσα στη φετινή χρονιά θα κυκλοφορήσει, αφού ήδη είναι στη διαδικασία της διανομής.
Τα φετινά σου σχέδια στα καλλιτεχνικά, ποια είναι;
Τηλεοπτικά συνεχίζω στη σειρά «Το Σόι σου» στον Alpha, ενώ θεατρικά φέτος είμαι στη «Θηλιά» του Πάτρικ Χάμιλτον. Πρόκειται για ένα γνωστό θεατρικό έργο που έγινε ιδιαιτέρως γνωστό από την ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ, που γυρίστηκε το 1950. Από τις 2 Φεβρουαρίου θα είμαστε στο θέατρο Αργώ. Η σκηνοθεσία είναι της Κέλλυ Πήλιουρα και παίζουν οι Δημήτρης Γκουτζαμάνης, Νίκος Ορφανός, Αντώνης Τακτικός, Ερρίκος Λίτσης, Ιωάννα Ασημακοπούλου, Νάντια Πυθαρά και Γιώργος Καπινιάρης. Είναι ένα εξαιρετικό θεατρικό έργο και η παράσταση, μέσα από τη νουάρ αισθητική της είμαι σίγουρος πως θα εντυπωσιάσει τους θεατές!
Ευχαριστούμε θερμά το New Hotel, Φιλελλήνων 16, για την παραχώρηση του χώρου.
