Ο δημιουργικός διευθυντής του οίκου Schiaparelli Daniel Roseberry, μίλησε στην L’OFFICIEL USA για τη ζωή του στο Παρίσι.
Ο Αμερικανός Daniel Roseberry ακολούθησε από νωρίς την αγάπη του για τη μόδα και την τέχνη και σήμερα διευθύνει έναν από τους πιο διάσημους γαλλικούς οίκους υψηλής ραπτικής, τον οίκο Schiaparelli. Ζει στη γαλλική πρωτεύουσα από το 2019 και κατάφερε να αποφύγει- σε μεγάλο βαθμό- τα περισσότερα στερεότυπα που σχετίζονται με την ιδιότητα του να είναι κάποιος Αμερικανός στο Παρίσι.
Λίγες εβδομάδες πριν, ο Roseberry παρουσίασε την επίδειξη Haute Couture για τη σεζον Φθινοπώρο/Χειμώνας 2022/2023 και γιόρτασε την έναρξη του Shocking! Ο σουρεαλιστικός κόσμος της Elsa Schiaparelli στο Musée des Arts Décoratifs με φίλους και συγγενείς από τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες να τον επισκέπτονται .
FW 2022/2023
“Συγκινούνται βαθιά κάθε φορά που έρχονται εδώ και βλέπουν τη δουλειά μου. Είναι ξεχωριστή στιγμή για εμένα και μια υπενθύμιση του πόσο εξαιρετικό είναι αυτό που ζω.”
Το διαμέρισμα του σχεδιαστή με θέα στη Βασιλική της Saint Clotilde, είναι το ησυχαστήριό του. Αν κάποιος Γάλλος από την συνοικία του τον αναγνωρίσει, ενεργοποιείται αυτόματα η τυπική, διακριτική στάση των Γάλλων (laissez-faire) .
Χάρη στην ανοιχτή του αυλή και την ανεμπόδιστη θέα από το παράθυρο του, ο Roseberry βρίσκει ηρεμία, χαλάρωση και ιδιωτικότητα, ιδιαίτερα το Σαββατοκύριακο. “Οι Κυριακές είναι πάντα ιερές. Σχεδόν ποτέ δεν κάνω σχέδια γιατί τελικά τα ακυρώνω”, λέει, θυμίζοντας πολύ τη γαλλική φιλοσοφία.
Οι επισκέψεις σε εμπνευσμένες υπαίθριες αγορές της πόλης όπως η Paul Bert Serpette στο Saint-Ouen (μια από τις πιο δημοφιλείς) είναι για εκείνον αγαπημένη δραστηριότητα. Πηγαίνει τουλάχιστον μία φορά το μήνα αναζητώντας αντικείμενα για να φτιάξει τον διάκοσμο του σπιτιού του με αγαπημένα του να είναι τα φωτιστικά.
“Έχω εμμονή με τον φωτισμό και συνήθως καταλήγω να αγοράζω κάποιο είδος φωτιστικού”, λέει ο σχεδιαστής.
Η οικοδόμηση μιας σχεδιαστικής αισθητικής με την υπογραφή του ήταν από την αρχή στόχος για τον Roseberry. Ήταν αποφασισμένος να μην βασιστεί στα πλούσια αρχεία του οίκου Schiaparelli κατά την άφιξή του. “Στην αρχή, έπρεπε να εδραιώσω τη φωνή μου”, λέει. Έτσι εξηγείται και η ομοιότητα με τη δουλειά που έκανε στον Thom Browne.
“Είναι ένας χορός. Κάτι που δεν προσπαθώ να ελέγξω. Μερικές φορές αισθάνομαι οικειότητα με την αισθητική Schiaparelli και άλλες φορές ακολουθώ μια άλλη κατεύθυνση”.
Το περπάτημα είναι επίσης μια συνήθεια που θα περιέγραφε την εναρμόνιση του σχεδιαστή με τη γαλλική κουλτούρα. Επίσης οι επισκέψεις σε μουσεία έχουν γίνει από τα αγαπημένα του παριζιάνικα χόμπι. “Μερικές φορές πηγαίνω στο Musée Rodin και στη συνέχεια περπατάω και κάθομαι στο πάρκο για να χαλαρώσω”, σημειώνει.
Ο Roseberry δεν έχει ακόμη “κατακτήσει” τη γαλλική γλώσσα και δεν έχει “καταδυθεί” στην ποπ κουλτούρα εκτός από τη μόδα και το φαγητό. “Όταν μετακόμισα για πρώτη φορά εδώ, πάλευα με τη γλώσσα. Και ακόμη παλεύω. Καταλαβαίνω πολλά αλλά δεν έχω αρχίσει ακόμα να μιλάω.”
Ο σχεδιαστής παραδέχεται ότι μπήκε στον πειρασμό να είναι ένα αρχέτυπο ενός Γάλλου couturier. “Έχω αυτές τις αυταπάτες. Ότι θα ξυπνήσω και θα φύγω από το σπίτι μια μέρα ντυμένος σαν νεαρός Yves Saint Laurent: μαύρο ζιβάγκο, μακρύ παντελόνι, καπνίζοντας ένα τσιγάρο, αλλά στο τέλος της ημέρας, επιστρέφω στα ίδια πράγματα: φοράω τζιν και περπατάω στην Place Vendôme με το σακίδιό μου. Έτσι νιώθω άνετα”.
Για τη ζωή του πριν γίνει σχεδιαστής εξομολογείται: “Το δίλημμά μου στη ζωή ως νέος δεν ήταν το δημιουργικό μου πεπρωμένο. Αφορούσε περισσότερο τη σεξουαλικότητά μου μιας και μεγάλωσα μέσα στην εκκλησία (είναι γιος ιερέα). Αυτό ήταν το σύννεφο από πάνω μου”. Ενώ από το ξεκίνημα του στον κόσμο του σχεδιασμού λέει: “Ήμουν πάντα σκληρά εργαζόμενος, αφιερώνοντας χρόνο ακόμη και τα Σαββατοκύριακα όταν κανείς άλλος δεν δούλευε”.
Αυτή η εργασιακή ηθική είναι ένας λόγος που ο Roseberry προσλήφθηκε στον Thom Browne από το 2008, όπου και έμεινε μέχρι την πρόταση συνεργασίας από τον οίκο Schiaparelli το 2019. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον Browne, ο σχεδιαστής ταξίδευε στο Παρίσι τουλάχιστον τέσσερις φορές το χρόνο.
Ως Νεοϋορκέζος δεν έβρισκε το Παρίσι ιδιαίτερα τρομακτικό, αλλά του ήταν κάπως δύσκολο να συνδεθεί μαζί του. “Χρειάζομαι την εξωστρέφεια του ρυθμού της πόλης. Η ενέργεια του Μανχάταν, με έκανε εξωστρεφή. Το Παρίσι όμως είναι προστατευμένο και κλειστό. Αυτό με δυσκόλεψε.”, λέει περαιτέρω.
“Νομίζω ότι μου λείπει μια εκδοχή της Νέας Υόρκης που μπορεί να μην υπάρχει πια”, παραδέχεται, εκφράζοντας μια νοσταλγία για την παλιά του ζωή και τους φίλους του που έφυγαν από την πόλη.
“Αυτό που αγαπώ στο Παρίσι είναι ότι είναι ο τόπος όπου είμαι δημιουργικά παραγωγικός. Όταν λείπω για πολύ καιρό, μου λείπει η δημιουργικότητα. Όποιες και αν είναι οι διαφορές που έχω μαζί του ως πόλη, υπήρξε εξαιρετικά γενναιόδωρο μαζί μου.” λέει.
Η ομάδα του οίκου Schiaparelli κατέχει μια ξεχωριστή θέση για τον Roseberry: “Η ομάδα είναι αφοσιωμένη στην επιδίωξη της αριστείας και της ομορφιάς. “
Κλείνοντας τη συνέντευξη αναφέρει ότι ακόμη και αν κάποια στιγμή φύγει απο το Παρίσι αναγνωρίζει ότι τον έχει στιγματίσει . “Το επίπεδο ομορφιάς του είναι πραγματικά εκπληκτικό. Δεν παλιώνει ποτέ. Το περπάτημα στον Σηκουάνα όταν ο ήλιος δύει εξακολουθεί να με εκπλήσσει κάθε φορά”.
Source | L’OFFICIEL USA
