Από την Κατερίνα Γιογάκη Paul Smith
Με αφορμή τα 50 χρόνια που έχουν περάσει από τότε που ο Paul Smith άνοιξε το πρώτο του κατάστημα, ο Guardian του κάνει ένα αφιέρωμα εστιάζοντας στη στάση ζωής του, χάρη στην οποία έφτασε μέχρι εδώ.
Το πρώτο κατάστημα του Paul Smith, το οποίο άνοιξε την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 1970 στο Nottingham, δεν ήταν ακριβώς κατάστημα. «Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να αγοράσω ένα κατάστημα, αλλά βρήκα ένα δωμάτιο και το ονόμασα κατάστημα.», λέει ο 74χρονος σχεδιαστής μόδας. Ήταν ανοιχτό μόνο τις Παρασκευές και τα Σάββατα και ονομαζόταν Paul Smith Vêtements Pour Homme. Σε αυτό έβρισκες ρούχα και συλλογές από περιοδικά και δίσκους. Την πρώτη Παρασκευή -άγνωστο με ποιόν τρόπο- ο Smith έβγαλε τις πρώτες του 35 £.
Πιστός του βοηθός ήταν ο Όμηρος: ένα κυνηγόσκυλο που άνηκε στον Σμιθ και την Pauline Denyer, την τότε φίλη του, τώρα γυναίκα του. «Το ενδιαφέρον με τον Όμηρο ήταν ότι μοιάζαμε: μεγάλη μύτη και μακριά μαλλιά. Πρώτα χαιρετούσαν εκείνον και μετά εμένα.».
Μισό αιώνα μετά, ο Smith έχει μεγαλώσει και ούτε ο ίδιος έχει καταλάβει πως από το δωμάτιο στο Nottingham έφτασε τα 166 καταστήματα σε περισσότερες από 60 χώρες στις πέντε ηπείρους. Είναι ένας από τους πραγματικούς πρωτοπόρους της μόδας: στη δεκαετία του 1980, μετά από ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, έβγαλε το μπόξερ σορτς. Τη δεκαετία του 1990, ήταν ένας από τους πρώτους σχεδιαστές που εκτύπωσαν φωτογραφίες σε ύφασμα. Στη συνέχεια, με τον Giorgio Armani και άλλους, αποδόμησε το κοστούμι και το έκανε κάτι που μπορεί να φοριέται όχι μόνο για δουλειά. Το όνομά του έχει γίνει συνώνυμο με τις ρίγες, ίσως το πιο δημοφιλές και διαχρονικό μοτίβο στα ρούχα.
Παρόλα αυτά, επειδή ο Smith είναι τόσο απλός και μετριόφρων, δεν θεωρείται από τους σπουδαίους επιχειρηματίες της Βρετανίας. Το γραφείο του στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, το οποίο ονομάστηκε «δωμάτιο παρακεταμόλης» (λόγω της υπερφόρτωσης από πράγματα και πληροφορίες) από το προσωπικό, περιέχει από περιοδικά, ρετάλια και σχέδια μέχρι ανεκτίμητα έργα τέχνης και περίεργα πράγματα που του στέλνουν θαυμαστές του.
«Από τα 15 μου δούλευα σε καταστήματα, εξυπηρετώντας ανθρώπους.», λέει ο Smith. « Και έμαθα ότι επιτυχία είναι όταν ο πελάτης επιστρέφει. Έτσι προσπαθείς πάντα να κάνεις το κατάστημα να φαίνεται διαφορετικό, σκέφτεσαι πώς να κάνεις την επίσκεψή του αξιόλογη. Πιστεύω λοιπόν ότι δεν είναι πραγματικά το επιχειρηματικό μυαλό που έχει σημασία αλλά το ενδιαφέρον να κάνεις τους ανθρώπους να αισθάνονται ευπρόσδεκτοι.»
Ποια είναι λοιπόν τα σχέδια του Smith για τα 50 χρόνια καριέρας; «Πιθανότατα θα τα γιορτάσω με ένα μικρό ήσυχο δείπνο με την κυρία μου, η οποία ήταν ο υποκινητής της επιχείρησης από το ξεκίνημά της.»
Ο Smith έχει επιβιώσει αρκετές οικονομικές κρίσεις στο παρελθόν, από ό, τι ο ίδιος λέει. Αλλά η κρίση η τωρινή είναι διαφορετική, πιο παγκόσμια και με λιγότερες ελπίδες. «Μακράν η χειρότερη.», καταλήγει.
Σήμερα, ο Smith θεωρεί ότι ο κύριος ρόλος του στην επιχείρηση είναι να παρέχει έμπνευση σε μια ομάδα νέων σχεδιαστών που έχει συγκεντρώσει γύρω του.
Όσον αφορά το τι θα συμβεί στη συνέχεια, ο Σμιθ δεν είναι πιο ξεκάθαρος από τους υπόλοιπους από εμάς. Αλλά θα συνεχίσει να κάνει ό, τι κάνει: ξύπνημα πριν από τις 5 το πρωί, κολύμπι για να χαλαρώσει τους πόνους στην πλάτη του, γραφείο στις 6 το πρωί έως στις 5 το απόγευμα και στη συνέχεια, επιστροφή στο σπίτι αφού περάσει από κάποιο κατάστημά του. Σπάνια θα βγει βράδυ ή θα πάει σε καλέσματα ή parties και αυτό γιατί δεν εκτίμησε ποτέ τη λαμπερή, επιφανειακή πλευρά της μόδας κάτι που οφείλεται εν μέρη και στη σύζυγό του.
«Είμαι τυχερός που είμαι με την Pauline από τα 21 μου.» λέει. «Αγαπάμε ο ένας τον άλλον, απολαμβάνουμε πραγματικά τη συντροφιά ο ένας του άλλου, ποτέ δεν φιλοδοξούσαμε να αποκτήσουμε γιοτ ή ιδιωτικά τζετ. Τα πήγαμε καλά, έχουμε ένα ωραίο σπίτι στην Ιταλία, έχουμε ένα ωραίο σπίτι στο Λονδίνο. Είμαστε ανεξάρτητοι.»
Κλείνοντας ο Smith αναφέρει: «Είμαι ευλογημένος που απολαμβάνω την κάθε μέρα. Ακούγεται λίγο κλισέ, αλλά έτσι δεν είναι;»
Η Paul Smith 50th anniversary capsule collection είναι διαθέσιμη @ paulsmith.com
