Γράφει η Μαίρη Ρετσίνα
Χρειάζονται μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να δημιουργηθεί μέσα στο μυαλό σου ένα τεράστιος ανεμοστρόβιλος, που στο διάβα του δεν θα λυπηθεί τίποτα. Θα ξεριζώσει όλες εκείνες τις αναμνήσεις, που κάθε φορά που τις σκέφτεσαι, ασυναίσθητα κουνάς το κεφάλι σου σαν να γνέφεις έντονα σε κάποιον «όχι όχι όχι», θα τραβήξει από την ρίζα – σαν καρότα – τα συναισθήματα που σου προκάλεσαν αηδία και θα εξαλείψει μια και καλή όποια κατάσταση σε πίεσε σε τέτοιο βαθμό, που κυριολεκτικά είχες χάσει τον ύπνο σου.
Ε; Τελικά δεν ακούγεται και τόσο κακός αυτός ο ανεμοστρόβιλος. Σας αφήνω να του δώσετε εσείς ό,τι όνομα θέλετε για να μην λέτε ότι αυτό το blog δεν είναι interactive. Απλά να θυμάστε ότι αυτός ο τυφώνας για να “καθαρίσει” σωστά πρέπει να μπει σε όλα τα απόκρυφα μέρη του μυαλού, του κορμιού – όπως λέει το άσμα – και του αλατιού.
Δυστυχώς, η ιστορία έχει δείξει ότι για να γεννηθεί αυτός ο σίφουνας χρειάζεται ένα περιστατικό το οποίο θα δημιουργήσει σοκ και τύχη μαζί. Μόνο με γερά ταρακουνήματα θυμόμαστε όλοι να πούμε «αχ πάλι καλά που δεν έγινε κάτι χειρότερο» ή «ευτυχώς που έχουμε την υγειά μας». Τι θα γίνει όμως παιδιά μου; Αυτές τις καταστάσεις περιμένετε για να θυμηθείτε ότι ζείτε και ότι οφείλετε να δώσετε προτεραιότητα στον εαυτό σας;
Ξέρετε… το να “ταΐζετε” τον εαυτό σας μικρές απολαύσεις δεν σας κάνει εγωιστές, εφόσον δεν γίνονται εις βάρος κάποιου άλλου. Ζούμε σε μια εποχή που η χώρα δεν έχει αυτό που λέμε “λαμπρό μέλλον”, με καθημερινότητα γεμάτη σκαμπανεβάσματα, ψυχοχωματικά και ανεργία να “φάνε” και τα τετρασέγγονα μας. Είμαστε η γενιά που θα πεθάνει από το άγχος στα πενήντα και στον τάφο θα σκεφτόμαστε αν πληρώσαμε το ΤΕΒΕ του μήνα γιατί θα φοβόμαστε μήπως μας έκοψαν τον διακανονισμό.
Καλά, δεν είναι και πολύ εύκολο να βρει κάποιος τον τρόπο να σταματήσει να στρεσάρεται, να αναπαραγάγει αρνητικές ενέργειες και να γίνεται πόλος έλξης αχρείαστης μαλακίας. Δεν υπάρχει κουμπί για να κουλαντρίσουμε την υπερμεγέθη ποσότητα πίεσης που βιώνουμε. Δεν είμαστε γκουρού να μπαίνουμε σε αυτόματο διαλογισμό και κυρίως δεν είμαστε η Αλίκη Βουγιουκλάκη για να φωνάζουμε με περίσσεια υποκριτική δυνότητα «Θέλετε να γελάω; θα γελάω. Θέλετε να κλαίω, θα κλαίω».
Δεν χρειάζεται να ακούσετε κάποιον θάνατο ή ένα πρόβλημα υγείας ή ακόμα και να σας συμβεί ένα ατύχημα, που από θαύμα βγήκατε ζωντανοί, απλά για να καταλάβατε ότι η εξής φάση που λέγεται “ζωή” είναι και θα είναι έτσι κι αν ψήνεσαι να περάσεις καλά, ευχαρίστως, αλλά αν όχι, μη ζητάς και τα ρέστα.
Έρχονται κάποιες μέρες που απλά όλα είναι και νιώθουν πολλά, βαριά και αξεπέραστα. Δεν υπάρχει άλλη αντοχή, δεν υπάρχει πίστη σε τίποτα. Συναισθηματική νέκρα, εξάντληση και πάτος. Είναι λογικό, πόσο και πόσα να ντιλάρεις δηλαδή; Να προσπαθείς συνέχεια να εξηγήσεις, να δικαιολογήσεις και να δικαιολογηθείς, να είσαι κάποιος/α που θα κάνει τους άλλους χαρούμενους, να παραμείνεις ευγενικός και να μη μιλάς ακόμα κι όταν νιώθεις αδικία, να μένεις φοβισμένος γιατί αν δεν είσαι, οι άλλοι σε βλέπουν σαν ηλίθιο/α που δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας. Φτάσαμε στο σημείο να φυλάμε τον κόρφο μας από τους δικούς μας ανθρώπους, τους φίλους και τους συγγενείς, γιατί κανείς δεν μπορεί να “χωνέψει” ότι κάτι στην ζωή σου πάει καλά ή πήρες μια προαγωγή ή κέρδισες κάποια χρήματα ή αποφάσισες να πας ένα ταξίδι ή ερωτεύτηκες.
Εγώ λοιπόν κάπως βαρέθηκα. Ναι, οι τελευταίοι μήνες ήταν ιδιαίτερα απρόβλεπτοι και φαρμακεροί και κουράστηκα να είμαι όπως θέλουν οι άλλοι, για να μην παρεξηγηθώ. Όπως λέει και μια φίλη μου «πρέπει να αλλάξουμε ζωή, Μαίρη» και έχει δίκιο. Βασικά πρέπει να αλλάξουμε μενταλιτέ και φιλοσοφία. Αφήστε αυτόν τον τυφώνα που λέγεται «τα έχω καλά με τον εαυτό μου» να σας φέρει στην πρώτη θέση. Η κορυφή δεν μοιράζεται, είμαστε μόνο εμείς, άντε και η Beyonce. Αν νιώθετε ότι δεν σας εγκρίνουν (φίλοι, γνωστοί συνεργάτες, γκόμενοι) δεν πειράζει, δεν είναι δυνατόν να σας συμπαθούν όλοι και κυρίως δεν γίνεται όλοι να σας ακολουθούν στις διάφορες φάσεις της ζωής σας. Όλοι έχουμε απογοητεύσει κάποιον και φυσικά έχουμε απογοητευτεί. Αν το καλοσκεφτείτε είναι υγεία. Το μόνο που χρειάζεται σε όλους μας είναι ο τρόπος να δημιουργούμε συγκυρίες που μας ανακουφίζουν και μας γεμίζουν απλή, αθώα χαρά.
Παθιαστείτε. Αυτό μας λείπει.
