Με τη νέα ταινία στην οποία συμμετέχει (Mank) να έχει ήδη βγει στις αίθουσες της Αμερικής σε συνδυασμό με την επιτυχία της μίνι σειράς “Emily in Paris” η Lily Collins αποτελεί το talk-of-the-town πρόσωπο των τελευταίων μηνών του 2020. Με την αψεγάδιαστη νεανική της παρουσία πρωτοστατεί στο τεύχος Global Winter 2020 του L’OFFICIEL, μια έκδοση του περιοδικού για την ψυχαγωγία, την τέχνη και την επιστροφή στη φύση. Φωτογραφίζεται από τον Sam Taylor-Johnson με φόντο τον Ειρηνικό Ωκεανό, δημιουργώντας “στοιχειωμένες εικόνες” μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος και μιλά με τον Alber Elbaz για το πως είναι να ανοίγεις νέα κεφάλαια σε κινηματογράφο και στη μόδα.
Γεννημένη στο Surrey της Αγγλίας, αλλά μεγαλωμένη στο Λος Άντζελες, η κόρη του Phil Collins ήταν από πάντα Γαλλόφιλη , αλλά όταν πήγε στο Παρίσι ως Emily, μια Αμερικάνα που προσπαθεί να διεισδύσει στον κόσμο της υψηλής μόδας, το απομυθοποίησε σε έναν βαθμό.
Πρόσφατα αραββωνιασμένη, η ηθοποιός μοιάζει να ξεκινάει την πιο σημαντική φάση της καριέρας της με την ταινία Mank, το νέο βιογραφικό δράμα του David Fincher για τη διαβόητη διαμάχη του συγγραφέα του Πολίτη Κέιν, Herman J. Mankiewicz με τον σκηνοθέτη Orson Welles. Η Collins υποδύεται τη Ρίτα, τη σοφή γραμματέα του Mankiewicz (Gary Oldman) και φωνή λογικής στο εσωτερικό χάος του συγγραφέα. Η ασπρόμαυρη ταινία γράφτηκε από τον αείμνηστο πατέρα του Fincher, τον Jack, και δοξάζει το δράμα του Old Hollywood μέσω του αριστοκρατικού στυλ του σκηνοθέτη.
Μιλώντας για το συναίσθημα να είσαι ξένος κάπου, σε μια δουλειά, σε μια χώρα αναφέρει: “Κάθε φορά που πηγαίνω σε μια καινούρια δουλειά, αισθάνομαι σαν ψάρι έξω από το νερό. Είναι σημαντική εμπειρία το να πηγαίνεις σε ένα νέο περιβάλλον, να μην γνωρίζεις κανέναν και να πρέπει να δείξεις τι πραγματικά είσαι. Ήταν ενδιαφέρον να παίξω, μια νεαρή γυναίκα σε μια ξένη κατάσταση που πρέπει να προσαρμοστεί αλλά να διατηρήσει ποια είναι. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι μπορούν να σχετιστούν με αυτήν την ιδέα και να μην θέλουν να αλλάξουν ποιοι είναι για να ταιριάζουν με το υπόλοιπο σύνολο.” ενώ ο Alber Elbaz προσθέτει: “Νομίζω ότι το μήνυμα για μένα είναι τελικά ότι το να είσαι καλός απαιτεί θυσίες. Μου θυμίζει την εμπειρία των μεταναστών. Έχω υπάρξει μετανάστης μερικές φορές στη ζωή μου: Γεννήθηκα στο Μαρόκο, μεγάλωσα στο Ισραήλ και μετά πήγα στην Αμερική. Στη Νέα Υόρκη είχα ένα μικρό διαμέρισμα και δύο συγκάτοικους. Όταν έφτασα, δεν ήμουν μόνο ξένος – δεν ήμουν κανένας.”
Σε ερώτηση του Joshua Glass για τα νέα ξεκινήματα η Lily Collins αναφέρει: “Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να κάνω αυτές τις συνεργασίες (Εmily in Paris, Mank). Η ιδέα ότι ενας δημιουργός όπως ο David Fincher πιστεύει σε εμένα ήταν ένα πραγματικό δώρο μιας και μιλάμε για έναν άνθρωπο που ξέρει ακριβώς τι θέλει και πώς να το αποκτήσει. Σε σέβεται και είναι ένας λόγος παραπάνω να τον θαυμάζεις. Όταν συμμετέχεις σε μια τέτοια ταινία, αλλάζει η γραμμή που έχεις ορίσει για τον εαυτό σου.” ενώ ο Alber Elbaz προσθέτει: “Για κάθε καλλιτέχνη η κενή σελίδα είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που μπορεί να αντιμετωπίζει. Ειδικά το να αφήσεις κάτι που έχεις δημιουργήσει, είναι πολύ δύσκολο. Μετά τον Lanvin, αποφάσισα να μην κάνω μόδα για μερικά χρόνια επειδή δεν ήμουν πλέον ερωτευμένος. Είχα προτάσεις από οίκους, αλλά ένιωθα ότι κάτι δεν με άφηνε να ξεκινήσω ξανά τόσο σύντομα. Άρχισα να διδάσκω. Πήγα σε καταπληκτικά σχολεία σε όλο τον κόσμο για να καταλάβω πού πηγαίνει ο κόσμος. Στη συνέχεια, υπέγραψα με το Richemont και άνοιξα την startup την οποία δημιούργησα για να ακούσω τις γυναίκες και να δω τι μπορώ να κάνω για να γίνουν τα (στυλιστικά) όνειρά τους, πραγματικότητα. “
Όσο για την εποχή την οποία διανύουμε, η οποία είναι πιο διαφορετική από ότι έχουμε βιώσει η Lily Collins είπε: “Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον για μένα, ειδικά η περίδος της καραντίνας την οποία θεώρησα έναν πολύ καλό τρόπο διαχωρισμού εργασίας και προσωπικής ζωής. Ήταν μια τόσο έντονη εμπειρία αυτο-προβληματισμού και κρίσης ταυτότητας. Μου άρεσε στην πραγματικότητα, αλλά είναι πολύ διαφορετικό. Μου έλειπε το κοινωνικό στοιχείο: να πηγαίνω σε μια φωτογράφιση και να είμαι κοντά στους ανθρώπους, αλλά ήταν πραγματικά υπέροχο να βιώνω τη χαρά που έφερε η Emily σε πολλούς ανθρώπους, γιατί βγήκε ακριβώς όταν το χρειαζόμασταν περισσότερο.” Στην ίδια ερώτηση ο Alber Elbaz: “Τα πάντα για τον COVID-19 είναι τόσο καταθλιπτικά. Αυτό που μου λείπει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή είναι η ικανότητα να αγκαλιάζω. Είμαι υποχόνδριος, οπότε αυτό δεν ήταν εύκολο για μένα. Ωστόσο, νομίζω ότι αυτή τη στιγμή στην οποία ζούμε θα μας οδηγήσει σε κάτι διαφορετικό. Είναι ένα είδος αποτοξίνωσης. Μας αναγκάζει όχι μόνο να αλλάξουμε αλλά να το κάνουμε γρήγορα.” Lily
Source: L’OFFICIEL
