Το χάος, η ανατροπή των κανόνων και των ορίων, εκεί που ο κόσμος έχει σε ένα βαθμό περιέλθει (οικονομική κρίση, Covid, Brexit, πόλεμος) αντικατοπτρίζεται στα shows αυτής της σεζόν. Το χάος, με μια αλληγορική έννοια, ήταν και η πηγή της έμπνευσης για το show Fall 2022, του οίκου Burberry.
Σχεδόν τρεις εβδομάδες μετά τη διοργάνωση της Εβδομάδας Μόδας του Λονδίνου και δύο ημέρες μετά το τέλος της επίσημης σεζόν στο Παρίσι, η Burberry διοργάνωσε ένα διαφορετικό show για το φθινόπωρο του 2022. Η τοποθεσία ήταν το Central Hall Westminster, απέναντι από το Αββαείο του Westminster και τα κτίρια του Κοινοβουλίου. Ο Riccardo Tisci έδωσε τη δική του, εναλλακτική οπτική για τον οίκο Burberry στη γενέτειρα του οίκου, το Λονδίνο.“Θέλαμε να δείξουμε στο Λονδίνο ότι είμαστε εδώ και είμαστε περήφανοι που είμαστε μια βρετανική εταιρεία.”, είπε ο Tisci, δημιουργικός διευθυντής της Burberry, πριν από το show.
Η Anna Wintour, διευθύντρια περιεχομένου του Condé Nast και διευθύντρια σύνταξης της Vogue και ο Edward Enninful, ο συντάκτης της βρετανικής Vogue, Naomi Campbell και Carla Bruni έδωσαν το παρόν μεταξύ άλλων.
Ανδρική και γυναικεία συλλογή διαδέχθηκαν η μια την άλλη.Όταν οι καλεσμένοι οδηγήθηκαν στην αίθουσα, τα φώτα ήταν σβηστά. Οι άνθρωποι στέκονταν μαζεμένοι στο σκοτάδι, χωρίς κατάταξη, χωρίς μάσκες και περίμεναν χωρίς να ξέρουν ότι σε λίγο θα έδιναν τη θέση τους στα μοντέλα καθώς κατέβαιναν στην αίθουσα από μια σκάλα. Στον χώρο υπήρχαν στρογγυλά τραπέζια, ορατά μόνο από τη λάμψη των τηλεφώνων των ανθρώπων. Σύντομα αποδείχθηκε ότι η πασαρέλα ήταν στην πραγματικότητα κάπου στη μέση όπου στεκόταν το κοινό.
Ενταγμένες στο φάσμα των ιδεών του Tisci και ασυμβίβαστες με το φύλο οι συλλογές υπακούουν στη βρετανική παράδοση και, φυσικά, στις επιταγές του οίκου Burberry. Τα μοντέλα που τις παρουσίασαν κατέβηκαν τα σκαλιά εκατέρωθεν του μεγάλου οργάνου της αίθουσας, πριν ξεκινήσουν ένα μονοπάτι που είχε να διασχίσει το όρθιο πλήθος. Καθώς περπατούσαν, η Σύγχρονη Ορχήστρα του Λονδίνου έπαιζε έργα των Michael Nyman και Max Richter.
Τα ανδρικά ρούχα εμφανίστηκαν πρώτα. Ένας χείμαρρος εμφανίσεων που περιελάμβαναν μπλέιζερ, πλεκτά καρό μπλουζάκια με κουκούλα και καπέλα του μπέιζμπολ.
Τότε ζητήθηκε από το πλήθος να απομακρυνθεί καθώς δημιουργήθηκαν νέα μονοπάτια και τα γυναικεία ρούχα εμφανίστηκαν με πιο σταθερό και πιο εντυπωσιακό ρυθμό. Μια χορωδία ενσωματώθηκε παράλληλα με την άφιξη της γυναικείας συλλογής.
Αποδείχθηκε ότι οι τραπεζαρίες δεν ήταν για φαγητό αλλά για τα μοντέλα, που ανέβαιναν μια σειρά από σκαλιά κρυμμένα στο πλάι, μετά στάθηκαν και έκαναν μια παύση, για να επιδείξουν τα ρούχα του εμβληματικού βρετανικού οίκου: εξαιρετικά πανωφόρια, κλασικά πλεκτά, φούστες μέχρι το γόνατο και τουαλέτες .
Καθώς ανέβαιναν στα τραπέζια, μερικά μοντέλα ταλαντεύονταν με τις πανύψηλες δερμάτινες μπότες τους.
“Είναι μια ανακατασκευασμένη συλλογή, από αυτά που βρίσκω στο αρχείο του Burberry και αυτά που έχω ζήσει ως άνθρωπος αυτή τη στιγμή στη Βρετανία .” είπε ο Tisci.
Έτσι παρουσιάστηκαν οι δύο συλλογές. Στη γυναικεία δέσποζε μια γκάμα καθημερινών ρούχων με καμπαρντίνες και κάποιες αποδομημένες εκδοχές τους με έμπνευση το σύμβολο του έφιππου ιππότη Burberry Prorsum. Υπήρχαν κουβέρτες-φούστες και κάπες ταρτάν. Ένας ιππότης κεντημένος με κρύσταλλο ήταν κεντημένος σε ένα σετ, φόρος τιμής στην αγγλική γλώσσα.
Και στις δύο συλλογές υπήρχε μια νεανική αισθητική υπό το πρίσμα του οίκου Burberry.
Σε έναν οίκο τόσο μεγάλο, οι απαιτήσεις για έναν δημιουργικό διευθυντή είναι να κρατά πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους χαρούμενους, τροφοδοτώντας με διαφορετικές εικόνες το κοινό του. Όπως για παράδειγμα η συνεργασία του με το brand Supreme μια μέρα πριν το show, η οποία έγινε sold out σε λιγότερο από ένα 24ωρο.
“Οι άνθρωποι δεν θέλουν πια να μπαίνουν σε κουτιά. Όχι μόνο η νέα γενιά, αλλά γενικά οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι πρέπει να φωνάζουν ελευθερία, με ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Προσπαθώ να είμαι θετικός. Μερικές φορές, θέλεις να κλείσεις τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει στον κόσμο. Αλλά, ξέρεις, όντας άνθρωποι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα σιγά σιγά”.
Ένας φόρος τιμής στη βρετανικότητα και ένας φόρος τιμής στην αλλαγή. Καθώς η παράδοση γιορτάζεται σε όλο της το μεγαλείο, ο Tisci αφήνει χώρο για τη συνοχή του σήμερα και την ελπίδα που συνοδεύεται από αυτό.
Source: VOGUE Runway, The New York Times
