Ο Γιάννης Γαΐτης, ο καλλιτέχνης με τις ιδιαίτερες ευαισθησίες, κατάφερε να αφήσει πίσω του μια καλλιτεχνική κληρονομιά με διαχρονικά μηνύματα περί της «μαζικής κονσερβοποίησης» της κοινωνίας.
Ο σπουδαίος Γαΐτης, ήταν αντίπαλος κάθε είδους καταπίεσης της ανθρώπινης φύσης και υπόστασης. Ο Έλληνας καλλιτέχνης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 4 Μαρτίου 1923 και έζησε μέχρι τις 22 Ιουλίου 1984. Μέσα από τα έργα του, πάντα μάχονταν για τα παραπάνω, περνώντας τα μηνύματα που ήθελε, με τον δικό του τρόπο.
Είναι γνωστός για τα «Ανθρωπάκια» του, μορφές που δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά και έχουν πανομοιότυπο ντύσιμο με ριγέ κοστούμι και καπέλο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μαζοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου. Το 1967, όπου τα παρουσίασε για πρώτη φορά, ο Γαΐτης εκφράστηκε δημοσίως με την τέχνη του για τις απόψεις που είχε για την κοινωνία. Σταδιακά, από το 1975 οι σχηματοποιημένες μορφές πολλαπλασιάστηκαν και ενοποιήθηκαν με αποτέλεσμα τη δημιουργία ανθρώπινων τοπίων.
Με την πρώτη του ατομική έκθεση να την πραγματοποιεί στο ατελιέ του στο σπίτι του, το 1944, μαζί με λίγους και κοντινούς του φίλους και καλλιτέχνες, ο Γαΐτης ήταν ξεκάθαρο πως ήταν επηρεασμένος από τον εξπρεσιονισμό, λόγω των έντονων χρωμάτων και των ελεύθερων γραμμών.
Ο τηνιακής καταγωγής Γαΐτης, πέρασε τα σύνορα της Ελλάδας σπουδάζοντας στη Σχολή Καλών Τεχνών και στην Ακαδημία Grande Chaumiere στο Παρίσι, αφού είχε προηγηθεί η ΑΣΚΤ της χώρας μας. Μαζί με τον Α. Κοντόπουλο και με άλλους ακόμα καλλιτέχνες ίδρυσαν την καλλιτεχνική ομάδα των «Ακραίων», όπου όλοι όσοι ήταν μέλη ξεχώριζαν με την αφηρημένη τέχνη τους.
Στο ενεργητικό του μέτρησε 80 προσωπικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο και 4.500 έργα, από τα οποία, όπως έλεγε, αναγκάστηκε να πουλήσει τα 4.000 για να μπορέσει να ζήσει και να εξελίξει την τέχνη του. Απεβίωσε τον Ιούλιο του 1984, λίγες ημέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών.
