Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος ανεβάζει τις Τρεις Αδερφές (1901) του Άντον Τσέχοφ στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, πιστεύοντας ότι όλοι οι τόποι και όλες οι εποχές βρίσκονται πάνω σε ένα ρήγμα, σε μια κατάσταση διαρκούς αναταραχής.
Μήπως η φαντασίωση ενός μέλλοντος μας εμποδίζει να ζήσουμε το παρόν; Ο Τσέχοφ γράφοντας τις «Τρεις Αδερφές», μια ιλαροτραγωδία για τη ζωή, για τις προσδοκίες, αναρωτιέται: Πώς πρέπει να ζούμε; 117 χρόνια αργότερα, ακόμα αναρωτιόμαστε.
Ξεχάστε τη Μόσχα και την προεπαναστατική Ρωσία. Ο σκηνοθέτης διατηρεί, το στρατιωτικό περιβάλλον της επαρχιακής κωμόπολης όπου έχουν εγκλωβιστεί οι τρεις κόρες και ο μοναχογιός ενός νεκρού πια στρατηγού. Όλοι τους έχουν τον διακαή πόθο να επιστρέψουν στην εξιδανικευμένη πόλη των παιδικών τους χρόνων. Αδυνατούν, όμως, να κάνουν κάτι για αυτό.
Όλες οι πόλεις είναι ίδιες. Η φαντασίωση μιας ζωής «κάπου αλλού» δεν έχει νόημα. Οι Τρεις Αδερφές, με ένα εξαίσιο επιτελείο ηθοποιών (Άρης Αρμαγανίδης, Γιώργος Βαλαής, Μαντώ Γιαννίκου, Καλλιόπη Κανελλοπούλου-Στάμου, Βασίλης Καραμπούλας, Άρης Μπαλής, Αντώνης Μυριαγκός, Νικολίτσα Ντρίζη, Αγγελική Παπαθεμελή, Θοδωρής Σκυφτούλης, Γιώργος Στάμος, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Γιώργος Φριντζήλας), έρχονται να μας το θυμίσουν.
Όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης: «Βαλτώνουν σε μια κατάσταση αδράνειας, στη φαντασίωση κάποιας “ζωής” σε κάποια “Μόσχα”. Παγιδευμένοι στον εαυτό τους, χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα. Έξω από τους τοίχους του σπιτιού τους, συντρίβονται. Αυτή η αναμέτρηση με το “έξω” γίνεται το κέντρο της παράστασης. Αυτή η αναμέτρηση είναι και η ιστορία του καθενός μας. Η αγωνία να βρούμε τη θέση μας σε έναν κόσμο στον οποίο ήρθαμε ξαφνικά, χωρίς λόγο και αιτία.»
Εκείνες θα ήθελαν να ζουν αλλού. Εσείς;
Διαβάστε περισσότερα
«Η γοητεία των έργων του Τσέχοφ δεν βρίσκεται στον διάλογο ή στην πλοκή, αλλά στο νόημα που είναι κρυμμένο κάτω από τα λόγια, στις παύσεις και στις σιωπές, στην ψυχική δράση των ηρώων.» Αυτά έγραφε ο πρώτος σκηνοθέτης των έργων του Άντον Τσέχοφ, Κονσταντίν Στανισλάφσκι.
Στην παράσταση του Δημήτρη Ξανθόπουλου, τον πρωταγωνιστικό ρόλο της μικρότερης αδερφής, της Ιρίνα, επωμίζεται μια 18χρονη μη επαγγελματίας ηθοποιός, η Καλλιόπη Κανελλοπούλου-Στάμου, η οποία ως ερασιτέχνης έχει λάμψει με το ταλέντο της στο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου (Onassis Youth Festival) της Στέγης.
Είναι η τρίτη φορά που η Στέγη παρουσιάζει έργο του Άντον Τσέχοφ. Η πρώτη ήταν το 2015 με τον Βυσσινόκηπο σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου, ενώ το 2016 παρουσιάστηκε το Who Left this Fork Here του Daniel Fish στο πλαίσιο του φεστιβάλ Made in USA, μια καλωδιωμένη σκηνική ανατομία της τρίτης πράξης των Τριών Αδερφών.
Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος ανεβάζει τις Τρεις Αδερφές δέκα χρόνια μετά τον Γλάρο του Τσέχοφ, το έργο με το οποίο πήρε το βάπτισμα του πυρός ως σκηνοθέτης.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Γεννημένος στο λιμάνι Τανγκαρόγκ της Αζοφικής Θάλασσας, από πατέρα έμπορο ο οποίος χρεοκόπησε και αναγκάστηκε να πουλήσει το πατρικό σπίτι για να καταφύγει οικογενειακώς στη Μόσχα (εκεί εντοπίζεται η «καταγωγή» του προς πώληση βυσσινόκηπου στο ομότιτλο έργο), ο Άντον Τσέχοφ (1860-1904) είναι ο πρωτοπόρος συγγραφέας μιας συλλογής αριστουργημάτων: Πλατόνοφ, Ιβάνοφ, Γλάρος, Θείος Βάνιας, Τρεις Αδερφές, Βυσσινόκηπος.
Εκτός από συγγραφέας, υπήρξε τολμηρός γιατρός και ερευνητής. Διέσχισε τη Σιβηρία για να επισκεφθεί τη Σαχαλίνη, το νησί-κάτεργο του Ειρηνικού εκείνη την εποχή, προκειμένου να μελετήσει τις αποτρόπαιες συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων, ενώ αφοσιώθηκε επίσης στην καταπολέμηση της επιδημίας χολέρας που είχε ενσκήψει στη ρωσική ύπαιθρο – το φυσικό τοπίο της μετέπειτα δραματουργίας του.
Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη
Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης, ιδρυτικό μέλος της εταιρείας θεάτρου Pequod (2010).
Η συνεργασία του με τη Στέγη ξεκίνησε το 2012, όταν έπαιξε και συν-σκηνοθέτησε, από κοινού με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας Pequod, Το διπλό βιβλίο του Δημήτρη Χατζή. Η παράσταση παίχτηκε στη Στέγη, καθώς επίσης στο Παρίσι (Théâtre de la Ville) και τη Μασσαλία (Villa Méditerranée).
Έχει συνεργαστεί ακόμα, ως σκηνοθέτης, με το Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου της Στέγης, τις σαιζόν 2015-16 και 2016-17, και μάλιστα σκηνοθέτησε για την Εφηβική Σκηνή το Μοσκώβ-Σελήμ του Γεώργιου Βιζυηνού (2016-17), ενώ ως ηθοποιός, συμμετείχε στους Δαιμονισμένους του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία του Κονσταντίν Μπογκομόλοφ (2017).
Εκτός της Στέγης, έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός, μεταξύ άλλων, με τα θέατρα Εμπρός (Το ημερολόγιο της άμμου), Σφενδόνη (Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν), Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας (Λάσπη), Παλλάς (Το τρίτο στεφάνι) και έχει παίξει στις μεγάλου μήκους ταινίες Το Χάνι, Ώρες κοινής ησυχίας, Η ψυχή στο στόμα, Χρυσόσκονη, Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη, Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους, Ζίζοτεκ κ.ά.
Τέλος, έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις Υπόθεση εργασίας και Ηλέκτρα του Σοφοκλή, Γλάρος του Άντον Τσέχοφ (Ομάδα Pequod) και, από κοινού με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας Pequod, Από το φίφτυ-φίφτυ στον έρωτα του Δημήτρη Χατζή και Οι δυο μας τώρα του Χρήστου Αγγελάκου.
Συντελεστές
Μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς, Δημήτρης Ξανθόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ξανθόπουλος
Σκηνικά & Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Αλέξης Καλοφωλιάς
Επιμέλεια Κίνησης: Βάσω Γιαννακοπούλου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου
Οργάνωση Παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη
Διανομή
Αντρέι: Άρης Αρμαγανίδης
Νατάσα: Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου
Όλγα: Μαντώ Γιαννίκου
Μάσα: Αγγελική Παπαθεμελή
Ιρίνα: Καλλιόπη Κανελλοπούλου-Στάμου
Κουλίγκιν: Βασίλης Καραμπούλας
Βερσίνιν: Αντώνης Μυριαγκός
Τούζεμπαχ: Γιώργος Φριντζήλας
Σαλιόνι: Άρης Μπαλής
Τσεμπουτίκιν: Γιώργος Βαλαής
Φεντότικ: Γιώργος Στάμος
Φεραπόντ: Θοδωρής Σκυφτούλης
Ανφίσα: Νικολίτσα Ντρίζη
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Από: 16/01/2019 – 27/01/2019
20:30
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107, Αθήνα
Πληροφορίες / Κρατήσεις:
sgt.gr
