Η Κάτια Γκουλιώνη, η πρωταγωνίστρια της νέας ταινίας του Άγγελου Φραντζή «Ευτυχία», μιλά για την εμπειρία που έζησε «ακολουθώντας» τη ζωή της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
› Photography Vasilis Siampalis
› Hair Alex Parisis › Makeup Romina Tosi
› Total outfit Dimitris Petrou › Loc. Coco-Mat Athens Jumelle
Μίλησε μας για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Ποιά ήταν η πρώτη σου επαφή με την προσωπικότητα και με την ιστορία της Ευτυχίας;
Είναι πολλά αυτά που μπορώ να πω για την Ευτυχία, δεν μπορείς να την περιγράψεις αυτή τη γυναίκα με λίγες λέξεις, λόγω της πολυπλοκότητας, της αντιφατικής προσωπικότητας που είχε, της δοτικότητας, της τόλμης, του χιούμορ της -που το είχε ως ασπίδα σε οτιδήποτε- λόγω της τρομερής ικανότητας που είχε να κάνει τα τραύματα παράσημα και να προχωράει χωρίς να κοιτάζει πίσω της, λόγω της διεισδυτικής ματιάς που είχε και στην παρατηρητικότητα που την μετουσίωνε στους στίχους της.
Η πρώτη επαφή που είχα με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν αρκετά χρόνια πριν, όταν για το τραγούδι που μου αρέσει τρομερά «τι να σου κάνει μια καρδιά» που το ερμηνεύει ο Μπιθικώτσης, έψαξα να βρω ποιός έχει γράψει τους στίχους, έτσι και ανακάλυψα την Ευτυχία. Στη συνέχεια προσπάθησα να βρω οτιδήποτε υπάρχει γι αυτήν. Μαρτυρίες ανθρώπων που την γνώριζαν,το βιβλίο που έχει γράψει η εγγονή της Ρέας Μανέλη όπως και τα ποιήματα της. Βεβαια οι στίχοι της αποτέλεσαν τον πυρήνα σε αυτό το πρώτο στάδιο προσέγγισης. Μου έκανε τρομερή εντύπωση πόσα τραγούδια έχει γράψει και δεν γνωρίζαμε ότι είναι δικά της. Έπειτα έψαξα να βρω ακόμα περισσότερα πράγματα για την ίδια. Δεν υπάρχει υλικό από την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, υπάρχουν μόνο φωτογραφίες της και ένα μικρό στιγμιότυπο που μιλάει σε μια τιμητική βραδιά.Βρήκα ενδιαφέρον ότι σε όλες τις φωτογραφίες είχε βλέμμα μπόμπιρα ήταν σαν να είχε κάνει αταξία και κοιτούσε ευθεία για να μην το καταλάβουν. Πρόσπαθησα να βρω την σωματικότητα της το πως εκφραζόταν με τα χέρια της γιατί έγραφε κάπνιζε έπαιζε χαρτιά! Πήγα σε χαροπαικτικές λέσχες και για να μάθω πόκα αλλά περισσότερο για να δω τα χέρια και τις εκφράσεις των ανθρώπων εκεί. Προσπαθούσα να καταλάβω το παιχνίδι γιατί σαν παιχνίδι έβλεπε την πόκα δεν την ενδιέφερε να κερδίσει την ενδιέφερε να ποντάρει για να συνεχίσει η ροή. Όπως και στην ζωή της ήθελε να συνεχίζει!
Υπήρχε δυσκολία προσέγγισης του ρόλου; Δυσκολία επίσης στα γυρίσματα;
Σε κάθε ταινία, όπως και στις προηγούμενες που έχω κάνει υπάρχουν δυσκολίες. Στη συγκεκριμένη είχα την τύχη να περάσω από μια παραγωγή όπου όλες οι ειδικότητες έκαναν τη δουλειά αυτή προσωπική. Οπότε ναι μεν υπήρχε δυσκολία στα γυρίσματα αλλά ένιωθες την αγάπη και την αφοσίωση από όλους και η δυσκολία γινόταν δημιουργία. Πιστεύω πως μια ταινία δεν είναι το σολάρισμα ενός ηθοποιού. Στον κινηματογράφο δουλεύουμε όλες οι ειδικότητες για να έχουμε τη χαρά μιας σκηνής. Υπάρχουν υπέροχοι ηθοποιοί που παίζουν σε ταινίες και το αποτέλεσμα δεν είναι καλό, αυτό δεν είναι τυχαίο. Αυτή η ταινία λοιπόν, για την Ευτυχία, είχε φροντίδα από όλους μας, θέλαμε όλοι να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Στο ελληνικό σινεμά δουλεύουμε σε συνθήκες που αν δεν εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον τα αποτελέσματα δεν είναι καλά. Γιατί δεν υπάρχει οικονομικά το δικαίωμα στην επανάληψη ενός γυρίσματος. Οπότε, οφείλεις να εμπιστευτείς τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι. Η περίοδος των γυρισμάτων ήταν αρκετά δύσκολη και είχε τρομερή ευθύνη, όμως, ήταν μια υπέροχη περίοδος γιατί όταν βλέπεις ότι η «χορογραφία» όλων αυτών των ανθρώπων λειτουργεί, είναι ένα θαύμα.Αυτό που με δυσκόλεψε στον χαρακτήρα ήταν ο ρυθμός της ηρωίδας και το ιδιότυπο χιούμορ που ερχόταν από την ανάγκη της να ξεπεράσει κάτι δύσκολο που είχε προηγηθεί.
Η συνεργασία σου με το υπόλοιπο καστ ηθοποιών; Συνεργάστηκες για πρώτη φορά ηθοποιούς που δεν έχετε παρόμοια ή κοινή πορεία. Αυτό ήταν κάτι σε δυσκόλεψε ή κάτι που τελικά δούλεψε θετικά;
Η συνεργασία μου με όλο το καστ ήταν πολύ ωραία. Ήταν ένα -αν θέλεις- ακομπλεξάριστο καστ αυτό της Ευτυχίας. Έχουμε την τάση να κατηγοριοποιούμε τα πάντα, έτσι και τους ηθοποιούς, γεγονός που με βρίσκει αντίθετη. Η κατηγοριοποίηση σου παίρνει σημαντικά κομμάτια φαντασίας. Για μένα έχει σημασία το πως αντιμετωπίζεις τη δουλειά σου. Γι’ αυτό και η ευτυχία είναι μια ταινία που δενκατηγοριοποείται και ίσως και αυτή να είναι και η επιτυχία της.
Η λέξη εμπορικότητα έχει παρεξηγηθεί στην Ελλάδα;
Η εμπορικότητα έχει παρεξηγηθεί πολύ στην Ελλάδα. Όταν κάτι αφορά πολύ κόσμο, δεν σημαίνει απαραίτητα και κακή δουλειά.
Αρνούμαι να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, μου αρέσει πολύ η αταξία. Αυτό με βοηθάει να είμαι και καλύτερος δέκτης.
Η συνεργασία σου με την Καριοφυλλιά Καραμπέτη;
Η σχέση μας και η επαφή μας με την Καριοφυλλιά ήταν υπέροχη. Είχαμε γνωριστεί νωρίτερα στην Ζωή εν Ταφω το σηρίαλ σε σκην. Τάσου Ψαρρά για την ΕΡΤ. Ενώ δεν είχαμεκάποια σκηνή μαζί, καθώς η ταινία έχει χωριστεί σε δυο ηλικίες, συνεργαστήκαμε πολύ όμορφα και αγαπηθήκαμε πολύ. Δουλέψαμε στις πρόβες αρκετά οι δυο μας και αρκετά με τον Άγγελο Φραντζή για την κατανόηση της Ευτυχίας.
Ποιά ήταν η ευτυχία της Ευτυχίας;
Η Ευτυχία ήταν μια ηρωίδα της ζωής. Η Ευτυχία μετουσίωνε τα πάντα σε αγάπη και χωρίς εγωκεντρισμό. Η ευτυχία της Ευτυχίας λοιπόν, ήταν ότι όλα τα βιώματά της τα μετουσίωνε σε αγάπη.
Ποιά στιγμή, την περίοδο των γυρισμάτων, δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Είχα αγχωθεί πολύ για τη στιγμή που η Ευτυχία χάνει την μητέρα της. Είχα προετοιμαστεί καλά αλλά ήμουν αρκετά αγχωμένη για την συγκεκριμένη σκηνή.
Γιατί η ταινία άρεσε και αρέσει τελικά στο κοινό τόσο πολύ;
Η ταινία άρεσε στον κόσμο γιατί όλοι οι συντελεστές την έκαναν προσωπική δουλειά, γιατί ο Άγγελος Φραντζής «ενορχήστρωσε» όλο αυτό και μετέδωσε την έγνοια του γύρω από το αποτέλεσμα και γιατί όλες οι ειδικότητες που πήραν μέρος σε αυτό, είχαν σαν κοινή ευθύνη το τελικό αποτέλεσμα.
Η ταινία αντιμετωπίστηκε σαν μια δουλειά που γουστάραμε όλοι πολύ. Ήταν ουσιαστικά και ένα στοίχημα του Άγγελου, το οποίο το πέτυχε.
Τον αγαπάς αρκετά τον κινηματογράφο… Μπορείς να τον ξεχωρίσεις από το θέατρο ή υπάρχει μια αγάπη που τη μοιράζεις;
Τον αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο και το θέατρο. Δεν θέλω να μπαίνω σε τέτοιου τύπου διλλήματα γιατί πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Αγαπώ και ξεχωρίζω συνεργασίες. Έχει να κάνει με τη σύσταση της κάθε δουλειάς. Ωστόσο, όντως, οι μεγαλύτερες μου δουλειές είναι στον κινηματογράφο. Γι’ αυτό και θεωρώ τον κινηματογράφο ως τη βασική μου δουλειά, τα τελευταία 10 χρόνια.
Μίλησε μου για την «Πολυξένη» και για το «Ακίνητο Ποτάμι»… Ταξίδεψαν αρκετά και έχουν αφήσει το στίγμα τους.
Έχουμε χαρεί πολύ για αυτές τις δουλειές μας γιατί κατάφεραν όντως να ταξιδέψουν αρκετά. Δυο δουλειές που είχαμε δουλέψει πολύ γι’ αυτές. Νιώθω τυχερή όμως, γιατί αυτές οι ταινίες δεν είναι απλές δουλειές, είναι κομμάτια της ζωής μου γιατί μετρούν χρόνια γυρισμάτων.
Οι συγκεκριμένες δουλειές είχαν την ανταπόκριση που θα «έπρεπε» στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα έχουμε θέμα με τη διανομή και δεν το έχουμε τυχαία. Ο ελληνικός κινηματογράφος δεν υποστηρίζεται, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλες οι ταινίες των σκηνοθετών ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα υπάρχουν ταινίες που δεν βρίσκουν καν αίθουσα για να παιχτούν. Και μιλάμε για μεγάλα πρότζεκτ ανθρώπων με απίστευτες δουλειές. Θα πρέπει να υποστηριχτεί πλέον από την κοινωνία η αλυσίδα που μπορεί να οδηγήσει κάποια ταινία σε μια αίθουσα. Για να απαντήσω και στην ερώτησή σου, οι ταινίεςμας, πήγαν πολύ καλά και βρήκαν τους «συγγενείς» τους στην Ελλάδα. Βρήκαν δηλαδή το κοινό τους και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό.
Το ελληνικό κοινό είναι εκπαιδευμένο να βλέπει ποιοτικές ταινίες;
Θα μοιραστώ μαζί σου μια εμπειρία μου που θα σου απαντήσει και στην ερώτηση. Η «Πολυξένη» και το «Ποτάμι» μετά τον φεστιβαλικό τους κύκλο παίχτηκαν στην λέσχη της Αγίας Παρασκευής που είναι μια τοπική λέσχη της γειτονιάς. Εκεί λοιπόν, οι ερωτήσεις που έγιναν ήταν ερωτήσεις που σε καλό φεστιβάλ δεν είχαμε ακούσει ποτέ. Δεν μιλάμε για ένα ειδικό κοινό, σε αυτή τη λέσχη, επί 5 χρόνια, τα άτομα που την έχουν οργανώσει και οι ταινίες που επιλέγουν να παίζουν είναι όλες ελληνικές ταινίες του νέου κινηματογράφου, μικρού μήκους και αξιόλογαντοκιμαντέρ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι ερωτήσεις που ακούσαμε ήταν τόσο καλού επιπέδου, γιατί το κοινό που συναντήσαμε ήταν πολύ καλά ενημερωμένο και διαβασμένο. Η θέαση λοιπόν είναι θέμα συνήθειας.
Υπάρχουν δουλειές που έχεις κάνει και δεν είσαι υπερήφανη γι’ αυτές; Θα έκανες ένα βήμα πίσω και θα έριχνες τα standards σου για μια δουλειά που μπορεί να μη σε κάλυπτε ποιοτικά αλλά σου έφερνε χρήματα;
Δεν έχω κάνει δουλειές που να ντρέπομαι. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Δεν θα έκανα τίποτα που δεν με εκφράζει για να λάβω αναγνωρισιμότητα και χρήματα, γιατί ουσιαστικά δεν θα μου έδινε απολύτως τίποτα. Ούτε αναγνωρισιμότητα ούτεχρήματα. Γιατί νιώθω ότι αν δεν μπορω να εκφραστώ δημιουργικά μέσω της δουλειάς και ο στόχος είναι διαφορετικός με αποπροσανατολίζει και δεν έχω να πάρω και τίποτα πίσω.
Για τον Άγγελο Φραντζή…
Ο Άγγελος Φραντζής είναι ένας δημιουργός με υπέροχες ταινίες. Ο Άγγελος δημιουργεί κόσμους που σε ταξιδεύουν και σε εξελίσσουν. Το γεγονός ότι όλες του οι ταινίες είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους και που σε όλες υπάρχει ένας κοινός κώδικας, είναι κάτι που με εκφράζει απόλυτα γιατί δημιουργούνται καινουρια πεδία χωρίς να εγκαθιδρύεται μια συγκεκριμένη φόρμα!