Quantcast

Renzo Piano: Ο καινοτόμος αρχιτέκτονας του Centre Pompidou και του ΚΠΙΣΝ

Από την Κατερίνα Γιογάκη


«The Architect of Light» είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ το οποίο είναι αφιερωμένο στον Ιταλό αρχιτέκτονα, πράγμα που περιγράφει ακριβώς αυτό που είναι. Το φως στη δική του περίπτωση δεν έχει να κάνει με κάτι συμβατικό αλλά με την οπτική του. Οπτική η οποία τον έχει κατατάξει στους κορυφαίους στο αντικείμενό του και του έχει χαρίσει έκτος άλλων βραβείων, ένα βραβείο Pritzker το 1998.

Ο Renzo Piano είναι ένας άνθρωπος που όπως πολλοί αγαπά την αρχιτεκτονική αλλά όπως, όχι τόσοι πολλοί, προσπαθεί σε κάθε του project να την επαναπροσδιορίζει. Ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο site Dezeen: «Μισώ την ιδέα μιας επαναλαμβανόμενης εικόνας ή της  αυτοαναφοράς.» Δεν επιθυμεί να δημιουργήσει μια συγκεκριμένη ταυτότητα στα έργα του, ενώ κάθε του project το αντιμετωπίζει σαν ένα ξεχωριστό πρόβλημα που θέλει τη λύση του.

Έργα με την υπογραφή του βρίσκονται σε όλο τον κόσμο (Αυστραλία, Οσάκα, Βερολίνο, Ελβετία, Νέα Υόρκη, Λονδίνο) στα οποία συγκαταλέγονται όχι μόνο κτίρια (σπίτια, γραφεία σε εμπορικά κέντρα, μουσεία, εργοστάσια, εργαστήρια, αεροπορικές εταιρείες, θέατρα, εκκλησίες) αλλά και γέφυρες, πλατείες, πλοία, σκάφη και αυτοκίνητα.

Γεννήθηκε σε οικογένεια οικοδόμων στη Γένοβα της Ιταλίας το 1937. Στα δεκαεπτά του, είπε στον πατέρα του ότι ήθελε να ακολουθήσει την αρχιτεκτονική και εκείνος του απάντησε: «Γιατί θέλεις να γίνεις απλά ένας αρχιτέκτονας ενώ μπορείς να γίνεις οικοδόμος;», απάντηση την οποία δεν έχει ξεχάσει μέχρι σήμερα. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που το όνομα του γραφείου του είναι Renzo Piano Building Workshop (RPBW), αντί για Piano Architects ή κάτι παρόμοιο που θα ήταν πιο συνηθισμένο. 

Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου ενώ ταυτόχρονα δούλευε στο γραφείο του Franco Albini και  βοηθούσε και τον πατέρα του. Λίγα χρόνια μετά, μαζί με τον Richard Rogers έστησαν στο Λονδίνο το γραφείο Piano & Rogers και συμμετείχαν στον διεθνή διαγωνισμό για το Κέντρο Georges Pompidou (επίσης γνωστό ως Beaubourg) στο Παρίσι και κέρδισαν ανάμεσα σε 681 συμμετοχές. Τότε ήταν η στιγμή που τόσο ο Rogers όσο και ο Piano έγιναν αναγνωρίσιμοι σε όλο τον κόσμο. Αυτό του το έργο αποτέλεσε σταθμό στην καριέρα του. Τότε ήταν που μετακόμισε στο Παρίσι. Η συνεργασία με τον Rogers έληξε όχι όμως και η καλή τους προσωπική σχέση. Επόμενη του συνεργασία, ήταν ο Peter Rice, με τον οποίο δημιούργησαν το γραφείο Atelier Piano & Rice. 

Το 1981 ίδρυσε  το RPBW, με έδρα το Παρίσι και γραφεία στη Γένοβα αλλά και στη Νέα Υόρκη.

Είναι ο αρχιτέκτονας πίσω από το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, όπου με τη μοναδική του οπτική έδωσε νόημα στη λέξη Καλλιθέα, την περιοχή στην οποία βρίσκεται, μιας και η θέα που προσφέρει είναι από την Ακρόπολη μέχρι το Φάληρο.

Έχει σχεδιάσει κτίρια σε όλο τον κόσμο: το Menil Collection στο Χιούστον, το Σταθμό του Διεθνούς Αεροδρομίου Kansai στην Οσάκα, το Ίδρυμα Beyeler στην Ελβετία, το Πολιτιστικό Κέντρο Jean-Marie Tjibaou στη Νέα Καληδονία, την Πλατεία Potsdamer στο Βερολίνο, το Αμφιθέατρο Parco Della Musica στη Ρώμη, τη Βιβλιοθήκη Morgan στη Νέα Υόρκη, το Μουσείο Φυσικής και Επιστήμης (newMetropolis) στο Άμστερνταμ και πολλά άλλα.

Το σπουδαίο αρχιτεκτονικό έργο του Ρέντσο Πιάνο του έχει αποφέρει βραβεία όπως:

1989: Το Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο της Αρχιτεκτονικής
1990: Το Βραβείο Kyoto
1994: Ανακήρυξη του ως Πρεσβευτής Καλής Θελήσεως της UNESCO για την Αρχιτεκτονική
1998: Αρχιτεκτονικό Βραβείο Priktzer
2002: Χρυσό Μετάλλιο της Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων
2008: Χρυσό Μετάλλιο του Αμερικανικού Ινστιτούτου των Αρχιτεκτόνων

Στα 82 του, ο Piano δεν δείχνει κανένα σημάδι να σταματήσει πράγμα το οποίο αποδεικνύει η πληθώρα των έργων που έχει επί του παρόντος στα σχέδια του.

More Stories
cq5dam.web.1280.1280 (5)
Miu Miu x Church’s
DIDÉE.GR