Αν και ήταν ένας από τους πιο θαυμαστούς μοντερνιστές αρχιτέκτονες της Σουηδίας, συχνά περιγράφεται ως «αινιγματικός» ακόμη και «σκοτεινός». Ο Sigurd Lewerentz, γεννήθηκε στο Bjärtrå της Βόρειας Σουηδίας, το 1885 και ήταν μια ήσυχη φιγούρα. Δεν επιδίωκε, το αντίθετο απέφευγε, κάθε μορφή προβολής.
Το μουσείο ArkDes της Στοκχόλμης με την επικείμενη έκθεση τον Οκτώβριο του 2021 Sigurd Lewerentz: Architect of Death and Life, σχεδιασμένη από τους Caruso St John Architects του Λονδίνου επιχειρεί να εισχωρήσει στη μυστικιστική ζωή του αρχιτέκτονα. Η έκθεση (μαζί με τη συνοδευτική μονογραφία 700 σελίδων που θα κυκλοφορήσει τον Μάιο) περιλαμβάνει αντικείμενα, μοντέλα και σχέδια που δημιουργήθηκαν από τον Lewerentz κατά τη διάρκεια της καριέρας του, και είναι η πρώτη εκτεταμένη έκθεση του έργου του που πραγματοποιήθηκε από τη δεκαετία του 1980. Ο σκηνοθέτης του ArkDes, Kieran Long, λέει ότι ο τίτλος της έκθεσης υπονοεί την ιδέα ότι, ενώ ο Lewerentz μπορεί να ήταν έντονα εσωστρεφής, η αρχιτεκτονική του προσπάθησε να συνδεθεί με την ανθρώπινη ζωή σε σχεδόν κάθε επίπεδο. “Υπάρχουν τα διάσημα κτίριά του, τα οποία είναι υπαρξιακά, αφορούν τη ζωή και το θάνατο και τα βαθιά θέματα του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.” αναφέρει χαρακτηριστικά.
Το 1915, σε ηλικία 30 ετών, αυτός και ο Asplund κέρδισαν έναν διαγωνισμό για το σχεδιασμό ενός νέου νεκροταφείου για τη νότια περιοχή Gamla Enskede της Στοκχόλμης. Δημιούργημά τους είναι αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως Woodland Cemetery, ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1994. Ενώ ο Asplund επικεντρώθηκε στην εκπόνηση σχεδίων για τις δομές του νεκροταφείου, ο Lewerentz ανέλαβε την εξωραϊσμό, δημιουργώντας μια βαθιά ριζωμένη σύνδεση μεταξύ της τοποθεσίας και του γύρω φυσικού τοπίου του. Το ένα κτίριο που σχεδιάστηκε από τον Lewerentz, το Παρεκκλήσι της Ανάστασης, θεωρείται ως το πρωταρχικό παράδειγμα του σκανδιναβικού κλασικισμού για την περίτεχνη είσοδο και τους ψηλούς εσωτερικούς του χώρους.
Μέχρι το 1963, δεν έδειχνε κανένα σημάδι επιβράδυνσης. Ξεκίνησε να εργάζεται για την St Peter’s, μια εκκλησία στη μικρή σουηδική πόλη Klippan. Θεωρείται από πολλούς το καλύτερο έργο του. Το κτίριο έχει διακριτικό εξωτερικό, αποκαλύπτοντας λίγα – περιλαμβάνει τούβλινους όγκους από σκούρο τούβλο που είναι διάτρητοι και μεγάλα τετράγωνα παράθυρα. Παρόμοια είναι η πρόσοψη στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου (1960) στην περιοχή Björkhagen της Στοκχόλμης.
Στο εσωτερικό του St Peter’s, τούβλα καλύπτουν το πάτωμα, τους τοίχους και την οροφή, διακοσμημένα με φινίρισμα, ενώ τον διάκοσμο ολοκληρώνουν μεταλλικές κρεμαστές λάμπες και απλές ξύλινες καρέκλες.
Ο Lewerentz ανέλαβε έργα που είχαν κοινό περιεχόμενο τα πιο ελαφριά στοιχεία της καθημερινής ζωής. Το 1930, ο ίδιος και ο Asplund διορίστηκαν ως αρχιτέκτονες για την Έκθεση της Στοκχόλμης, μια έκθεση που ενθάρρυνε τους Σουηδούς πολίτες να ασχοληθούν με τους σύγχρονους τρόπους ζωής. Εκτός από τις πρωταρχικές έννοιες όπως η τυποποίηση και η μαζική παραγωγή, η έκθεση επέστησε την προσοχή σε προοδευτικά κινήματα αρχιτεκτονικής με τα οποία ο Lewerentz τελικά θα συνδεόταν.
“Συμμετείχε στη ζωή της πόλης. σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του. “, εξηγεί ο Long.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1932, ο Lewerentz ολοκλήρωσε έναν χώρο εργασίας για το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλίσεων στην περιοχή Norrmalm της Στοκχόλμης. Διαθέτει σειρές από ομοιόμορφα τετράγωνα παράθυρα – ουσιαστικά, ένα συμβατικό μπλοκ γραφείων. Αλλά πίσω από την πρόσοψη του κτιρίου, ο αρχιτέκτονας ενήργησε “παιχνιδιάρικα” δημιουργώντας μια εσωτερική οβάλ αυλή που διοχετεύει με φως όλο το χώρο των γραφείων. Στη συνέχεια, το 1933, ο Lewerentz συνεργάστηκε με τους συναδέλφους Erik Lallerstedt και David Helldén για να σχεδιάσουν την Όπερα του Μάλμε, μια μη διακοσμημένη αλλά εντυπωσιακή ατσάλινη δομή με μεγάλα γυάλινα παράθυρα και ένα σαλόνι με μαρμάρινο λόμπι, που εξακολουθούν να βλέπουν πολλοί σήμερα ως αριστούργημα.
Αν και μερικά από τα έργα του είναι γνωστά, ο Lewerentz, ο οποίος πέθανε το 1975, δεν είναι ευρέως γνωστός. Ίσως, εξαιτίας αυτού, όσοι έρχονται σε επαφή με δουλειά του εκπλήσσονται και δημιουργούν μια στενή σχέση με αυτή.
Ενδεχομένως με την επερχόμενη έκθεση, ο Lewerentz να λάβει την ευρεία αναγνώριση που άξιζε πάντα.
Source | Wallpaper
