Η μόδα μοιάζει να εφευρέθηκε για να γιορτάζει τη μοναδικότητα. Ένας χώρος φιλελεύθερος και συμπεριληπτικός. Όμως επειδή τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή τα ανατρέπει όλα διαρκώς, το didee.gr και Wella Company φέρνουν κοντά ανατρεπτικούς και πρωτοπόρους σχεδιαστές και μοναδικές, συναρπαστικές προσωπικότητες για να γιορτάσουν την αγάπη και την αποδοχή και να θυμίσουν ότι καταφέρνουμε να #MakeChange, όταν είμαστε όλοι ένα.
Παίρνοντας το όνομά τους από πίνακα του Ρώσου ζωγράφου Pavel Filonov, το σχεδιαστικό δίδυμο Deux Hommes, πίσω από το οποίο βρίσκονται ο Γρηγόρης Τριανταφύλλου και ο Δημήτρης Αλεξάκης καθορίζει την ελληνική μόδα για περισσότερο από μία εικοσαετία. Οι πιονέροι της ελληνικής fashion σκηνής προκαλούν διαχρονικά συναισθήματα με τις δημιουργίες τους και έχουν την ικανότητα να αλλάζουν όχι μόνο το πώς δείχνουμε, αλλά και το πώς και αισθανόμαστε όταν βρισκόμαστε μέσα σε αυτές.
Το προσωπικό ταξίδι της Μαρίας Σατραζέμη, μιας γυναίκας επιτομή της θηλυκότητας, μέλος της #wellafamily, κινεί τον κόσμο μπροστά μέσω της δύναμης της θετικής αλλαγής. Όπως τα προϊόντα Wella Professionals της Wella Company που ξεκινόντας από τα μαλλιά, μεταμορφώνουν τον κόσμο γύρω μας.
Η συνάντηση των Deux Hommes με την Μαρία Σατραζέμη στο #Allin project, υπενθυμίζει πως η μόδα εφευρέθηκε για να γιορτάζει τη μοναδικότητα, τη συμπεριληπτικότητα και την ξεχωριστή -εσωτερική και εξωτερική- ομορφιά που έχει κάθε άνθρωπος.
Πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσε ο χώρος της μόδας να γίνει ακόμα πιο inclusive;
DEUX HOMMES: Εμείς σαν εκπρόσωποι μιας γενιάς που έζησε το τελευταίο τρίτο του 20ου αιώνα γνωρίσαμε μια μόδα επαναστατική, γεμάτη φιλελεύθερες ιδέες και ανάγκη για εκπροσώπηση και συμπεριληπτικότητα που προέρχονταν και επηρεάζονταν κατευθείαν από τα νεανικά κινήματα της εποχής. Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας με τη μόδα είναι η επανάληψη ενός “μαθήματος” για τις νεότερες γενιές που παρά την ανάπτυξη και το πέρασμα του χρόνου δεν είναι τελικά ποτέ δεδομένο.
Μέσα στην επαγγελματική σας πορεία έχετε αντιμετωπίσει θέματα ισότητας;
D.H: Η μόδα είναι ένας πολύπλοκος και απαιτητικός μηχανισμός που όσο υπολείπεται σε επίπεδο ίσων ευκαιριών, τόσο επιτρέπει πολλαπλούς τρόπους να υπάρξεις μέσα σε αυτήν. Η προσωπική μας διαδρομή ήταν αυτή δύο “ανεξάρτητων” δημιουργών που λειτουργώντας σαν creative directors, managers και marketers του εαυτού μας χρησιμοποιούσαμε όλη αυτή την ελευθερία για να δημιουργήσουμε ένα brand αφοσιωμένο στις γυναίκες και στις ανάγκες τους, βασισμένο σε ένα όσο το δυνατόν πιο ηθικό εμπόριο, τις υγιείς σχέσεις συνεργασίας και την βελτίωση του προϊόντος μας με έναν τρόπο που σέβεται τη φύση, τους ενδιάμεσους που συμμετέχουν στη δημιουργία του και κυρίως τον τελικό αποδέκτη.
Μαρία Σατραζέμη: Σίγουρα. Υπάρχει μία χαραγμένη πεποίθηση πως οι γυναίκες είναι ή υπερευαίσθητες ή αφελείς ή νοιάζονται για άλλες χαρές που δεν άπτονται του επαγγελματικού τομέα και της δημιουργικότητας, οπότε οι γύρω μου, συχνά, αναπαράγουν τέτοια στερεότυπα και σε μένα. Προσωπικά, κάνω αντίσταση σε τέτοιες συμπεριφορές, με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται.
Η επιλογή σας να ασχοληθείτε με το χώρο της μόδας ήταν γιατί ψάχνατε έναν τρόπο να εκφράζεστε ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς; Τα καταφέρατε;
D.H: Οι πρώτες μας φορές στο Παρίσι, κάπου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 ήταν ένα θαυμαστό μάθημα για το πόσο ενωτικός και συμπεριληπτικός ήταν τελικά ο κόσμος της μόδας, πράγμα που ενίσχυσε την αγάπη μας και την ανάγκη να ζήσουμε έτσι στη συνέχεια. Ήταν η εποχή που μεσουρανούσαν οι Ιάπωνες σχεδιαστές, ένας μετανάστης από την Τυνησία – ο Alaia – ήταν ο καινούργιος “θεός” της μόδας μαζί με τις πολυεθνικές του μούσες, τα “ενωμένα χρώματα” της Benetton βρίσκονταν σε γιγαντοαφίσες παντού, τα κορίτσια διαφορετικού χρώματος και εθνικοτήτων ήταν τα πιο περιζήτητα στις παρουσίες της haute couture, τα ζευγάρια ανδρών που ήταν partners στη δουλειά και στη ζωή ήταν απολύτως αυτονόητα κι ένας τελειόφοιτος του Saint Martin’s, γιος υδραυλικού από το Γιβραλτάρ – ο John Galliano – ετοιμάζονταν ακόμα από τη συλλογή της αποφοίτησης για το next big thing.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστή;
Μ.Σ: Η αυτοπεποίθησή μου, η οποία όμως χτίστηκε μέσα από την εγκατάλειψη της ιδέας να είμαι σε όλους αρεστή ή να χωράω στις αισθητικές προσδοκίες των άλλων. Μου αρέσω όπως ακριβώς είμαι, με τα θετικά μου και τα αρνητικά μου.
Πως ορίζεις εσύ την ομορφιά;
Μ.Σ: Για μένα η ομορφιά είναι η μεγάλη αγάπη και η αποδοχή για τον εαυτό σου. Αν αγαπάς τον εαυτό σου όπως είναι, αυτό ακτινοβολεί παντού και αυτή η ακτινοβολία, πιστέψτε με, είναι πολύ γοητευτική και ελκυστική.
Πόσο σημαντική είναι για σένα η αξία της αποδοχής;
Μ.Σ: Πιστεύω πως είναι από τις σημαντικότερες αξίες γενικά στην ζωή. Όταν βιώνει κανείς την πραγματική έννοια της αποδοχής, βιώνει τις δυνατότητές της σε όλα τα επίπεδα, όπως είναι το επίπεδο των σχέσεων, των αρνητικών εμπειριών, της έκπληξης και τελικά, της ίδιας της ζωής. Επομένως ζει μία ζωή γεμάτη, μακριά από βασανιστικές αγωνίες. Αποδέχεται και εκτιμά ό,τι του συμβαίνει. Για μένα, αυτό είναι το σημαντικότερο όφελος της αξίας της αποδοχής.
Πιστεύεις πως ο κόσμος είναι πιο εκπαιδευμένος σε θέματα ισότητας και αποδοχής;
Μ.Σ: Δεν θα το έλεγα, δυστυχώς. Δεν είναι μόνο θέμα εκπαίδευσης ή μόρφωσης. Είναι κάποια βιώματα και πεποιθήσεις που έχουν ενσταλαχθεί μέσα μας από κοινωνικές προκαταλήψεις και πεποιθήσεις ετών και γενεών. Και αυτά, πολύ δύσκολα ξεριζώνονται από τους χαρακτήρες μας. Νομίζω θέλουμε αρκετό χρόνο ακόμα.
Όσο αλλάζουν οι εποχές πιστεύετε πως αλλάζουμε και εμείς προς το καλύτερο; Σε κάποια χρόνια για παράδειγμα από τώρα, πιστεύετε πως δεν θα χρειάζεται να επικοινωνούμε την αξία της ισότητας των ανθρώπων;
D.H: Το πέρασμα του χρόνου με τις δραστικές εξελίξεις σε ένα σωρό τομείς και τα τεχνολογικά επιτεύγματα δεν συνεπάγεται ότι αμβλύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες και η ασύμμετρη ανάπτυξη, παρόλο που έγιναν απείρως πιο ορατές χάρη στην ευκολότερη πρόσβαση στην πληροφορία. Ο διαχωρισμός σε “πρώτο”, “δεύτερο” και “τρίτο” κόσμο του περασμένου αιώνα έδωσε τη θέση του σε μια ανθρωπότητα δύο ταχυτήτων μεταξύ developed και developing κοινωνιών. Οι μεγάλες ανισότητες όμως μεταξύ των δύο και η πραγματικότητα ενός πλανήτη που το 80% του ζει ακόμα με 10 δολάρια την ημέρα αποδεικνύουν ότι, το αίτημα της ισότητας παραμένει επίκαιρο και επιτακτικό.
Μ.Σ: Θα ήθελα πολύ να πιστέψω κάτι τέτοιο, αλλά δεν νομίζω να γίνει σύντομα. Όσο και αν μας γοητεύει το διαφορετικό, οι άνθρωποι νιώθουμε πάντα ασφάλεια στο σύνηθες, σε αυτό που γνωρίζουμε, στην πεπατημένη. Η άγνοια μας κάνει να νιώθουμε ανασφάλεια. Θεωρώ πως χρειάζεται μεγάλη καλλιέργεια και εκπαίδευση πάνω στην αποδοχή της άγνοιας, ώστε να επιτρέψουμε να υπάρχουν μορφές σχέσεων, συμπεριφορών, αξιών και προτύπων που δεν γνωρίζουμε ή έστω δεν ανήκουν στο κυρίαρχο μοντέλο. Είναι ok να μην είμαστε όλοι το ίδιο. Και αυτό χρειάζεται να το επικοινωνούμε πάντα.
Πόσο σημαντικό ρόλο θεωρείτε πως παίζει η κοινωνία σε θέματα αποδοχής και ισότητας; Ζούμε σε κράτη και λαούς έτοιμους να αγαπήσουν το διαφορετικό; Ποιος πιστεύετε πως είναι τελικά ο τρόπος να καταπολεμήσουμε τις διακρίσεις σε όλους τους τομείς;
D.H: Η αποδοχή του διαφορετικού, του “ξένου” και του ανοικείου προς εμάς, ο σεβασμός των πεποιθήσεων και των δικαιωμάτων του άλλου, η πορεία προς μια κοινωνία που προσφέρει ευκαιρίες και δυνατότητες εξέλιξης σε όλους είναι η βάση των δραστικών κινημάτων στην ιστορία της ανθρώπινης σκέψης και με αυτή τη λογική δεν είναι ένα σημάδι των καιρών μας, αλλά υπάρχει από την εποχή του Αναγεννησιακού Ουμανισμού και του Διαφωτισμού. Αυτό που χρειάζεται είναι η επανάληψη αυτών των ιδεωδών, η μελέτη και η διάδοσή τους από γενιά σε γενιά – μια ισχυρή παιδεία δηλαδή που φτάνει σε όλους – προκειμένου αν όχι να αγαπήσουμε, τουλάχιστον να μαθουμε να ζουμε απολύτως σεβόμενοι το διαφορετικό.
Μ.Σ: Δεν θα ήθελα να έχω μία κάθετη γνώμη πάνω σε αυτό. Τα πράγματα αλλάζουν. Αργά, αλλά αλλάζουν. Κάθε χώρα έχει σίγουρα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Οι χώρες της βαθιάς Ανατολής, για παράδειγμα, είναι πολύ πίσω ακόμα σε θέματα αποδοχής και ισότητας. Οι ανεπτυγμένες δυτικές χώρες θα έλεγα πως έχουν προοδεύσει αρκετά. Εμείς νιώθω πως είμαστε κάπου στην μέση. Είμαστε σε καλό δρόμο, αλλά στην ουσία τώρα ξεκινάμε. Νομίζω πως υπάρχει τρόπος να καταπολεμήσουμε τις διακρίσεις. Και αυτός είναι ο τρόπος της αγάπης. Ακούγεται λίγο μελό, αλλά δεν είναι έτσι, διότι η πραγματική, η ουσιαστική αγάπη είναι πάρα πολύ δύσκολη. Σε αγαπάω πραγματικά σημαίνει σε δέχομαι. Δεν χρειάζεται να σε καταλαβαίνω ή να συμφωνώ μαζί σου, απλά σε δέχομαι όπως είσαι. Με όλα σου. Χωρίς ερωτήσεις. Χωρίς κουτάκια. Πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό ειλικρινά;
Πιστεύεις πως ο κόσμος δημιουργεί πρότυπα;
Μ.Σ: Σίγουρα δημιουργεί. Συγκεκριμένες ηλικίες, συγκεκριμένους τύπους σώματος, μαλλιών, επιδερμίδας, σεξουαλικότητας, εθνικότητας. Θα ήθελα πολύ να έβλεπα να υμνείται η ομορφιά και η αλήθεια σε κάθε ανθρώπινη συνθήκη και να μην αποκλείεται καμία.
Η ένωση και η συμπερίληψη τι σημαίνουν για σένα;
Μ.Σ: Είναι η απόλυτη ανθρώπινη αρετή και αξία. Αν καταφέρουμε να αγγίξουμε αυτές τις αξίες θα έχουμε φτιάξει έναν καλύτερο και ειλικρινέστερο κόσμο. Έξω και μέσα μας.
* Το hair styling της Μαρίας Σατραζέμη έγινε με προϊόντα Wella Professionals.
@wellahair.gr
#MakeChange
#Allin
