Quantcast
IU3PYZV7GFAVLC7WNT7Z2A36PY 1

Ο ανατρεπτικός Καταλανός αρχιτέκτονας, Ricardo Bofill

Ενώ οι περισσότεροι αρχιτέκτονες περνούν μια ζωή τελειοποιώντας ένα χαρακτηριστικό στυλ, ο Ricardo Bofill, απέφευγε κάτι τέτοιο με κάθε κόστος. Ο Καταλανός αρχιτέκτονας ήταν -ίσως- περισσότερο γνωστός για τα μεταμοντέρνα έργα δημόσιας στέγασης που έχτισε στη Γαλλία τη δεκαετία του 1980, αλλά το έργο του εκτείνεται σε αρκετές δεκαετίες και δημιουργικές περιόδους.

“Με ενδιέφερε μια διαφορετική αρχιτεκτονική -δεν μου άρεσε ο Le Corbusier, δεν μου άρεσε ο Gropius… Με ενδιέφερε η ισπανική δημοτική αρχιτεκτονική, η αρχιτεκτονική χωρίς αρχιτέκτονες. Εκείνη την εποχή έμπνευση ήταν ο Louis Kahn, ο Alvar Aalto και ως ένα βαθμό ο Frank Lloyd Wright. Αλλά για μένα ο Le Corbusier ήταν ο διάβολος! Ήταν σίγουρα ένας άνθρωπος με τεράστιο ταλέντο και εξαιρετική δύναμη, αλλά οι ιδέες του ήταν επιτηδευμένες και εντελώς τερατώδεις -νομίζω ότι κατά βάθος ήταν ένα κακό άτομο.”  (Pin-Up Mag, 2009)

Σπούδασε στη Βαρκελώνη αλλά στη συνέχεια πήγε στη Γενεύη γιατί τον έδιωξαν από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης επειδή ανήκε σε ένα αριστερό φοιτητικό κίνημα. Έμεινε δύο χρόνια στην Ελβετία και μετά μετακόμισε στο Παρίσι. Κάποια στιγμή αποφάσισε να επιστρέψει στον πατέρα του, στην Ισπανία. Ήταν αρχιτέκτονας και οικοδόμος κάτι που του επέτρεψε να χτίσει από πολύ νωρίς — ολοκλήρωσε το πρώτο του σπίτι σε ηλικία 19 ετών (το 1960), όταν ήταν ακόμη φοιτητής. Ήταν ένα μικρό εξοχικό σπίτι στην Ίμπιζα.

Μια άλλη μεγάλη επιρροή ήταν ο Antoni Gaudí. Ήταν μια ιδιοφυΐα! Αυτό που έμαθα από αυτόν δεν ήταν το στυλ του, αλλά το όραμά του για την αρχιτεκτονική. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν επανέλαβε ποτέ την ίδια πόρτα δύο φορές, τα ίδια δύο παράθυρα. Οχι! Καινοτομούσε συνεχώς και αρνιόταν την επανάληψη.(Pin-Up Mag, 2009)

Ο Ricardo Bofill -ο οποίος πέθανε τον περασμένο Ιανουάριο σε ηλικία 82 ετών- δημιούργησε δομές μεγάλης κλίμακας, πλούσιες από προκλητικές και -περιστασιακά- σκανδαλώδεις ιδέες, εμποτισμένες με επιρροές από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Δημιούργησε γιγαντιαίες κατοικίες που ανέτρεπαν την κλασική αρχιτεκτονική όπως κυκλικά μοντέρνα κτίρια με αισθησιακές καμπύλες, γωνιακά συγκροτήματα διαμερισμάτων που έμοιαζαν με γραφικά βιντεοπαιχνιδιών ενώ μετέτερεψε ένα καταρρέον εργοστάσιο σε σπίτι του και στούντιο.

Εντοπίζοντας ένα συγγενικό πνεύμα και τρόπο σκέψης, σκηνοθέτες ταινιών και σειρών, συχνά χρησιμοποιούσαν τις δημιουργίες του Bofill ως σκηνικά.

Ένα από τα πιο διάσημα έργα του, είναι το Les Espaces d’Abraxas, ένα μνημειώδες συγκρότημα διαμερισμάτων κοντά στο Παρίσι για τη στέγαση μεταναστών στη Γαλλία. Εκεί εφάρμοσε τη μνημειακή αρχιτεκτονική, δημιουργώντας κάτι που ήταν επιβλητικό- ίσως και και λίγο τρομακτικό. Δεν είναι πολλά τα κτίρια που μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι τόσο ιδιαίτερα και “κινηματογραφικά”. Το εντυπωσιακό Les Espaces d’Abraxas έπαιξε βασικό ρόλο σε δύο μεγάλες ταινίες που δημιουργήθηκαν με διαφορά σχεδόν 40 ετών— Βραζιλία (ταινία φαντασίας του 1985) και The Hunger Games (2015).

Les Espaces Abraxas Marne la Valle Paris France Ricardo Bofill Taller Arquitectura 01 1 1440x986 1

Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Bofill είχε κάτι περισσότερο από την αισθητική στον εγκέφαλο. “Η σταθερή πηγή ευχαρίστησης είναι ο χώρος και εμπειρίας ο χρόνος.”, είχε πει σε συνέντευξή του το 2020. Πολλά από τα έργα του Bofill ισοδυναμούν με ένα κινηματογραφικό άλμα από το παρελθόν στο μέλλον, μια ιδιότητα που οι σκηνοθέτες ήταν πρόθυμοι να εκμεταλλευτούν.

Για την τρίτη σεζόν του Westworld η HBO χρησιμοποίησε το La Fábrica- το πρώην εργοστάσιο τσιμέντου που ο Bofill μετέτρεψε το 1975 σε σπίτι και στούντιο 32.000 τετραγωνικών ποδιών – για να απεικονίσει αυτό που ο σκηνογράφος του αποκάλεσε ένα σκηνικό “βιομηχανικό που συναντά το μεταμοντέρνο γοτθικό”. Το La Fábrica αποτέλεσε επίσης μια βασική τοποθεσία για το Paradise Hills του 2019.

254 1440x962 1

Πιο πρόσφατα, το δημοφιλές Squid Game δανείστηκε σχεδιαστικά στοιχεία από το La Muralla Roja (1968–73) του Bofill – ένα φωτεινό ροζ συγκρότημα διαμερισμάτων στην Ισπανία που μοιάζει με μια διασταύρωση μεταξύ ενός βορειοαφρικανικού casbah και arcade παιχνιδιού.

Ricardo Bofill Taller de Arquitectura La Muralla Roja Calpe Spain 13 1

Ο Bofill σκηνοθέτησε ο ίδιος δύο ταινίες: Circles (1966) και Schizo (1970). Με υπότιτλο “ρεπορτάζ για την αρχιτεκτονική του εγκεφάλου”, το τελευταίο περιλάμβανε ηθοποιούς που απεικόνιζαν σκηνές ανθρώπινης ανησυχίας και ανέχειας. Το Schizo ήταν το προϊόν του Taller de Arquitectura, ενός έργου που ενσωμάτωσε αρχιτέκτονες, πολεοδόμους, συγγραφείς και γραφίστες.

Το Taller de Arquitectura είναι μια εταιρεία- Εργαστήριο Αρχιτεκτονικής- που ιδρύθηκε το 1963 από τον Ricardo Bofill που έχει έδρα στο Sant Just Desvern κοντά στη Βαρκελώνη, στο La Fábrica.

“Ένας από τους λόγους που ασχολήθηκα με την αρχιτεκτονική είναι για να αντιμετωπίσω τη ματαιότητα της ζωής”, είπε ο Bofill το 2020. “Πίστευα ότι μέσω της δουλειάς ή των επιτευγμάτων μου, θα μπορούσα να αφήσω μια ιστορία που θα κρατήσει πέρα ​​από τη ζωή μου, για τουλάχιστον 300 χρόνια. Δεν το νομίζω πια.”.

Παρόλαυτα, η εμβληματική παρουσία των κτιρίων του καθιστά απίθανο ο Bofill να ξεχαστεί εύκολα.

ricardo bofill nacho alegre pinup magazine 21 1

Source | Pin-Up Mag, Architectural Digest 

More Stories
66c33f566926f62c821dc2b5f47f94f3
Ένα ατμοσφαιρικό διαμέρισμα στο Λονδίνο όπου δεσπόζει το βαθύ πράσινο
DIDÉE.GR