Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βέλγος φωτογράφος Robert Freson έφτασε στη Νέα Υόρκη με μια βαλίτσα και μόλις 100$ στην τσέπη, έτοιμος να ξεκινήσει μια νέα ζωή με την Αμερικανίδα σύζυγό του. Το ταξίδι ξεκίνησε για τον ίδιο όταν συνάντησε τον διευθυντή της Condé Nast, ο οποίος εντυπωσιασμένος είπε στον Freson: “Μη μας τηλεφωνήσεις εσύ, θα σε καλέσουμε εμείς”.
Δύο μήνες αργότερα η αμερικανική Vogue έστειλε στον Freson ένα τηλεγράφημα ζητώντας του να έρθει σε επαφή για μια πιθανή θέση που αποδείχτηκε δουλειά μιας ζωής. Ο θρυλικός φωτογράφος Irving Penn ωστόσο, είχε μόλις επιστρέψει από το Περού και χρειαζόταν κάποιον να τυπώσει τα πορτρέτα του.
Ο Freson ήταν το δεξί χέρι του Penn. “Ταξιδέψαμε σε αρκετά μέρη στην Ευρώπη για να κάνουμε τις συλλογές δύο φορές το χρόνο. Πάντα με ήθελε μαζί του”, αναφέρει ο Freson στο AnOther Mag.
Τώρα, στα 95 του χρόνια, ο Freson χάρισε στο Bowdoin College Museum of Art, 16 φωτογραφίες του Irving Penn που καταδεικνύουν το ταλέντου του ως φωτογράφου πορτρέτου, μόδας και νεκρής φύσης. Είτε φωτογράφιζε τον Πάμπλο Πικάσο και τον Μάιλς Ντέιβις είτε τους mud men Asaro της Νέας Γουινέας, ο Penn είχε- όπως είχε πει ο τότε καλλιτεχνικός διευθυντής της Vogue, Alexander Liberman- “ένα μυαλό και ένα μάτι που ήξερε τι ήθελε να δει”.
“Ήταν πολύ επαγγελματίας και γενναιόδωρος. Είχε πλήρη επίγνωση ότι στόχευα να γίνω φωτορεπόρτερ και με υποστήριξε. Με άφησε να χρησιμοποιώ το στούντιο μόνος μου τα βράδια και τα σαββατοκύριακα. Ήταν εξαιρετικά έξυπνος, συγκεντρωτικός και πολύ συγκρατημένος στο να δείξει τις γνώσεις του. Ήταν καλός ακροατής και πάντα άφηνε τους ανθρώπους να μιλάνε. Ακτινοβολούσε δημιουργικότητα και ευφυΐα και δεν μπορούσες παρά να το απορροφήσεις σαν σφουγγάρι. Ήμουν αρκετά μικρός και είχα πολλά να μάθω. Δεν θα είχα την εμπειρία που έχω, αν δεν δούλευα με τον Penn”.
Οι καινοτόμες προσεγγίσεις του Penn τον έκαναν ιδιαίτερα περιζήτητο. “Τα πρακτορεία συνήθως έρχονται σε επαφή με τους φωτογράφους ζητώντας τους να πραγματοποιήσουν μια ιδέα που έχουν ήδη αναπτύξει. Αλλά με τον Penn ήταν το αντίστροφο. Ερχόντουσαν, τους έκανε ένα μικρό σκίτσο που τους έδειχνε τι θα έκανε και σχεδόν πάντα συμφωνούσαν!'”
60 χρόνια αφότου ο Freson άφησε το στούντιο για να εργαστεί ως φωτορεπόρτερ, λέει ότι οι φωτογραφίες του Penn συνεχίζουν να τον εμπνέουν. Είτε πρόκειται για εικόνες του Marcel Duchamp, του Jacob Lawrence και του Louis Armstrong, ενός οδοκαθαριστή ή φωτογράφου δρόμου, οι εικόνες του Penn γίνονται καλύτερες με τον καιρό.“Ο Penn ήξερε τα πάντα για τους ανθρώπους που φωτογράφιζε και μπορούσε να οδηγήσει τη συζήτηση για να κάνει τους ανθρώπους να αντιδράσουν μαζί του και μετά τους φωτογράφιζε.”
Source | Another Mag
