Φωτογράφιση: Ιωσήφ Αλεξιάδης
Hair & make-up: Μαργετίνα Νεοφύτου
Outfit: Ioanna Kourbela
Στη στοά Σπυρομήλιου και στην πιο «ζεστή» ατμόσφαιρα του City Bistro ο φωτογραφικός μας φακός ακολουθεί την ηθοποιό Γιούλικα Σκαφιδά σε μια συνάντηση με φόντο το ευρωπαϊκό σκηνικό της πιο αστικής γειτονιάς της πόλης. Αυτή την περίοδο βρίσκουμε τη Γιούλικα στην «Αστροφεγγιά» του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, στο Θέατρο Χώρα, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Πρόκειται για το χρονικό μιας εφηβείας στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, που παρουσιάζεται μέσα από τις παράλληλες ιστορίες μιας παρέας παιδιών με κοινά όνειρα, αλλά διαφορετική καταγωγή. Επίσης κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Αποθήκη με τη Δανάη Μπάρκα και τη Μαρία Κωνσταντάκη, στο έργο «Έπεσε Νέκρα», σε σκηνοθεσία Λίνας Ζαρκαδούλα. Η υπόθεση αποτελεί μια μαύρη κωμωδία για την απιστία και το αδιέξοδο των διαπροσωπικών σχέσεων. Τρεις γυναίκες σε ένα νεκροστάσιο, μπροστά σε ένα φέρετρο, συνειδητοποιούν ότι κάτι της ενώνει.
Μέσα στο Φθινόπωρο του 2017 επιπλέον, θα κυκλοφορήσει και η ταινία, στην οποία συμμετείχε η Γιούλικα Σκαφιδά. Πρόκειται για την καινούργια ταινία του Γιάννη Σμαραγδή λοιπόν, με τίτλο «Νίκος Καζαντζάκης». Ο ρόλος που ενσαρκώνει είναι εκείνος της Ίτκα, μιας Εβραίας που γνώρισε ο Καζαντζάκης στο Βερολίνο, η οποία τον μύησε στον κομμουνισμό και μαζί έζησαν έναν θυελλώδη έρωτα.
Πώς αντιλαμβάνεσαι τους γρήγορους ρυθμούς στο κέντρο της Αθήνας, πώς ορίζεις την προσωπική σου διασκέδαση; Νομίζω πως έχω μέσα μου μόνο υψηλές ταχύτητες και λειτουργώ καλύτερα αν είμαι σε μια συνεχή εγρήγορση. Κυκλοφορώ πολύ στο κέντρο. Μένω στο Βοτανικό, σε μια ήσυχη γειτονιά, αλλά η δουλειά μου και η ζωή μου περιστρέφεται κυρίως γύρω από το κέντρο της Αθήνας. Κάποιες στιγμές βέβαια, ομολογώ πως μου λείπει η θάλασσα, αλλά δεν τολμώ ακόμα να κάνω το βήμα προς τα ‘κει… Ίσως σε λίγα χρόνια όταν νιώσω ότι κουράστηκα πια από τη βουή της πόλης.
Η έννοια της χαλάρωσης, πώς αντιλαμβάνεσαι τον όρο, πώς επιλέγεις να είναι οι δικές σου ήρεμες στιγμές; «Δεν είμαι άνθρωπος που πιστεύει πως η έννοια της χαλάρωσης είναι συνυφασμένη με το καθισιό. Το καλοκαίρι, για παράδειγμα, βαριέμαι πολύ εύκολα στις διακοπές. Δεν είμαι ο τύπος που αράζει σε μια παραλία, σε καμία περίπτωση. Έχω ανάγκη να νιώθω δημιουργική ακόμα και στο ρεπό. Μου αρέσει να πηγαίνω σινεμά, όταν έχω χρόνο, να διαβάζω μελέτες που έχω αφήσει στη μέση (Τις τελευταίες μέρες ασχολούμαι με την έννοια του χιούμορ μέσα από το βιβλίο του Πιραντέλλο με τίτλο «Η αισθητική του χιούμορ»). Επίσης, είμαι συλλέκτρια playmobil και με ξεκουράζει πολύ να ασχολούμαι μαζί τους, να τα στήνω σε μια βιτρίνα που έχω σπίτι και κατά καιρούς να αλλάζω θέμα. Αυτό το μήνα το γουέστερν, τον επόμενο μήνα οι ιππότες κτλ. Μοντελισμός κατά κάποιον τρόπο, αλλά κάπως πιο παιδικός».
Τι ρόλο παίζει ο αθλητισμός στη ζωή σου; Ήσουν ανέκαθεν παιδί που του άρεσε η άσκηση και όλη αυτή η φιλοσοφία του ευ ζην; Υγιεινή διατροφή, προπόνηση και εκτόνωση; «Είμαι πρώην αθλήτρια στίβου και θα έλεγα πως το τρέξιμο είναι ένα «μικρόβιο», που άπαξ και το «κολλήσεις» δύσκολα ξεμπλέκεις… Πηγαίνω για τρέξιμο 4-5 φορές την εβδομάδα και συνήθως γύρω από το ΣΕΦ, σε μια ωραία διαδρομή που περνάει από τη Μαρίνα Καλλιθέας και φτάνει μέχρι το Τροκαντερό. Πολλές Κυριακές συμμετέχω σε διάφορους αγώνες που γίνονται σε αποστάσεις 10 χλμ ή σε ημιμαραθώνιους. Στόχος μου για του χρόνου είναι να τρέξω το Μαραθώνιο της Αθήνας. Το τρέξιμο, σε αντίθεση με την κοινή λογική που λέει ότι σε κουράζει ή σε εξαντλεί, εμένα μου δίνει δύναμη – σωματική και ψυχική – για να συνεχίσω τη μέρα μου. Με «ντοπάρει» κατά κάποιο τρόπο, να γίνω πιο δημιουργική και πιο δυνατή! Είναι μια υπόθεση που μόνο ένας άλλος δρομέας μπορεί να κατανοήσει σε βάθος!».
