Το κτίριο που το 1942 λειτουργούσε σαν σχολείο, ανακαινίστηκε από την ομάδα Reddaway Architects και ονομάστηκε έτσι λόγω της τοποθεσίας του. To project εκτός από ανακαίνιση συμπεριελάμβανε και κατασκευή επέκτασης η οποία θα έπρεπε να εναρμονιστεί με το περιβάλλον και να εκμεταλλευτεί τον διαθέσιμο χώρο αλλά και το φυσικό φως.
Η πρόσοψη με το κόκκινο τούβλο, δεν επιδεχόταν πολλές αλλαγές λόγω κανόνων αρχιτεκτονικής ομοιομορφίας αλλά σε ότι είχε να κάνει με την επέκταση, η οποία έγινε σε σχήμα Γ για μέγιστη εκμετάλλευση χώρου, υπήρξε μεγαλύτερο εύρος επιλογών.
Στην πίσω όψη ο κήπος και η ξύλινη βεράντα (τα οποία έχουν επιλογή κάλυψης από ξύλινο φράχτη ή πέργολα αντίστοιχα για λόγους όπως ιδιωτικότητα ή σκιά) αποτελούν συνέχεια του σπιτιού, πράγμα που εξυπηρετείται από τις μεγάλες επιφάνειες από τζάμι.
Η καινούρια κουζίνα όπου ο φεγγίτης προσφέρει φυσικό φως, αποτελεί το διαχωριστικό ανάμεσα στα υπνοδωμάτια στο μπροστινό μέρος του σπιτιού και στο καθιστικό με την τραπεζαρία που δημιουργήθηκε με την επέκταση στο πίσω μέρος.
Το είδος της ξυλείας που χρησιμοποιήθηκε για την επένδυση της επέκτασης είναι Blackbutt, με προέλευση την Αυστραλία το οποίο γίνεται γκρι με την πάροδο του χρόνου.
Στο εσωτερικό κυριαρχεί το λευκό χρώμα και το ξύλο. Οι υπάρχοντες τοίχοι από τούβλο βάφτηκαν λευκοί και όσοι δημιουργήθηκαν εκ νέου βάφτηκαν εξίσου με λευκό χρώμα.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνα Γιογάκη
Source Dezeen
Φωτογραφίες: Peter Bennetts
