Ο γεννημένος και μεγαλωμένος στο Brooklyn φωτογράφος, Jamel Shabazz, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά την αγάπη του για τον άνθρωπο και τη σημασία της κοινότητας της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του 1980, μέσα από μια σειρά πορτραίτων, η οποία θα παρουσιαστεί στη νέα έκθεση Photographs by Jamel Shabazz: 1980-1989, στην Galerie Bene Taschen στην Κολωνία.
“Μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω τότε που ήμουν νέος, να κοιτάξω το παρελθόν μου και να δω την αγάπη μου για την κοινωνία μου”. αναφέρει ο ίδιος στο Another Mag σχετικά με τον ίδιο και τη δουλειά του.
Η ντοκυμαντερίστικη προσέγγιση του στη φωτογράφιση ανθρώπων και σκηνών σε συνοικίες της Νέας Υόρκης, τον έκανε διεθνώς αναγνωρισμένο φωτογράφο – ευρέως γνωστό για την αποτύπωση της νεανικής κουλτούρας και της ακατέργαστης ενέργειας που την συνοδεύει.
Το μάτι του συνήθως εστίαζε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που συναντούσε . “Αυτό που με τραβάει κοντά στους ανθρώπους που φωτογραφίζω, είναι η θετική ενέργεια που αντηχούν από την παρουσία τους. Στη συγκεκριμένη δουλειά με τράβηξαν άνθρωποι που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να κάνω τη γειτονιά ένα καλύτερο μέρος.”
Οι φωτογραφίες αυτής της έκθεσης απεικονίζουν τη νεολαία της Νέας Υόρκης ντυμένη με casual ρούχα που θα μπορούσαν να φορεθούν ακόμα και σήμερα.
Ο Shabazz είχε πάντα στόχο να τραβάει εκφράσεις αγάπης: για παράδειγμα, στο Saturday Night Live, στην Times Square, έξι νέοι ποζάρουν γύρω από ένα boombox και τέσσερις από αυτούς έχουν τα χέρια τους ο ένας γύρω από τον άλλο. Στο Fly Girls, δύο νεαρές γυναίκες με μπλουζάκια πόλο και ασορτί πόζες έχουν τα χέρια τους στους γοφούς τους και ελαφρώς γέρνουν στο πλάι ενώ μοιράζονται μια στιγμή ευτυχίας μαζί. Στην πραγματικότητα, ο Shabazz λέει, ότι αυτό που τον εμπνέει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήταν – και συνεχίζει να είναι – η αγάπη. Όταν ρωτήθηκε τι του λείπει περισσότερο από τη δεκαετία του 1980, απαντά: “Μου λείπει η αγάπη. Η αγάπη ήταν πάντα παρούσα”.
“Μεγάλωσα με τραγούδια αγάπης. Heat Wave, Always and Forever, The Isley Brothers, Smokey Robinson’s Quiet Storm, Tina Marie και άλλα πολλά. Το ένα τραγούδι που ακούω συχνά για να εμπνευστώ– είναι από μια νεαρή γυναίκα που αυτοκτόνησε. Το όνομά της ήταν Phyllis Hyman και λέγεται Gonna Make Changes. Αφορά ανθρώπους που χρησιμοποιούν ότι έχουν για να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Είναι η μουσική που με ενέπνευσε πραγματικά να κατανοήσω την αγάπη”, παραδέχεται.
Το σκηνικό πολλών από τις φωτογραφίες, δεν είναι άλλο από την πράσινη όαση του Prospect Park, ένα από τα αγαπημένα του μέρη.
“Είναι το μέρος όπου μπορώ να ξεφύγω από το μπετόν και τον θόρυβο της πόλης”, λέει. “Εκεί βρίσκεις την αγάπη, τη χαρά και όλα τα στοιχεία που αναζητώ σε μια φωτογραφία. Αυτό που κάνει το Prospect Park ξεχωριστό είναι η ποικιλομορφία των διαφορετικών κοινοτήτων”.
Ο Shabazz παραδέχτηκε ότι σε πολλούς από τους ανθρώπους που έχει φωτογραφίσει, έχει πει λίγα λόγια αγάπης.
“Σε πολλές περιπτώσεις, τους λέω [τους ανθρώπους στις φωτογραφίες] ότι τους αγαπώ”, εξομολογείται. “Γι’ αυτό βλέπετε τα χαμογελαστά πρόσωπά τους. Δεν έχω πρόβλημα να το πω. Ήρθα από μια εποχή που το λέγαμε ο ένας στον άλλο. Τους λέω ότι τους αγαπώ – και το χαμόγελο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο”.
*Η έκθεση Photographs by Jamel Shabazz: 1980-1989 θα διαρκέσει έως τις 28 Μαΐου 2022 στην Galerie Bene Taschen στην Κολωνία της Γερμανίας.
Source | AnOtherMag
