Κείμενο/Φωτογραφίες: Σίσσυ Λοκοβίτη
Όλα όσα ζήσαμε σε ένα διαφορετικό ταξίδι γεμάτο μπίρα στο Άμστερνταμ.
Στα πλαίσια της νέας παγκόσμιας καμπάνιας της αγαπημένης μας μπίρας Heineken, ταξιδέψαμε μέχρι το Άμστερνταμ, για να ανακαλύψουμε τι κρύβεται τελικά πίσω από το «κόκκινο αστέρι». Η μοναδική εμπειρία της παρακολούθησης της διαδικασίας παραγωγής ζύθου αλλάζει τα δεδομένα, καθώς υπογραμμίζει την αυθεντικότητα της μπίρας. Στο προσκήνιο βρίσκεται πάντοτε η Heineken αυτή καθεαυτή, αναδεικνύοντας μέσα από τις ξεναγήσεις αυθεντικές ιστορίες του προϊόντος, που αποτελούν τα θεμέλια της θρυλικής διεθνούς μάρκας. Η καμπάνια είναι «στον αέρα» σε παραπάνω από 70 αγορές διεθνώς, ενσαρκώνοντας την οικογενειακή κληρονομιά της μάρκας, την αυθεντική της γεύση και το διεθνή προσανατολισμό της σε 192 χώρες.
Το ταξίδι ξεκινά! Βlind date στο αεροδρόμιο με την Marketing Μanager της Heineken και τον Editor in Chief του Ηomme. Πρώτη φορά με KLM και ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος. Τη θυμάμαι από τότε που ήμουνα μικρή και πάντα αυτή διάλεγα σε ένα επιτραπέζιο που είχαμε. Βέβαια απογοητεύτηκα λίγο με το σαντουιτσάκι που σου σερβίρουν… Αν και σε βάζει λίγο στο κλίμα του τι τρώνε εκεί στο Άμστερνταμ! Σαντουιτσάκια! Και δεν εννοώ (μόνο) αυτά από το «How I met your Mother». Εννοώ σάντουιτς – χωρίς κανένα περαιτέρω excitement.
Φτάνουμε στο Άμστερνταμ σχετικά αργά, επομένως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο φαγητό. Το μενού που επιλέξαμε για εκείνο το βράδυ περιλάμβανε νόστιμα, καλοψημένα steaks στο Black and Blue restaurant.
Ξενοδοχείο και ύπνο από νωρίς (03.35) γιατί το πρωινό ραντεβού είναι στις 9.00.
Μέρα πρώτη και το πρωινό στο ξενοδοχείο δεν θα μπορούσε να λείπει. Όλο το group είναι μαζεμένο, με το χώρο να κατακλύζεται από άτομα διάφορων εθνικοτήτων, καλεσμένα για τον ίδιο λόγο: Να γνωρίσουμε την εμπειρία Heineken, όπως πραγματικά είναι, τόσο στα Heineken Headquarters, όσο και στο Heineken Experience.
Έλληνες, Αμερικάνοι, Ισπανοί και Σλοβάκοι γινόμαστε μια ομάδα και ξεκινάμε με τα πόδια για τα Heineken HQ που θα αποτελέσουν και την πρώτη στάση του tour. Μας καλωσορίζει ο -ας τον πούμε- Mark και ανεβαίνουμε στο πρώην σπίτι και γραφείο του Freddy Heineken, όπου και βρίσκονται.
Εκεί μαθαίνουμε κάποια πράγματα σχετικά με το brand, μεταξύ των οποίων και το γεγονός πως η Heineken αποτελεί μια από τις ελάχιστες οικογενειακές επιχειρήσεις που διαθέτουν όμως διεθνή φήμη και brand. Επιπλέον, παίρνουμε ένα sneak preview του τηλεοπτικού διαφημιστικού που πρόκειται να λανσαριστεί, δίνοντας όρκο σιωπής ότι δεν θα πούμε τίποτα για το τι είδαμε. Κάπου εκεί, αποχωρούμε ησύχως για το Heineken Experience.
Εδώ μας αναλαμβάνει ο host μας – θα τον πούμε Χόχεν, ένα κλασικό ολλανδικό όνομα – και ξεκινάμε την ξενάγηση. Πρώτη στάση ένα video bar, με το barman να μας λέει την ιστορία της μπίρας Heineken. Από εκεί ξεκίνησε το tour σε διάφορα ιστορικά στοιχεία, παλιά αντικείμενα, καφάσια, μπουκάλια μπίρας, εργαλεία, φωτογραφίες, όλα τοποθετημένα προσεκτικά στους χώρους του κτιρίου.
Μικρή παρένθεση για να μην το ξεχάσω, γιατί όντως πρόσεχα στο τουρ, #φυτό! Αυτό που κάνει τη γεύση της Heineken ασύλληπτη είναι η μοναδική μαγιά A-Yeast® που ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα από τον Dr. Elion και είναι αυτή που χρησιμοποιεί αποκλειστικά η μπίρα Heineken. Η βύνη κριθαριού, το νερό και ο λυκίσκος, σε συνδυασμό με τη μαγιά είναι τα στοιχεία που αφήνουν λεπτές φρουτώδεις νότες στον ουρανίσκο. Εδώ είναι και η διαφορά που έχει κάνει την μπίρα Heineken τόσο αγαπητή σε όλους.
Μπίρα, μπίρα, μπίρα και… λίγο ακόμη τουρ. Μεταφορά σε μια άλλη εποχή. Κι εδώ αρχίζει το πιο ψυχαγωγικό κομμάτι. Αφίσες, installations, μπουκάλια μπίρας από πολλέέές εποχές, dancing stages, photobooths και διάφορα άλλα fun stuff to do…
Κάπως έτσι λήγει το εντυπωσιακό και αρκετά informative Heineken Experience tour! Σου αρέσει η μπίρα – θα σου αρέσει κι αυτό!
Σου αρέσει η μπίρα – θα σου αρέσει! Και φυσικά στο τέλος της διαδρομής συναντήσαμε το κατάστημα που διέθετε ό,τι προϊόν μπορείς να φανταστείς προσαρμοσμένα στο χρώμα και το brand της Heineken. Μαγαζί με ό,τι μπορείς να φανταστείς… 40 λεπτά αργότερα, βρισκόμαστε στο σημερινό εργοστάσιο της Heineken. Εκεί μας υποδέχεται ο Brew Master της και μας προσφέρει μια φοβερή βόλτα μέσα στην πραγματική παραγωγή της μπίρας. Είδαμε τη διαδρομή να αρχίζει από το φορτηγό με το σιτάρι, να συνεχίζει στο βράσιμο στα καζάνια, στην ανάμειξη και την ψύξη – εδώ κάπου δοκιμάσαμε και λίγη φρέσκια μπύρα κατευθείαν από το καζάνι – προχωρήσαμε στο συσκευαστήριο, στο μπουκάλι, στο κουτί και πάλι στο φορτηγό!
Η μέρα τελείωσε με μια γρήγορη βόλτα στο Άμστερνταμ, λίγο πριν το ραντεβού για φαγητό. Λατρεύω να γνωρίζω ένα μέρος περπατώντας το. Και το Άμστερνταμ καθιστά απαραίτητο τόσο το περπάτημα, όσο και το ποδήλατο. Περπάτησα λοιπόν αρκετά ανάμεσα στα κανάλια, έβγαλα πολλές φωτογραφίες, έφτασα κάπου που με σιγουριά είχα πια χαθεί, πήρα ένα αγαπημένο Uber – γιατί αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμουνα – και με πήγε στο εστιατόριο που θα συναντούσα τους υπόλοιπους.
Μέρα δεύτερη. Πρωινό ξύπνημα και πάλι στο Heineken Experience. Σήμερα η μέρα έχει μια φοβερή ξενάγηση στο αρχείο της ιστορικής Heineken. Ατελείωτο scanning σε παλιές φωτογραφίες και βραβεία, που αν είχαν στόμα θα αφηγούνταν σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Αναδρομική άφιξη μέχρι και τις πρώτες αφίσες που τυπώθηκαν και όόόλα τα κουτάκια που έχει βγάλει έως τώρα η Heineken. Εντυπωσιακό τουλάχιστον!
Το tour κλείνει με ένα workshop. Το αντικείμενο πάνω στο οποίο εργαστήκαμε δεν ήταν άλλο από το επόμενο addition στο Heineken Experience tour. Αν εκμυστηρευτώ το τι ειπώθηκε δεν θα υπάρχει ενδιαφέρον για τους επόμενους του tour, ωστόσο σίγουρα η καλύτερη ιδέα ήταν η δική μας – να τα λέμε αυτά!
Ποτάμια, «σάντουιτς», ποδήλατα, άπειρα ποδήλατα, εξωφρενικά πολλά ποδήλατα, herring – να και κάτι παραδοσιακό – που είναι ένα ψάρι που τρώγεται ωμό, με κρεμμυδάκι και πίκλες ή σκέτο ή και σε ψωμί – τα δοκίμασα όλα! Do try it! Κι επειδή χωρίς επιδόρπιο δε γίνεται, ένα φανταστικό μπισκότο από το ωραιότερο bakery της πόλης, το Van Stapele Koekmakerij.
Η μέρα έκλεισε με νυχτερινή βόλτα με ποταμόπλοιο, στάση για μια – surprise, surprise! – Heineken και φαγητό σε ένα γαλλικό εστιατόριο. Μα πώς γίνεται να μην έχουν δική τους κουζίνα οι Ολλανδοί;
