Quantcast

Θάνος Τοκάκης: Ένας απολογισμός λίγο πριν τη νέα και γεμάτη θέατρο σεζόν

Φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Αλεξιάδης
Γράφει ο Ιωάννης Μεκιάμης
Outfit: Dimitris Petrou

Ο Θάνος Τοκάκης μιλά για τη νέα θεατρική σεζόν, για απρόσμενες συνεργασίες που έγιναν εμπειρίες, για υπερέκθεση και αποστασιοποίηση.

Τί ετοιμάζεις για τη νέα σεζόν που ξεκινάει, που θα σε δούμε τον χειμώνα;
Θα είμαι σε δυο παραγωγές του Θεάτρου Τέχνης και σε μια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Η πρώτη είναι η  “Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα” του Ζοέλ Πομερά που επαναλαμβάνεται για δεύτερη χρονιά και θα ξεκινήσει από αρχές Νοεμβρίου. Η δεύτερη είναι οι “Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης” του Έντεν Φον Χορβατ που θα παιχτεί τον Απρίλιο. Και οι δυο είναι σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη. Τον Φεβρουάριο θα πάρω μέρος στην “Πενθεσίλεια  του Χάινριχ Φον Κλάιστ που θα παιχτεί στη μικρή σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη. Τέλος θα έχω ένα μικρό ρόλο στη νέα ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα.

Θεωρείς πως υπάρχουν συγκεκριμένα συστατικά στην επιτυχία μιας δουλειάς/θεατρικής παράστασης;
Εξαρτάται πως ορίζεις την επιτυχία. Είναι τόσο υποκειμενικός ο όρος που δυσκολεύομαι σε κάθε παράσταση να ορίσω την “επιτυχία” της ή τι είδους “επιτυχία” αναζητώ. Για παράδειγμα το να συνεργαζόμαστε άνθρωποι με αλληλοεκτίμηση και αλληλοθαυμασμό είναι ήδη μια επιτυχία. Ξεκινώντας μια παράσταση έχεις πάντα προσδοκίες σύμφωνα με το υλικό που έχεις: έργο, σκηνοθέτη, ηθοποιούς, θέατρο και δυστυχώς διαφήμιση. Αν θες λοιπόν να μιλήσουμε για εισπρακτική επιτυχία, είναι επίσης υποκειμενική. Όχι μόνο σύμφωνα με το σκέτο νούμερο που θα προκύψει από τα εισιτήρια, αλλά με το νούμερο που ο κόπος σου και η ευχαρίστησή σου από τη συγκεκριμένη δουλειά, θα σου επιτρέψουν στο τέλος να πεις ότι θα τη βγάλουμε και φέτος.  Είναι διαφορετικό να πάρει το πρωτάθλημα ο Χαραυγιακός και διαφορετικά ο Ολυμπιακός. Και οι δυο θα πανηγυρίσουν, με εντελώς άλλο τρόπο.

Ποιες είναι οι συνεργασίες που έχεις ξεχωρίσει μέχρι τώρα;
Μπορώ να σου μιλήσω με τις ώρες για σκηνοθέτες και ηθοποιούς που έχω θαυμάσει, έχω αντιγράψει, έχω μάθει ή έχω ζηλέψει. Η συνεργασία όμως που με ταρακούνησε  ήταν αυτή με τα δυο σχολεία του Πειραιά που είχα την τύχη να “σκηνοθετήσω”. Η θεατρική επαφή με τους εφήβους με έκαναν να συνειδητοποιήσω κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό από οποιαδήποτε συνεργασία με επαγγελματία. Επαναπροσδιορίστηκα. Και επαναπροσδιόρισα την αναζήτησή μου σε σχέση με το τί σημαίνει απλότητα. Που δεν αφορά μόνο το θέατρο αλλά και τη ζωή μου.

Σε έχουμε δει να εμφανίζεσαι τόσο σε θεατρικές παραστάσεις, όσο και σε τηλεοπτικές σειρές, ο κινηματογράφος είναι κάτι το οποίο σε ενδιαφέρει το ίδιο;
Με ενδιαφέρει πάρα πολύ το σινεμά. Είναι άλλη τέχνη από ότι είναι το θέατρο, έχει τελείως διαφορετική τεχνική που δυστυχώς δεν τη γνωρίζουμε καλά στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι Έλληνες ηθοποιοί παίζουν σινεμά από ένστικτο και προσωπική δουλειά. Εγώ δεν έχω τίποτα από τα δυο περιμένοντας ίσως μια ευκαιρία για να ξεκινήσω. Όσο περιμένω ασχολούμαι με το σενάριο. Γράφω ταινίες και μια εξ αυτών, ο Καουμπόης, είχε την τύχη να πάρει μια μικρή επιχορήγηση από το Κέντρο Κινηματογράφου, κατάφερε να γυριστεί (σε σκηνοθεσία Γιάννη Χαριτίδη) και να πάρει μέρος στο επερχόμενο φεστιβάλ της Δράμας και τις Νύχτες Πρεμιέρας. Όλη η διαδικασία άλλαξε τον τρόπο που βλέπω ταινίες. Έμαθα κάπως να αναγνωρίζω το ρόλο που παίζει η λεπτομέρεια. Κάθε πλάνο, κάθε ήχος κάθε χρώμα. Ενθουσιάστηκα.

Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να μπαίνει σε ρόλο σκηνοθέτη;
Εύκολο δε θα το έλεγα, απαραίτητο όμως σίγουρα. Ο ηθοποιός σήμερα οφείλει να διαβάζει ένα έργο όπως θα το διάβαζε ένας σκηνοθέτης, ώστε να πάψει πλέον να λειτουργεί αυτή η άμεση σχέση εξάρτησης και εξουσίας. Η συνεργασία πλέον πρέπει να περιέχει προτάσεις και διάλογο. Προσωπικά θεωρώ ευτυχία να έχεις έναν σκηνοθέτη που συνομιλεί με τους ηθοποιούς για το έργο και ηθοποιούς που προτείνουν στο σκηνοθέτη. Για να γίνει αυτό, ο ηθοποιός από τη σχολή ακόμα θα πρέπει να μπει σε αυτή τη διαδικασία.

Πώς θα χαρακτήριζες τον καλλιτεχνικό χώρο στην Ελλάδα και εντός υποκριτικής και εκτός.
Είναι τεράστια κουβέντα. Όχι τίποτε άλλο, δεν ξέρω κατά πόσο έχει σημασία να χαρακτηριστεί ένας καλλιτεχνικός χώρος, πόσο μάλλον της κατεστραμμένης χώρας μας. Αυτή τη στιγμή είμαι στο τρένο και μια κυρία απέναντι μου μιλάει για τον θρησκευτικό πόλεμο που πρέπει να ξεκινήσουμε. Ποιος καλλιτέχνης λοιπόν και ποια υποκριτική. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως οφείλουμε όποιοι κι αν είμαστε, όπως κι αν είμαστε να παλεύουμε για το καλύτερο.

Αποστασιοποιήθηκες ποτέ συνειδητά από τον χώρο;  Σε φόβισε/φοβίζει η υπερέκθεση;
Δεν κατάφερα ακόμα να αποστασιοποιηθώ και η ανάγκη αυτή μεγαλώνει. Όχι τόσο από το ίδιο το θέατρο, αλλά από τους ανθρώπους. Για να το ξεκαθαρίσω λατρεύω τη δουλειά μου και αισθάνομαι τυχερός που είμαι ηθοποιός. Κάποια στιγμή όμως, νιώθω την ανάγκη να σταματήσω να μιλάω για τα ίδια ή να συναντώ τους ίδιους ανθρώπους. Αυτό το επιδιώκω, όταν το καταφέρνω, με τα ταξίδια. Όταν είμαι εκτός της χώρας  βλέπω πιο καθαρά, πιο αποστασιοποιημένα και συνειδητοποιώ πόσο μικρός είμαι κι εγώ και οι φιλοδοξίες μου. Και κάπου εκεί νιώθω ανακουφισμένος. Όσο για την υπέρ έκθεση, φυσικά και με φοβίζει. Ότι περιέχει σαν πρώτο συνθετικό το υπέρ- με φοβίζει.

Έχεις αναφερθεί σε παλιότερες συνεντεύξεις σου, στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηθοποιοί στην χώρα μας. Πόσο εύκολο είναι να παραμείνεις επιλεκτικός στις δουλείες που συμμετέχεις, με τη δύσκολη αυτή κατάσταση;
Είναι τρομακτικό. Κάθε χρόνο κάνεις την ίδια κουβέντα, με τον εαυτό σου και με τους δικούς σου. Να κάνω αυτό ή το άλλο; Και φυσικά εγώ έχω το προνόμιο ακόμα να μπορώ να επιλέγω. Αυτή όμως είναι και η μαγεία της δουλειάς. Το ρίσκο. Κάθε χρόνο τζογάρεις είτε σαν σκηνοθέτης, είτε σαν ηθοποιός, είτε σαν παραγωγός. Αν πέσουν σωστά τα ζάρια είσαι ευχαριστημένος για τη συγκεκριμένη σεζόν και πας για την επόμενη. Αν όχι, μαζεύεις τα κομμάτια σου και συνεχίζεις. Τόσο απλά.

Χαρακτηρίζεσαι από πολλούς, ως ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς σου, πως αντιμετωπίζεις τις κριτικές αυτές;
Τους ευχαριστώ, η ματαιοδοξία μου τρέφεται πολλές φορές από αυτό.

Τί πιστεύεις πως χαρακτηρίζει έναν ηθοποιό καλό ή όχι, τί είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίσει;
Το πιο σημαντικό προσόν κατ’εμέ είναι η διαθεσιμότητα στην αντίληψη πως όλα αλλάζουν. Τίποτα δεν είναι ίδιο και κάθε φορά όλα μετουσιώνονται σε κάτι διαφορετικό. Στον ίδιο τον ηθοποιό όλα διαγραφούν κυκλική τροχιά με τα πάνω και τα κάτω. Όταν κατακτάς κάτι, οφείλεις να το αποδομήσεις και να ξαναγεννηθείς από τις στάχτες σου. Αυτό φυσικά απαιτεί αντοχή, αλλά το αντίτιμο όταν συμβαίνει είναι παραπάνω από καλές κριτικές καλών κριτικών που θα σκεφτόταν κανείς, είναι πολύ παραπάνω. Για μένα είναι η ίδια η ζωή.

Έχεις τιμηθεί με το βραβείο Χορν, πέρα από την ηθική ανταμοιβή, πιστεύεις πως επηρέασε την πορεία της καριέρα σου;
Όχι ιδιαίτερα. Είναι ένας τίτλος που με ακολουθεί όταν αναφέρεται το όνομα μου σε μια συνέντευξη για να το διαβάζει κάποιος που δε με ξέρει και να πιστέψει ότι είμαι κάπως πιο σημαντικός, αφού έχω βραβείο Χορν που σίγουρα δεν ξέρει τι βραβείο είναι αυτό αλλά για να λέει βραβείο θα είναι κάτι σημαντικό.

More Stories
crash maxmara ss24 1 1600x1200 (1)
Phantasie by Weekend Max Mara
DIDÉE.GR